Balsamistka recenzja

"Balsamistka" od razu przyciągnęła mój wzrok, gdyż jest to zawód, który chciałabym wykonywać.

Większa część książki to opis przygód dziennikarki Moniki Biel, która na własną rękę chce wytropić mordercę młodych kobiet grasującego w Poznaniu. Oprócz kobiet mordowani w brutalny sposób są również dojrzali mężczyźni. Morderstwa są ze sobą powiązane i już w połowie książki dostajemy przesłanki kto, kogo morduje...

Co do Moniki- jest dzieckiem z domu dziecka, po ciężkich przejściach, licznych traumach, pokiereszowana psychicznie. Teraz przyciąga ludzi, wzbudza zaufanie, jest piękna, odważna, wszyscy chcą ją kochać, a ona cały czas dokonuje przełomowych odkryć. W życiu kieruje się genialną intuicją... Policjant pracujący pod przykrywką zaraz odkrywa przed nią karty, szef wybacza jej każdą niesubordynację, a nawet gotowy jest wyjechać z biura, by wspomóc ją w kręceniu reportażu poza miastem. Dziewczyna, która ją zachwyca w parę dni zostaje jej najlepszą przyjaciółką...
Od razu przyznaję, że nie cierpię tego typu doskonałych bohaterów w książkach.

Druga osoba, która opisuje nam tu rzeczywistość to Amelia Rosa, tytułowa balsamistka. Kobieta delikatna, zwiewna, tajemnicza. Czytałam tę powieść do końca tylko dlatego, że opisy stosunku Amelii do ciał, które przygotowywała do pochówku są bardzo podobne do moich przemyśleń: zwłoki zasługują na ostatnią, godną opiekę, cierpliwość i szacunek. Rodziny zmarłych potrzebują by w ostatnich chwilach widzieć bliską osobę jakby spała w trumnie, a nie jako "zimnego trupa".

Co łączy te dwie kobiety oprócz wzajemnej fascynacji?

Nie wiem po co został dołożony wątek starego policjanta, który bardzo by chciał, coś zrobić, ale prawie nic nie wnosi oraz pechowego maszynisty. Amelia jest tak tajemnicza, że w jej historii też nie wszystko ma sens.

Według mnie powieść jest przekombinowana. Akcja szła w dobrym kierunku, ale gdzieś po drodze się pogubiła. Do tego bardzo krótkie zdania, które sprawiają, że akcja nie płynie, tylko skacze, nie czyta się tego przyjemnie i brak dokładnych opisów sytuacji. Przeskakujemy z jednego miejsca w drugie, niespodziewanie jeden bohater się pojawia, drugi znika.... Dziwne to było i trochę męczące.