Zaginieni recenzja

Po jakie gatunki książek sięgacie najchętniej? Co Was zachęca do przeczytania danej książki? Ja zdecydowanie jestem fankom kryminałów i thrillerów, ale coraz chętniej sięgam i po inne gatunki, do tej pory mi odległe, takie jak romans, czy obyczajówki. I wiecie co? Ta przeplatanka gatunków zdecydowanie dobrze na mnie wpływa.

„Zaginieni” Marcela Mossa to II cz. Serii „Echo” i proszę państwa, jeśli jeszcze się zastanawiacie, czy po nią sięgnąć to nie róbcie tego, tylko czym prędzej bierzcie się za jej konsumpcję.

Do agencji, która poszukuje osób zaginionych prowadzonej przez Igiego i Sandrę zgłasza się mężczyzna, który skończył odsiadywać wyrok za gwałt i zabójstwo. Zlecenie jest tym bardziej nietypowe, iż Jacek chce, by detektywi odnaleźli Rafała, chłopaka, za którego domniemane morderstwo został skazany. Twierdzi, że został wrobiony, a chłopak żyje. Detektywi postanawiają poprowadzić to śledztwo, nie zdając sobie sprawy, jak zawiła jest ta historia, oraz jakie poniosą tego konsekwencje. Nie przypuszczają także, że w jakiś sposób ta sprawa wiąże się z prywatnym śledztwem Sandry, która od 4 lat nieustannie poszukuje uprowadzonej z domu młodszej siostry Leny.

Fabuła jest mocno zawiła, bez znajomości poprzedniej części czytelnik mógłby się nieco pogubić, natomiast kontynuując tę serię, bez problemu odnajdziemy się w przedstawionych wątkach, które nawiązują bezpośrednio do wydarzeń z przeszłości. To jak autor poprowadził akcje, zasługuje na niemałe brawa. Nie zabraknie nam tu pełnego wachlarzu emocji, pan Moss zaserwował nam tu niezły rollercoster. Postacie bohaterów są bardzo wyraziście wykreowane i rzekłabym takie typowo polskie, jeżeli wiecie, co mam na myśli.

Całość utrzymana jest w bardzo dobrym tempie, a lekkie pióro autora i przystępny język, którym się tak charakteryzują jego książki, przemawia do czytelnika i sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko.

Zakończenie na pewno mnie mocno zaskoczyło, akcja dosłownie nabrała prędkości światła po to, by zostawić czytelnika z otwartą ze zdziwienia buzią i niedowierzaniem pod postacią: ale jak to koniec? A tak to, że cdn… Mam nadzieję, że autor zlituje się nad czytelnikami i już niebawem będziemy mogli się dowiedzieć, co dalej…