Strażniczka Słońca recenzja

Dla Lilii od dawna każdy dzień wygląda tak samo. Już dawno nie wie jak to jest zobaczyć słońce, a każdemu jej dniu towarzyszy siąpiący deszcz i szare chmury. Mieszkańcy miasteczka, w którym mieszka codziennie walczą z głodem, gdyż ziemia pozbawiona ciepła i światła przestała rodzić plony. Tylko dzięki dziadkowi dziewczynki otrzymują kilka razy w tygodniu świeże warzywa i owoce. Jednak Lilię bardzo ciekawi skąd dziadek je bierze. Pewnego dnia ciekawość zaprowadza ją na pewną polankę. Czy dzięki temu odkryje tajemnicę dziadka? Czy będzie miało to wpływ na życie mieszkańców miasteczka ?

„Strażniczka Słońca” to kolejna cudowna opowieść fascynującego duetu o trudnych sprawach – tym razem również o żałobie po stracie najbliższych, ale również o nienawiści, chęci zemsty i konsekwencjach, do których może ona doprowadzić. Jest to wartościowa pozycja zarówno dla młodszego czytelnika jak i dla dorosłych, podobnie jak wcześniejsza pozycja tych autorek. Tym razem zwraca ona uwagę, że ślepe podążanie za chęcią zemsty ma bardzo negatywne skutki, które mogą mieć wpływ nie tylko na osobę, która tą ścieżką dąży, ale również inne osoby w jej otoczeniu. Pokazuje nam również jak ważna w życiu jest przyjaźń i miłość oraz to, aby następowały po sobie pory roku.

Po raz kolejny otrzymujemy płynną, spójną historię, która wciąga od pierwszych stron, a każdy kolejny rozdział powoduje coraz większą ciekawość, w jaki sposób się ona zakończy. Każdy znajdzie w niej coś wartościowego dla siebie i odbierze to w inny sposób. Stanowi również świetny początek do rozpoczęcia rozmów z dziećmi na temat uczuć, z którymi trudno sobie radzić, jak np. nienawiść czy chęć zemsty.

Oczywiście po raz kolejny muszę tutaj zaznaczyć, że cudowne ilustracje dopełniają historii, pozwalają wczuć się w klimat i nastrój opowieści. Ponownie, począwszy już od samej okładki otrzymujemy ucztę dla oczu a z każdą kolejną stroną jest ona coraz bogatsza i wspanialsza.

Jest to pozycja, która zauroczyła mnie odrobinę mniej niż „Śnieżna Siostra” i również mniej miałam takich momentów wzruszeń, jednak zakończenie wynagrodziło wszystkie minimalne niedociągnięcia. Oczywiście jak najbardziej polecam i zachęcam do wspólnej lektury ze swoimi pociechami.