Recenzja książki Kasztanowy ludzik

Głośne zapowiedzi i entuzjastyczne recenzje – cały medialny szum, jaki wywołał w ubiegłym roku „Kasztanowy ludzik”, skłoniły mnie do zapoznania się z dziełem tego nieznanego mi duńskiego autora. Czy zachwyt większości czytelników był słuszny? A może to kolejna parodia kryminału, z jaką przyszło mi się zmierzyć? O tym miałam przekonać się sama.

W okolicach Kopenhagi ktoś morduje młode kobiety. Dodajmy do tego ciekawostkę, jaką stanowi tak zwane modus operandi - wszystkie ofiary zostały okaleczone, a na miejscu zdarzenia zostają znalezione kasztanowe ludziki. Tutaj również robi się interesująco, bo na każdym ludziku, zostaje zanotowany odcisk palca uznanej za zmarłą Kristine.
Rok temu cała Dania żyła zaginięciem dziewczynki, a przy tym córki znanej pani minister. W celu ujęcia sprawcy zostały wykorzystane wszelkie środki, w końcu natrafiono na ślad mężczyzny, który przyznał się do zamordowania dziecka; obecnie odsiaduje wyrok w zakładzie psychiatrycznym.

Do rozwiązania sprawy „Kasztanowego Zabójcy” zostaje przydzielona Thulin, która niebawem zamierza opuścić wydział i wygnany z Europolu - Hess. Z początku Mark Hess wygląda na outsidera nie przejmującego się niczyim zdaniem, jednak z czasem, tych dwoje jako nieliczni będą walczyli o poznanie prawdy.
Będzie ciężko, bo ich szefem okaże się tchórzliwy karierowicz, który woli romansować na boku, jak również za wyższy cel stawia swój nieskazitelny wizerunek przed kamerami. Hess się upiera, że sprawa córki pani polityk jest mocno powiązana z obecną sprawą. Nylander nie może doprowadzić do swojej kompromitacji, więc zamiast „posypać głowę popiołem” i przyznać się do błędu, będzie utrudniał.

Autor nieustannie wodzi nas za nos, podrzucając coraz to nowsze wątki. Akcja ani przez moment nie zwalniała tempa, by na sam koniec eksplodować zaskakującym (jak dla mnie) sprawcą. Szok, jaki przeżyłam do teraz mnie trzyma, pisząc tę recenzję. Konstrukcja fabuły również jest szczegółowo dopracowana, tutaj nie było miejsca na przypadek.
Nie zostaje mi nic innego jak podpisać się pod pieśnią na cześć autora: trzymająca w napięciu, klimatyczna, dynamiczna… intensywne doznania podczas lektury gwarantowane.