Recenzja książki Asystentka

Przypominam sobie, gdy w ubiegłym roku męczyłam się nad wcześniejszą książką piszącego pod pseudonimem autora. Do dziś pamiętam morze opisów, ocean słów mających w każdym calu przedstawić otoczenie i wewnętrzne rozterki bohaterki. Jak zatem wypada Tremayne w nowej odsłonie? Czy było warto dać mu szansę na zrehabilitowanie?

Inteligentny dom naszpikowany nowoczesną technologią - motyw, po który coraz częściej sięgają współcześni autorzy. Tenże element otoczenia, który przede wszystkim ma ułatwić nam życie, może stać się nie lada wyzwaniem, gdy zaczynają dziać się niewytłumaczalne rzeczy. Jo rodzinnie obciążona schizofrenią gubi się w tym, czego doświadcza: czy to już objawy choroby, wobec której czuje lęk, czy może domowy asystent płata jej figla? Kto może mieć motyw, by przypominać o błędach z przeszłości i jak bardzo można komuś zniszczyć życie przy pomocy współczesnych osiągnięć technologicznych? Do odpowiedzi na te pytania odsyłam do "Asystentki".

Czytelnik, który już miał do czynienia z autorem, nie będzie zaskoczony umiolowaniem do opisów. Autor pastwi się nad odbiorcą rozległym tłem wydarzeń oraz przygniatającymi bohaterkę rozterkami, a jednak umyka mu najważniejsze: jedną z kluczowych scen, wobec której każdy z nas nie umiałby tak prędko przejść do porządku dziennego Tremayne w uczuciach głównej bohaterki spłyca niemal do zera. Kolejny minus to fabuła, która początkowo wlecze się, jak polskie pociągi, które zawsze (w przeciwieństwie do niecierpliwego podróżnika) mają czas. Fakt, nie chodzi o to, by akcja pędziła na złamanie karku, jednak autor nie zaoferował nic wartościowego na przystawkę, by choć odrobinę wciągnąć w fabułę już na początku. Biorąc pod uwagę, jak długo należało czekać na rozwinięcie najistotniejszych wątków oraz na jakiekolwiek emocje, mamy tutaj solidny test cierpliwości w kierunku czytelników.
Pomysł ciekawy, gdyż wymykające się kontroli człowieka inteligentne udogodnienia stają się budzącym skrajne emocje i szerokim polem do popisu wśród autorów, lecz z przykrością mówię, że wykonanie autora nie wypada zbyt dobrze i niestety nie ratuje tego nawet dość dobre (acz przekolorowane) zakończenie oraz budząca antypatię osoba kluczowej bohaterki.