Recenzja książki Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął

"Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął"... skoro zniknął to właściwie w czym problem? Być może chodzi tu o fakt, że ten stulatek to prawdziwy człowiek przypadku i "dziecko szczęścia". Wyskoczył, a dokładnie wyszedł... Po drodze sam nie wiedząc czemu okrada młodzieńca, a właściwie to tylko wsiada do autobusu z walizką, którą przecież miał pilnować... Kolejno w drodze giną ludzie i to nie zwyczajni, bo związani z działalnością przestępczą. Do stulatka dołączają przypadkowe osoby, ale każda z nich posiada istotne umiejętności, które umożliwiają niemalże do samego końca pozostać całej grupie nieuchwytnymi dla policji i dziennikarzy. Rośnie skandal i ilość zamordowanych oraz liczba podejrzanych. Czy stulatek i jego towarzysze mogli mieć z tym coś wspólnego? Czy ten starszy, uroczy Pan, który w swoim dość długim życiu miał okazję zaprzyjaźnić się z Einsteinem, jeść kolację z Stalinem, pomóc Amerykanom wyprodukować broń atomową, a na końcu razem ze swoim dawnym znajomym zostać agentem CIA, mógł dopuścić się zarzucanych mu przestępstw?

Książka świetnie opowiada o znaczeniu w naszym życiu przypadku, bo właściwie to on odgrywa tu główną rolę, zarówno w historii rozgrywającej się w maju 2005 roku jak i tej opowiadanej przez Allana - stanowiącej przerywnik w "najnowszych" wydarzeniach. Bohater zupełnie jak Forest Grump miał jeden cel. Podobieństw jest więcej, bo zarówno Stulatek i Forest mieli wpływ na historię Stanów Zjednoczonych, a w przypadku Allana całego świata.

Trudno jest tę książkę czytać i zarazem być obojętnym na jej treść, która wywołuje wiele zdziwienia jak i radości. Czarny humor? Obecny, ale umiarkowanie. Nieprawdopodobne historie? Całe mnóstwo i to tych z pogranicza "niemożliwych", i tych, po których każdy słuchacz zapytałby z jawnym niedowierzaniem i zaciekawieniem: "Serio?". Dzięki rozdzieleniu przeszłości z teraźniejszością książkę można czytać na kilka sposobów. Omijając przeszłość i wracając do niej na końcu. Zaczynając od przeszłości, po teraźniejszość. Czytać jak leci mieszając te dwa czasy. Ostatni sposób, choć sugerowany przez autora (przeplatające się rozdziały) nie jest najlepszy. Trudno śledzić zarówno losy stulatka i jego przypadkowych towarzyszy równocześnie z bardzo ciekawą i bogatą historią jego życia. Momentami nie umiałam się połapać, co, gdzie i dlaczego?

Na szczególną uwagę tego debiutu zasługuje sama dedykacja:

"Nikt tak nie potrafił zaczarować słuchaczy jak dziadek, gdy zmyślał niestworzone historie, lekko pochylony nad swoją laską i z ustami pełnymi snusu.
- Nie no... naprawdę, dziadku? - pytaliśmy ze zdziwieniem.
- Tacy, co to ino prawdę godoją, toż to ni warto ich słuchać - odpowiadał dziadek.
Ta książka jest dla niego."

Pozostają spekulacje, ale kto wie? Może wiele z tych historii zostały opowiedziane kiedyś przez dziadka autora? A na pewno stanowiły dla niego ogrom inspiracji!