Chemia śmierci recenzja

Głównym bohaterem tej książki jest doktor David Hunter, który przeprowadza się do małego miasteczka po pewnych tragicznych wydarzeniach. Jest osamotniony, przeżył osobistą tragedię (śmierć żony i córki w wypadku samochodowym). Przeprowadzając się, postanawia rozpocząć wszystko od nowa. W nowym miejscu podejmuje pracę jako lekarz rodzinny. Bohater jest z wykształcenia antropologiem sądowym. Kiedy w owym miasteczku dochodzi do pierwszego morderstw, doktor Hunter zostaje poproszony o udzielenie wskazówek i odczytanie ze zwłok informacji, które mogłyby pomóc zidentyfikować mordercę. Wkrótce jednak dochodzi do kolejnego morderstwa. Wcześniej popełniono również podobną zbrodnię. Policja, jak widać, ma pełne ręce roboty. David Hunter wie, że w tym miejscu również nie zazna spokoju. 

Ogromnie podobała mi się postać doktora Huntera! Z wykształcenia antropolog sądowy (wyjaśnienie później). Postać naznaczona traumami i problemami życiowymi, z którymi próbuje się uporać, jednak niezbyt mu to wychodzi. Po przeprowadzce nadzieja również znika, gdyż okazuje się, że nawet tutaj nie ma szans na spokój i jakikolwiek odpoczynek. Będzie musiał wrócić do swojego poprzedniego wcielenia. 

Bardzo podobał mi się klimat tej powieści. Simon Beckett znakomicie nakreślił obraz małomiasteczkowości. Oto społeczność, gdzie wszyscy się znają, każdy o każdym plotkuje. Hunter zjawia się tutaj jako przyjezdny. Zawsze będzie traktowany przez mieszkańców tego miasteczka jako obcy, ktoś z zewnątrz. Logiczne, że wszelkie podejrzenia odnośnie do morderstw padają właśnie na niego. Wydawałoby się, że małomiasteczkowość to już motyw oklepany, na stałe zakorzeniony w literaturze. Powieści z takim motywem jest od groma, począwszy od znienawidzonej przeze mnie Agathy Christie. Powiecie, że to już było. Simon Beckett zdecydowanie się tutaj wyróżnia. To nie jest zwykła powieść. 

Wspomniałam, że wyjaśnię, czym jest antropologia sądowa. Być może będziecie zdziwieni, bo przecież wyjaśnianiem przyczyn zgonów zajmuje się patolog. To ego przedmiot zainteresowań, praca. Ma za zadanie pomóc policji w wyjaśnieniu wielu spraw, zbadać przyczynę śmierci i mechanizmy wielu chorób. Zdarza się jednak tak, że zwłoki są w tak zaawansowanym stanie rozkładu, że patolog nie da rady nic z nich wyczytać. Wówczas tego zadania podejmuje się właśnie antropolog sądowy. Są więc oni niewątpliwie potrzebni do wyjaśnienia i próby identyfikacji sprawcy.

Wspomniałam o antropologii i metodach badania stanu zwłok. Uprzedzam, że nie jest to książka dla osób wrażliwych. Ja, od momentu, kiedy przeczytałam pierwsze zdanie, już wiedziałam, że będzie to coś dla mnie. Otworzyłam książkę, a tam taki początek:

 Wiedziałam, że nie odłożę tej książki tak szybko (o ile w ogóle). Nie odrzuciły mnie nawet okoliczności, w których czytałam. Po tym zdaniu zorientowałam się, że obok mnie stała zupa, którą za moment zamierzałam zjeść. Nie miałam z tym problemu. Tematyka badania zwłok może nieco przypominać filmy rodem z CSI. Nie zmienia to jednak faktu, że sam temat jest interesujący. Nie dla każdego. W tej książce dokładnie są omówione etapy rozkładu ludzkich zwłok, rozwoju larw owadów, które pojawiają się pośmiertnie, odpadająca skóra (po tygodniu) i wiele innych, ciekawych rzeczy. Mogą one odrzucić osoby o słabych nerwach, stąd powyższe ostrzeżenie. Mnie ten temat interesuje. Oswoiłam się już z nim po przeczytaniu wielu kryminałów. Mogę Was zapewnić, że kolejne tomy tego cyklu pojawią się na blogu w najbliższym czasie.

Książkę oczywiście polecam. Jeśli lubicie kryminały, badania, śledztwa, zagadki, analizy i nie odrzuca Was tematyka związana ze śmiercią, zwłokami, rozkładem, to jest to tytuł dla Was. Bardzo dobrze napisana, z wyjątkowym klimatem. Zapada w pamięć i długo nie pozwala o sobie zapomnieć.