Strach recenzja

Joża Karsky stracił pracę w niewielkiej firmie reklamowej, rzuciła go dziewczyna i tak zakończyło się jego życie w Żylinie.
Powrócił jak syn marnotrawny, do rodzinnej miejscowości Rużomberka.
Mieszkanie od ponad roku stało puste, odkąd ojca zabrano do domu opieki.
Przywitał go chłód i wspomnienia, choć te łączyły się z koszmarami, nie miał wyjścia musiał tu zostać.
Następnego dnia gdy wracał ze sklepu spotkał przyjaciela ze szkolnych lat.
Ota przywitał go radośnie informując, że Hanna Salicka również wróciła na stare śmieci.
Na wspomnienie kobiety Joża dostał ataku paniki.
Kolejna osoba należąca dawniej do jego paczki, ale ta była wyjątkowa, ponieważ była jego pierwszą miłością.
Po trzech dniach od przyjazdu Joża obudził się wypoczęty i wyjrzał przez okno. Policyjne samochody stały na podwórku, a tłumek gapiów otaczał ich ze wszystkich stron.
Chłopak pobladł przypominając sobie, że kilkanaście lat temu, też miało miejsce takie wydarzenie. Różnica polegała tylko na tym, że napis na samochodach brzmiał MO.
Teraz zaginął ośmioletni chłopiec.
Karsky nigdy nie zapomniał tego co się wtedy stało...
W głowie wyświetliły mu się obrazy, w których widział starą sąsiadkę mówiącą, iż ludzie z lasu chcą go poznać...
Nic co się wtedy stało ani na moment nie zatarło się w jego pamięci.
Koszmary powracały, a sugestywne obrazy migały mu przed oczyma.
Dzwonek wyrwał go z zamyślenia, to Ota przyszedł po niego, gdyż grupa ochotników zebrała się już w lesie, żeby ruszyć na poszukiwanie chłopca. Sparaliżował go strach gdy stał na tej polanie i w nozdrza uderzył go ten metaliczny zapach nie dający pomylić się z niczym innym. Pozostali nie wiedzieli skąd się wziął, on wiedział.
Nagle olbrzymi huk, po którym prawie popękały im bębenki odbił się echem po całym lesie, wtedy doleciał do nich dziecięcy śpiew niosący się po śniegu.
Z przerażeniem spojrzał na pozostałych i pomyślał, że to dzieje się znowu, tylko dlaczego akurat teraz?

Tytuł jak najbardziej adekwatny do treści książki. Z każdej strony bije strach, a główny bohater jest jego największym nosicielem.
Karika doskonale operuje piórem i gra na emocjach czytelnika.
Trochę żałuję, że przeczytałam najpierw „Szczelinę”, gdyż była to rewelacyjna powieść. „Strach” jest trochę inny, widać, że autor próbuje wypracować swój styl.
Końcówka znakomita i nie pozostaje mi nic innego jak zabrać się za „Ciemność”.
Polecam.


#staraszkola
#jozefkarika
#renibook