Cień judasza recenzja

Lipcowa noc, wiejski festyn, dziewczyna, która nigdy z niego nie wróciła. Po kilku dniach grzybiarze znajdują w lesie jej zwłoki. Zabójstwo czy nieszczęśliwy wypadek? Nieudolne śledztwo nie przynosi odpowiedzi. Miejscowa ludność wymyśla własne wersje tej historii. Historii, która po wielu latach znów daje o sobie znać. Klaudia, kuzynka zmarłej Anety, wraca do rodzinnej miejscowości, by uporządkować swoje sprawy. Podejmuje próbę rozwiązania zagadkowej śmierci kuzynki, nawet jeżeli prawda miałaby zabić również ją.

W ostatnim czasie nie sięgam po kryminały za często, a jeżeli już to mam niebywałe szczęście do poszczególnych tytułów. Niewiele z nich mnie rozczarowało, a nawet więcej - po lekturze większości byłam bardzo zadowolona. Nie inaczej było w przypadku książki Anny Kusiak. ,,Cień Judasza'' to nie tylko cudowna, klimatyczna, niezwykle plastyczna okładka oraz ciekawy, choć sprawiający wrażenie schematycznego opis. To przede wszystkim treść, od której nie potrafiłam się oderwać. Treść, która budziła niepokój, strach, ale i fascynację związaną z tym, co jeszcze może wydarzyć się w niewielkiej miejscowości pokroju tej, w której sama mam okazję mieszkać.

Dwutorowa narracja przedstawia teraźniejszość i przeszłość. Poznajemy zatem wydarzenia z pamiętnego festynu oraz te, które rozgrywają się dziesięć lat po tamtym tragicznym wieczorze. Nie jestem zaskoczona taką formą, ponieważ spotykamy się z nią dzisiaj coraz częściej. Na uwagę zasługuje jednak to, że autorka radzi sobie z tym bardzo umiejętnie. Nie gubi się, nie miesza, wszystko jest przedstawione dokładnie i ciekawie. I o ile powrót do rodzinnej miejscowości oraz walka z tajemnicami to coś niekoniecznie oryginalnego, to jednak ja się w tę historię po prostu dałam wciągnąć.

Bez bicia przyznam się, że nie zwracałam dużej uwagi na bohaterów samych w sobie. Wielu z nich miało jakieś dominujące cechy, wyróżniali się, czym autorka dawała wskazówki sugerujące, czy mamy do czynienia z postacią negatywną, czy pozytywną. Mnie jednak dużo bardziej urzekła intrygująca zagadka oraz bardzo dobrze oddany klimat małej wsi, gdzie każdy zna każdego, gdzie nikt nie jest anonimowy, a zachowanie dobrych pozorów jest priorytetem.

Biorąc pod uwagę to, że mamy tutaj do czynienia z debiutem, ja jestem zachwycona. Zapoznawanie się z kolejnymi stronami tej książki to była czysta przyjemność, którą chętnie przeżyłabym po raz kolejny, dlatego niecierpliwie czekam na kolejne teksty spod pióra pani Anny Kusiak.