Ten zakazany recenzja

Historie o miłości, która przychodzi niespodziewanie i niechcianie w chwilach, których najmniej się spodziewamy powstało już wiele. Taką historią jest opowieść o Serenie i Jace. Spotykają się na lotnisku w niezbyt miłych okolicznościach, później w samolocie, gdzie spędzają wspólnie czas podróży, a następnie zrządzeniem losu lądują razem w jednym apartamencie w hotelu, w którym, jak się okazuje, oboje wygrali tam pobyt. Są skazani na swoje towarzystwo przez pięć dni i nocy. Co z tego wyniknie? Czy dwoje nieznajomych z zupełnie różnych światów ma szansę na szczęście?

Taki typ literatury to zupełnie nie moja bajka, ale zaryzykowałam i sięgnęłam po "Ten zakazany" dzięki uprzejmości wydawnictwa WasPos. Czy mi się podobała książka? I tak i nie. Na pewno podobał mi się pomysł na fabułę, przypominał trochę film, który uwielbiałam za młodu z Harrisonem Fordem "Sześć dni, siedem nocy". Ale to chyba wszystko co mi tu przypadło do serca.

Po pierwsze gdy w innych książkach opisów miejsc, przyrody jest za dużo, tak tu nie ma ich prawie wcale, tak że w ogóle nie można sobie wyobrazić gdzie bohaterowie w danym momencie przebywają. Po drugie bohaterowie, główna bohaterka w moich oczach zachowała się jak "łatwa dziewczyna" bo kto po dwóch dniach, nawet nie pełnych idzie do łóżka z tak naprawdę całkiem obcym facetem? Poza tym irytowała mnie swoim zachowaniem, wiem jaki był zamysł autorki, by przypominała trochę roztrzepaną i uroczą Bridget Jones czy Elle Woode, ale w moim odczuciu niestety autorce to nie wyszło. Styl pisania miał być zabawny i miał wywoływać uśmiech na twarzy czytelnika, ale mnie nie bawił, a wręcz irytował. Styl jakim napisana jest książka jest potoczny, można wręcz pokusić się o stwierdzenie, że kolokwialny. Ja rozumiem, że nie jest to ani Mickiewicz ani Sienkiewicz, ale dbajmy o poziom języka w którym wydawane są powieści w naszym kraju. Błagam ! Kolejnym zarzutem z mojej strony jest to uczucie, które rozkwita między bohaterami, kiedy i gdzie ta miłość się narodziła, do tej pory nie wiem, bohaterowie coś tam o tej miłości mówią, opowiadają, ale ja jako czytelnik nie zauważam kiedy to uczucie się rodzi, wzrasta. No nie. Podobnie jest z akcją w tej książce, a raczej jej brakiem. Bowiem dostajemy tu zlepek kilku "zabawnych" scen, bądź dramatycznych wspomnień z przeszłości Sereny i melodramatycznych scen rozstania głównych bohaterów, do którego by nie doszło na marginesie wspominając, gdyby główna bohaterka dawała ludziom dojść do słowa i skończyć wypowiedź, ze scenami seksu. I te sceny pojawiają się w najmniej odpowiednich momentach, weźmy chociaż scenę pod koniec książki, główna bohaterka goni za ukochanym, przełamuje się, wyznaje mu miłość, jest pięknie, romantycznie, a wszystko psuje scena następna... Naprawdę czy to jakiś konieczny punkt książek tego typu, że scen seksu jest za dużo i niektóre są obrzydliwe. Ja nie wiem, to jest ponad moje nerwy ! A na koniec zostawiłam prawdziwą wisienkę na torcie, a mianowicie obsesję autorki na punkcie oczu, tęczówek, źrenic i spojrzeń. Nie wiem ile razy te wyrażenia padają w całej powieści bo w pewnym momencie przestałam już liczyć, ale gdy widziałam słowo "tęczówka" przewracałam już oczami i wzdychałam teatralnie. Mam dość zdań o oczach na jakiś czas.

Mi ta książka niestety się nie spodobała. Może ten typ literatury nie jest dla mnie, albo jej polski poziom pozostawia wiele do życzenia. Nie wiem, nie mnie to oceniać, bo jak wspominałam nie czytam takiej literatury zbyt dużo. Ja napisałam szczerze co mi się podobało, a co nie. I jak zwykle decyzję o lekturze tej powieści pozostawiam Wam.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu WasPos.