Recenzja książki Perfect Day

Zachęcona opisem z okładki postanowiłam przeczytać thriller niemieckiej pisarki Romy Hausmann. Thriller i kryminał to nie są moje ulubione gatunki, a po przeczytaniu "Perfect Day" nadal będę sięgać po nie sporadycznie.

"Perfect Day" to nie jest zła powieść, ale mam wrażenie, że autorka trochę ją przekombinowała jeśli chodzi o narrację. Narratorzy mówią w pierwszej osobie i są to główna bohaterka Ann (również fragmenty jej zapisków z dzieciństwa) oraz My - morderca i inni źli bohaterowie. Tak przynajmniej ja to interpretuję. Trochę mnie to raziło, na pewno nie podnosiło napięcia, wręcz wytrącało z rytmu czytania. Sposób przedstawienie historii jest według mnie największym minusem powieści.

Tematyka "Perfect Day" jest bardzo ciekawa. Próba odnalezienia się córki w nowym świecie, w jakim musiała żyć, gdy okazało się, że jej ojciec to seryjny morderca małych dziewczynek. Szukanie dowodów na jego niewinność. Niezrozumienie i ciągłe pytania o powód. Szok, że kochający i oddany rodzic ma drugą twarz. Powieść jest nie tylko walką Ann z sytuacją, jaką zafundowało jej życie, ale również pokazanie relacji na linii córka-ojciec. Relacji skomplikowanych i w pewnym momencie trudnych do wyobrażenia. Nikt nie chce przecież, aby osoba, którą kochamy i cenimy nagle okazała się mordercą. Dużo w powieści psychologii. Więcej niż thrillera.

W posłowiu autorka pisze, że próbowała przedstawić w powieści zjawisko aleksytymii - niezdolności do rozumienia lub identyfikowania emocji, a także ich nazywania i wyrażania. Myślę, że ta próba się jej powiodła, zrobiła to obrazowo i dosadnie. Miejmy tylko nadzieję, że w życiu realnym osoby dotknięte tą przypadłością nie chcą jej przezwyciężyć takimi sposobami jak powieściowy "Profesor Śmierć". Jego odpowiedzi w przeprowadzanym wywiadzie są chłodne i stonowane, beznamiętne, bez emocji. Cały czas się temu dziwiłam, jakim bezwzględnym jest człowiekiem. Aleksytymia to wyjaśniła, ale nie usprawiedliwiła jego czynów.

Z powieści płynie również smutny wniosek, że to, co robimy - dobrego czy złego, ma wpływ na naszych najbliższych. W książce jest tego mnóstwo przykładów, nie tylko na linii Ann i jej ojciec.

Na koniec dwie rzeczy:

1. Dający wiele do myślenia cytat (bo cytaty bardzo lubię wyławiać z czytanych książek): Przegrać można tylko wtedy, kiedy szuka się sensu w szaleństwie.

2. Według mnie "Perfect Day" to thriller o mocnym zabarwieniu psychologicznym. Na pewno nie kryminał, bo raczej od początku nie wątpimy, kto był mordercą, choć autorka próbuje zasiać w czytelniku wątpliwości. I jak to w życiu bywa, przy okazji wychodzi na światło dzienne wiele grzechów.