Była sobie miłość recenzja

Literatura tak zwana kobieca jest niesłusznie odsadzana od czci, ponieważ utrwaliło się mylne przekonanie, że nadaje się ona dla pensjonarek. A w związku z tym nie jest, ani najwyższych lotów, ani nie przedstawia żadnych głębszych treści.

Tymczasem to właśnie książka z tej dość niekorzystnie ocenianej kategorii porusza ważne i trudne tematy z perspektywy psiego nosa. Banał? Być może, ale właśnie obecność, Binaga- pieska królowej, pozwala bohaterom zobaczyć, że jest możliwość zmiany. Nawet, jeśli nie będzie ona łatwa, pozbawiona bólu.

Główna para bohaterów, Ula i Michał Skarbkowie to młode małżeństwo, mające za sobą dramat utraty kolejnych dzieci. Michał, aby spełnić ich marzenie o pełnej rodzinie, postanawia wyjechać do Irlandii, aby tam zarobić pieniądze na kosztowną terapię, Uli. Przed wyjazdem ma dla żony prezent, pieska królowej-Binga, aby łatwiej mogła znieść czas rozłąki z Michałem. I rzeczywiście, mały posieszny psiak jest dla Uli towarzyszem codzienności.

Jednak pewnego dnia, Ula otrzymuje telefon od kolegi, Michała, że jej mąż uległ poważnemu wypadkowi. A jego stan jest ciężki. Ula chcąc być, jak najszybciej przy na czas wyjazdu do Irlandii o opiekę nad Bingiem prosi sąsiadkę. Bingo jednak od niej ucieka, wskakuję do ciężarówki jadącej na Pomorze. I odtąd pojawienie się dzielnego psiaka, gdziekolwiek będzie powodować zmiany. I to te jednocześnie najtrudniejsze i najpiękniejsze, bo w głębi ludzkich serc. Nie zważając na stan konta, markę samochodu, czy jego brak, wtrój domu. Bingo zawsze ma jakieś niezwykłe wczucie, jak na psi nos przystało. Odchodzi od ludzi, którzy podejmują trud przemiany zawsze, wtedy kiedy wie, że ona jest możliwa.

Tymczasem Ula Skarbek będzie musiała podjąć jedną z najtrudniejszych decyzji w swoim życiu? Czego ona będzie dotyczyła? Dowiecie się, jak zawsze sięgając po książkę. Do czego, jak zawsze zachęcam. I jaką decyzję podejmie Pani Skarbek? Czy będzie je żałować? Czy Bingo znajdzie drogę do domu i swojej pani? Jak potoczą się dalsze losy małżeństwa Skarbów? Zapraszam do sięgnięcia po książkę.

W tej powieści świątecznego lukru jest tyle, co na lekarstwo. Podobnie z resztą, jak tak zwanego świątecznego klimatu.