Rysa recenzja

Policjantka, za którą ciągną się stare grzechy. Współczesna Warszawa. Ginie bezdomny alkoholik.
W opuszczonym domu znalezione zostają zwłoki bezdomnego, który zginął w dość dziwny sposób, najpierw odurzony, potem zabity 15 ciosami, po pewnym czasie policja zostaje wezwana do podobnego zgonu, tym razem zabitym jest bogaty przedsiębiorca. Śledztwo przejmuje komisarz Monika Brzozowska, która najpierw ma szybko zamknąć sprawy, a kiedy dopatruje się podobieństw nagle zostaje odsunięta. Niestety wszystko się komplikuje, ktoś zagraża Monice, tropy zaczynają prowadzić do niej, ona sama ma zaniki pamięci, a dodatkowo trupów jest coraz więcej i to wokół niej.
Nie ukrywam całość mnie wciągnęła. Plusem jest sama Monika, jej postać najbardziej charakterystyczna, nie będę się spierać czy była narkomanka może dostać się do szkoły w Szczytnie, nie znam zasad przyjęć, ale to jest w sumie głównym motywem całości, więc innego wyjścia nie ma. Monika wpadająca w paranoję podejrzeń, mająca odloty niepamięci, której wypadł rok z życia, miotająca się między jawą i snem – bardzo lubię takie charaktery, jednocześnie wydaje się być bliską i dobrą koleżanką, babką, która zrobi wszystko, aby odkryć tajemnice. Plusem jest też cała historia, wiele postaci, wątków: narkomania, pedofila, mafia, nie do końca czysta policja. No i zakończenie, które zwaliło mnie z nóg, nie chodzi to jednak o wyjaśnienie sprawy, ale o sposób, w jaki to autor zafundował. Przez całą powieść mamy przebłyski u Moniki, które gmatwają całość, natomiast na końcu mamy 10 błysków, w których historia się wyjaśnia – znakomite porównanie.
Nie byłabym sobą, ale muszę napisać, niestety są dwa minusy. Pierwszy to niewyjaśniona do końca jedna sprawa, ale mam już drugi tom, więc wybaczam autorowi. Drugi to brak podziału na rozdziały, trzeba bardzo uważać gdyż miejsca i osoby nagle się zmieniają i czasami musiałam się mocno zastanawiać nad miejscem akcji. 
Polecam całość - autor godny uwagi i zapamiętania, aż się chce ekranizacji całości.