Wstyd recenzja

Julia Karlińska jest byłą policjantką, nauczycielką, ale przede wszystkim samotną matką nastoletnich bliźniaków. Mąż zginął tragicznie w wypadku motocyklowym i od tego momentu w jej życiu sporo się zmieniło, a los wyprowadza kolejne ciosy w jej stronę. Śmierszynem wstrząsają dwa dramatyczne wydarzenia, a śmierć roztacza swój cienisty woal. Kobieta, mimo iż zrezygnowała już ze służby w zaistniałej sytuacji rozpoczyna własne śledztwo. Tworzy się gęsta pajęczyna powiązań i mnożą dziwne zbiegi okoliczności. Następuje pewnego rodzaju zmowa milczenia. Pod znakiem zapytania stają relacje rodzinne i przyjacielskie. Istotnym elementem fabuły jest także to, jak śmierć postrzegają dorośli, a jak młodzi ludzie oraz sposoby radzenia sobie ze stratą.

Autor doskonale łączy elementy kryminału i thrillera. Oficjalne śledztwo przeplata się z prywatnym Karli, a wszystko to owiewa aura tajemniczości, niedopowiedzeń i stopniowo odkrywanych sekretów z przeszłości. Napięta atmosfera towarzyszy od pierwszego zdania: "W sobotę, gdy Julia Karlińska obudziła się z ulotnym poczuciem szczęścia, jeden z jej synów został znaleziony martwy." Sztuką jest w kilku słowach sprawić, że czytelnik od razu zostaje pojmany w kajdany fabuły. Ostrzegam, nie wyswobodzicie się z nich póki nie poznacie zakończenia.

Niewątpliwie jednym z atutów tej książki jest jej niesamowita okładka. Niejednoznaczna, tajemnicza i dająca do myślenia. Teraz znając już zakończenie wiem, że idealnie koresponduje z treścią tej powieści. Ta historia w całości utkana jest ze wstydu i strachu, które wzajemnie się karmią i napędzają. Poznajemy ich różne oblicza i perspektywy. Kolejny raz do głosu dochodzi to znienawidzone przez wielu: "Co ludzie powiedzą...?". Człowiek zamyka się w swoimi wstydzie, przywdziewa maskę. Nie każdego stać na dostateczną odwagę, by rozwinąć skrzydła i niczym motyl wyrwać się z kokonu pokazując światu prawdziwą twarz. Zagubienie we własnych sekretach, kłamstwach może prowadzić do tragicznych w skutkach konsekwencji.
Czytałam trzy poprzednie thrillery Pana Roberta i każdy z nich wydawał mi się świetny. Autor sam sobie zawiesza wysoko poprzeczkę i według mnie ponownie przeskoczył ją z dużym zapasem. Każda kolejna powieść zachwyca i pochłania bardziej. Nie wstydźcie się i sięgnijcie po "Wstyd"!