Fake Dates and Mooncakes recenzja




„Fake Dates and Mooncakes“ to zastrzyk serotoniny. Szczypta kultury chińskiej, bólu po stracie bliskiej osoby oraz codziennych problemów współczesnego Kopciuszka — gdzie biedny chłopak, który pomaga cioci w barze z jedzeniem na wynos, spotyka ciepłego, przystojnego i charyzmatycznego bogacza. Świat kontrastów klas społecznych jest tutaj istotny, ale wciąż w centrum jest jedzenie. Przysmaki z Azji wschodniej, szczególnie z Chin. Gotowanie przedstawione jako coś znacznie większego oraz ważniejszego, niż zwykle przypuszczamy. Z otoczką z mitów, nostalgii oraz kulturowych znaczeń.

Sher Lee stworzyła komedię romantyczną, na kalkach które już znamy. Nawet jej bohaterowie do pewnego momentu uważają za zabawne, że ich sytuacja ma tyle podobieństw do motywów z „Bajecznie bogatych Azjatów“, a jeśli nawet o tym tytule — zostaje ogromna ilość książek oraz filmów, które przedstawiają podobne szablony. Wiadomo, moc zawsze tkwi w dopracowaniu bohaterów (polubiłam wszystkich), dodaniu humoru (śmiałam się czytając) czy sprawieniu, że czytelnik będzie miał ochotę powieści nie odkładać (tak było), ale. Powiedziałabym, że atutem tego tekstu jest akurat to, że jest on QUEEROWĄ TYPOWĄ KOMEDIĄ ROMANTYCZNĄ. Kontrowersyjne, ale czyż nie doczekaliśmy pięknych czasów, skoro spotykamy tęczową reprezentację w sytuacjach, które już milion razy były przerabiane z heteroseksualnymi bohaterami? To takie... Odświeżające. Napawające nadzieją. Dające ciepło. Takie powieści są niczym przytulenie do serca przez najbliższego przyjaciela. Są potrzebne i ważne, choć obiektywnie powinnam kręcić nosem. Bo jak pierwsza połowa książki mi się podobała, tak druga już znacznie mniej. Spadł poziom fabuły oraz realność wypowiedzi, a jednak odłożyłam powieść dopiero po ostatniej kropce, bo wciąż dobrze się bawiłam. A dobra zabawa w tym przypadku znaczyła najwięcej.

„Fake Dates and Mooncakes“ to powieść na osłodę życia. Na oderwanie od szarej rzeczywistości oraz przemycenie do swojego umysłu wielu ciekawych informacji odnośnie kultury chińskiej. To plasterek na bolączki życia. Po prostu. Przesłodzony, płytki i zabawny. Bo i takie książki bywają dla nas ważne.


przekł. Łukasz Małecki



TW: nieprzepracowana żałoba, klasizm