Podwójne mosty Wenisany recenzja

Linor Goralik zachwyciła mnie pierwszą częścią cyklu o Wenisanie. „Podwójne mosty Wenisany”, czyli drugi tom serii okazał się zbyt tajemniczy i zostawił mnie z wieloma pytaniami, na które zabrakło odpowiedzi. Tym samym oceniam ją trochę gorzej. Nadal jednak to książka z wyjątkowym klimatem i językiem.

W pierwszej części bohaterka książki, Agata, poznała podwodny świat, który okazał się całkiem inny niż jej mówiono. Wybuchła wojna pomiędzy undami a ludźmi, a całe zastępy gabo odleciały w niewiadomym kierunku i słuch o nich zaginął. Druga część opisuje świat ogarnięty wojną, która niszczy wszystko, również relacje między ludźmi. Agata jest osamotniona, bo nikt nie chce się zadawać z dziewczynką, która wywołała wojnę. Jej rzeczywistość trochę się zmieniła. Dzieci już nie muszą chodzić związane sznurami, jednak nadal trzymają się na wyciągnięcie ręki. Pomagają rannym i towarzyszą im w powrocie do zdrowia. Agata jednak znów dostrzega, że dorośli nie mówią wszystkiego. Sama odkrywa, że wojna nie przebiega tak, jak mówią dorośli. Rodzi się też pytanie, dlaczego jej mama jest przywódczynią dezerterów i chce się dostać do świata, z którego nie ma wyjścia. Zarówno Agata, jak i ja, zginęłyśmy w gąszczu niedomówień i znaków zapytania. Cały czas próbuję rozwikłać zagadkę tego, po której stronie stoi dobro.

„Podwójne mosty Wenisany” nadal urzekają klimatem. Jest nieprzyjaźnie i mrocznie. Razem z bohaterką poruszamy się po świecie, w którym nic nie jest jednoznaczne. Nie wiemy, kto jest przyjacielem, a kto wrogiem. Nie wiemy, czym kierują się drugoplanowe postaci. Nie zdobędziemy też informacji, dlaczego można się poruszać tylko prawą odnogą podwójnych mostów.

Tym niemniej można w tej oryginalnej prozie odnaleźć uniwersalne wartości, takie jak miłość, poświęcenie i lojalność pomimo zagrożenia. Przede wszystkim jednak znajdziemy tu głos o bezsensie wojny i całej machiny dezinformacyjnej, która jej towarzyszy.

Pomimo trudności w rozszyfrowaniu fabuły, z chęcią sięgnę po następne tomy, bo chciałabym, aby tajemnice Wenisany w końcu zostały wyjaśnione. Nadal jest to przedziwna literatura zarówno w formie, jak i w treści. Całkiem niespotykana gdzie indziej jakość.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta w serwisie nakanapie.pl