Szczęściarz recenzja

Logan Thibault żołnierz piechoty morskiej, odbywa służbę w Iraku. W trakcie jednej z akcji, znajduje na pustyni zdjęcie pięknej dziewczyny. Mimo poszukiwań wśród swoich kompanów, nie udaje mu się ustalić właściciela fotografii. Zachowuje ją zatem dla siebie i od tego momentu nie rozstaje się ze zdjęciem, ani na chwilę. Po tym wydarzeniu, następuje seria wybuchów bomb i ataków na oddziały Marines, z których Logan za każdym razem wychodzi obronną ręką, podczas gdy jego koledzy ponoszą śmierć.
Najlepszy przyjaciel naszego głównego bohatera – Victor, uparcie przekonuje Logana, że znaleziona fotografia stała się jego talizmanem, który przynosi mu szczęście i chroni przed niebezpieczeństwem.
Mimo, iż Thibault nie wierzy w takie przesądy i zabobony, po kolejnym bardzo tragicznym incydencie (który miał miejsce już po powrocie z wojny), a podczas którego jego życie zostało w cudowny sposób ocalone, postanawia odszukać kobietę i podziękować jej za opiekę. Wyrusza w pieszą wędrówkę, przemierzając kraj wraz ze swoim najlepszym przyjacielem i wiernym kompanem, psem o imieniu Zeus. Dociera do miejscowości Hampton w Karolinie Północnej i jak się domyślacie odnajduje piękną dziewczynę z fotografii. Ale to dopiero początek tej historii.

„Anioł” Logana - Elizabeth Green, to rozwiedziona kobieta po przejściach, matka 10-letniego Bena, której były mąż, notabene zastępca szeryfa i członek jednej z najbardziej wpływowych rodzin w mieście, nadal usiłuje sprawować kontrolę nad jej życiem. Wtrąca się w każde działania Beth, nie pozwalając jej tym samym na stworzenie związku i ułożenie sobie życia z kimś innym.
Jak już wspomniałam Thibault odnajduje swoje przeznaczenie, ale czy uda mu się zdobyć i ochronić swoją miłość? Szczególnie, kiedy w tle mamy czarny charakter knujący i czyhający na nadarzającą się okazję, aby uderzyć…