Szczęście pod stopami recenzja

„Wychowanie wyłącznie do posłuszeństwa jest tresurą, zniewoleniem wrodzonej natury”.

Poznajemy Monikę, dziewczynę, która ma za sobą bolesne i smutne dzieciństwo. Od zawsze czuła, że jest niechcianym, niekochanym dzieckiem. Porzucona przez matkę, wychowywana przez surowych dziadków, zawsze obowiązywały ją nakazy i zakazy. Jedyną jej pociechą jest ciocia Elżbieta, która daje jej nadzieję na lepsze jutro. Niespodziewanie musi zająć się córką swojej siostry. Wkrótce umiera ciocia Elżbieta, dziewczyna zostaje sama z długami hipotecznymi i małym dzieckiem. Podejmuje desperacki krok, aby ratować swój bardzo napięty budżet. Postanawia wynająć jeden z pokoi, jej wybór pada na Jana Ondrasza, który jest gejem. Jak ułożą się ich wzajemne relacje? Czy Monika poradzi sobie finansowo? Czy Ondrasz jest tym za kogo się podaje?

Akcja powieści toczy się spokojnie, autorka niczego nie przyspiesza, a częste retrospekcje do przeszłości Moniki wiele wyjaśniają i ukazują jej trudną, bolesną przeszłość. Pani Renata ma bardzo płynny, lekki, obrazowy ze szczyptą dobrego humoru styl. Czytanie od początku do końca było przyjemnością. Nie do końca wszystko było takie oczywiste, jak początkowo się wydawało. Ciekawie, bardzo wiarygodnie ukazani bohaterowie – to oni są niepodważalnym atutem powieści. Ludzie z krwi i kości, pełni wad i zalet. Nie do końca rozumiałam postępowanie rodziny, jej najbliższych w stosunku do Moniki, zwłaszcza babci. Autorka trzyma czytelnika w dużej niepewności dopiero na koniec wszystkie elementy wskakują na swoje miejsce.

Trudne złożone relacje, potrzeba kochania i bycia kochanym, samotność, tęsknota za ciepłem rodzinnym, trudna, szara codzienność. Jak można porzucić własne dziecko? Egoizm, nietolerancja, brak miłości, odrzucenie, potrzeba akceptacji. Miłość, zrozumienie, namiętność. Tajemnice rodzinne, kłamstwa, manipulacje, życie pod dyktando innych, pedofilia.

Wciągająca powieść obyczajowa z ciekawym wątkiem romantycznym i intrygującym zakończeniem – czegoś takiego kompletnie się nie spodziewałam. Powieść daje do myślenia, zmusza do refleksji. Warto dążyć do spełnienia marzeń i żyć w zgodzie z samym sobą. Nie jest to łatwe, jeżeli otaczają nas ludzie myślący tylko o sobie. Warto próbować, nadzieja jest zawsze. Wiem, że na pewno sięgnę po inne książki autorki. Polecam :)