Była sobie rzeka recenzja

Jestem człowiekiem dorosłym. Ale czasami lubię sięgać po opowieści snute niczym baśń. "Była sobie rzeka" to jedna z tych pozycji, które idealnie wpasowują się w ten nurt (skojarzenia zamierzone). Diane Setterfield zabiera nad nad Tamizę do gospody, gdzie dzieje się cud. Ranny mężczyzna przynosi małą dziewczynkę, która najprawdopodobniej się utopiła. Wtedy dzieje się cud - dziecko zmartwychwstaje i zmienia życie grupy osób.

Niecodzienne wydarzenie odbija się echem po okolicznych domach. W gospodzie pojawia się małżeństwo, które w nieznajomej dziewczynce rozpoznaje swoją zaginioną córkę. Przybywa również farmer, który widzi w niej swoją wnuczkę. Przybywa również kobieta, która twierdzi, że to jej siostra. Kim jest ta cudowna dziewczynka? Nie wie tego nikt. A ona milczy.

Świat wykreowany w "Była sobie rzeka" to miejsce, gdzie żyją normalni ludzie. Choć na pierwszy rzut wydają się nie mieć tajemnic, każdy z nich skrywa demony przeszłości. Czytelnik zadaje sobie pytanie jaki jest cel w przybyciu dziewczynki do tej gospody. Czy faktycznie jest kimś realnym? A może to zjawa, która ma pomóc w odnalezieniu spokoju.

Powieść jest gruba i przepięknie wydana. Choć dla wielu jej rozmiar może być problemem (ciężko się trzyma i sporo waży), kiedy zaczniesz czytać utoniesz w kolejnych zdaniach zapominając o niedogodnościach. Już okładka obiecuje nam przygodę niczym w dzieciństwie - pięknie dobrane barwy, duże litery. Patrząc na nią miałam wrażenie, że sam błękit chłodzi mnie w te upały. Polubiłam bohaterów choć początkowo było ich zbyt wielu bym się nie gubiła w ich historii.

"Była sobie rzeka" daje dużo nadziei. Bo choć na jej stronach dużo cierpienia, jest to cierpienie, które może spotkać każdego z nas. I zagłębiając się w fabułę razem z bohaterami odnajdujemy ukojenie. Idealnie pasuje tu stwierdzenie, że często wydaje nam się, że wiemy czego potrzebujemy, a tak naprawdę tracimy czas dążąc do tego. W tej powieści to rzeka pomaga ludziom odkryć co tak naprawdę dla nich dobre.

Mam mieszane uczucia co do tej powieści. Nie wiem czy będę chciała do niej wracać, ale wiem, że ta baśniowość sprawi, że nie zapomnę o nieznajomej dziewczynce i innych bohaterach.