Rykoszet recenzja

Marek Stelar to autor poczytnych kryminałów, bardzo ceniony przez czytelników. Ja również staram się być na bieżąco z jego twórczością. Jednak, gdy przed sięgnięciem po książkę, przeczytałam, że "Rykoszet ", to debiut, który nie zyskał rzeszy fanów, trochę się obawiałam, czy nie trafię na powieść wydaną na fali sławy. Na szczęście moje obawy były przedwczesne.

Powieść jest bardzo dojrzała i łatwa w odbiorze, co czytelnicy, a przynajmniej ja, bardzo sobie cenię. Nie jest to banalna historia, a raczej dobrze przemyślana fabuła, która ma swoje korzenie w latach 60-tych, czyli za czasów komuny. Powieść zaczyna się sceną egzekucji, trochę nieudanej, bo wykonywanej na raty. Jednak w efekcie skutecznej. Stanisław Rudzki został rozstrzelany, gdyż przekazywał wiadomości stanowiące tajemnicę państwową, działając na szkodę państwa polskiego. Nikt wtedy nie przejmował się losami pozostawionej rodziny, w tym, nieletnich dzieci.

Autor przedstawia historię dwuwątkowo. Co jakiś czas przenosi nas do współczesności, czyli roku 2010, kiedy to doszło do morderstwa dwóch osób. Na pierwszy rzut oka ofiary nic ich nie łączy, ale gdy przychodzą wyniki badań balistycznych, okazuje się, że zostali zastrzeleni z tej samej broni. Śledztwo, prowadzi oficer policji, Robert Krugły, wraz z prokuratorem, Mateuszem Michalczykiem i ma nadany charakter priorytetowy. Podczas prowadzonego dochodzenia znajdują powiązania i typują podejrzanego. Niestety, wszystko komplikuje kolejny trup. Okazuje się, że złapanie mordercy może się okazać bardzo trudne.

Tymczasem, autor, nie zapomina o rodzinie zastrzelonego przed laty mężczyzny. Skupia się głównie na jego młodszym synu Tadeuszu. Poznajemy jego dramatyczne losy, zaczynając od lat sześćdziesiątych, aż po współczesność.

Początkowo te historie opowiadane są osobno, ale z czasem połączą się w jedną spójną całość.

"Rykoszet" to książka zasługująca na uznanie dzięki niebanalnej fabule, która została przedstawiona po mistrzowsku przez Marka Stelara. Ma określony charakter i styl, który przykuwa uwagę i magnetyzuje. Autor bez problemu, bardzo płynnie, przeprowadza nas przez śledztwo i realia komuny. W tej powieści nie ma przypadkowości, choć początkowo może się tak wydawać.

Pomimo wcześniejszych obaw, muszę przyznać, że ta powieść jest najlepszą książką autora i cieszę się, że to dopiero pierwsza część. Zważywszy na fakt, że ten cykl już został kiedyś napisany, a teraz podlega tylko korekcie, to myślę, że w krótkim czasie ukarze się kolejny tom.
Polecam.