Chcę właśnie ciebie recenzja

"...coś ta­kie­go boli. Świa­do­mość, że nigdy ni­ko­mu nie wy­star­czam. Nigdy nie je­stem na tyle dobra, by ktoś przy mnie zo­stał, za­miast szu­kać lep­szej opcji. To w cho­le­rę przy­kre".

Wasza najbardziej komfortowa książka spośród dotychczas przeczytanych to...?

U nas zdecydowanie na pierwszym miejscu będzie brylować Agata Polte, którą nazwać możemy naszą polską Zapatą wraz z "Chcę właśnie ciebie" 😍 książka ta będzie stuprocentowym slow burnem z odpowiednią dawką słodyczy 🐧🩷 oraz uroku jakim wbrew początkowym pozorom emanuje główny bohater 😁
Autorce udało się stworzyć powieść w czytanie której czytelnik potrafi się niesamowicie wczuć na co dowodem jest fakt, że dosłownie wszystkie emocje odczuwane przez bohaterów a zwłaszcza przez Selenę przeżywałyśmy razem z nią, zupełnie tak, jakbyśmy "weszły w jej skórę". Gdy dziewczyna się śmiała, ekscytowała czy denerwowała odczuwałyśmy wszystkie emocje a nawet w pewnych chwilach i potężne zniecierpliwienie...😎

Mimo iż w powyższej powieści będziecie świadkami wielu scen dzięki, którym natychmiast zrobi Wam się ciepło na sercu a momentami nawet będziecie mieć wrażenie, że się roztapiacie, szczerząc przy tym "jak głupi do sera", z przyśpieszonym biciem serca i stanem euforii opanowującym Wasze ciała, to będą także momenty gorzkie, które tę słodycz będą potrafiły przełamać ale i nie tylko, ponieważ dadzą Wam także do myślenia.

Autorka historią młodej dwudziestoletniej Seleny Winters pokazuje, że często na swojej drodze możemy spotkać osoby dla których czego byśmy nie robili i tak nie będziemy wystarczająco dobrzy. Zawiść, zazdrość, niezrozumienie, niedocenienie a niekiedy i zwykła złośliwość wobec nas to tylko niektóre z cech z jakimi przyjdzie nam się w życiu spotkać. Nie powinniśmy jednak przestawać wierzyć w siebie. Przede wszystkim jeżeli w to co robimy będziemy wkładać całe nasze serce i duszę to każdy dostrzeże i doceni nasz rozwój oraz to jakie postępy osiągamy.

"Bru­tal­na praw­da wy­glą­da tak, że na two­jej dro­dze sta­nie jesz­cze mnó­stwo osób, które po­wie­dzą ci, że się nie na­da­jesz. Że po­win­naś zro­bić wszyst­kim przy­słu­gę i to rzu­cić. Że twoje hi­sto­rie są złe, że zmar­no­wa­no na ich druk pa­pier, że nie ma w nich nic szcze­gól­ne­go i nie ro­zu­mie­ją, jak komuś to mogło się po­do­bać. – Za­gry­zam wargi, a on do­da­je: – Sztu­ka po­le­ga na tym, żeby robić to, co ko­chasz, mimo prze­ciw­no­ści. Bo poza ta­ki­mi oso­ba­mi, znaj­dą się te, które będą mówić ci, że uwiel­bia­ją twoje hi­sto­rie. Że zna­la­zły w nich miej­sce dla sie­bie. Że one po­mo­gły im ode­rwać się od rze­czy­wi­sto­ści i dać za­po­mnie­nie. Że prze­pa­dły w nich i nie mogą się do­cze­kać ko­lej­nych".

To była naprawdę wspaniała, wartościowa historia w której miłość i przyjaźń grały mimo pewnych przykrych sytuacji pierwsze skrzypce i do której z wielką przyjemnością wrócimy jeszcze niejednokrotnie <3 #musthave #mustread