Zielona Mila recenzja

Wiele czasu minęło zanim odważyłam się przeczytać tę książkę. Myślę że zrobiłam duży błąd oglądając film w pierwszej kolejności. Im bliżej było końca, tym bardziej się denerwowałam. Wiedziałam jak cała ta historia się skończy i nie mogłam się przemóc by znów przeżywać te tragiczne chwile. Zawsze gdy czytam jakąś lekturę łączę się z bohaterami tak silnymi więziami emocjonalnymi, iż czasami mam wrażenie że to moja własna bajka, moje własne życie. Śmieję się razem z nimi, płaczę razem z nimi i cierpię razem z nimi. Zielona mila jest doskonałym przykładem takowej więzi.

"Zielona mila to opowieść Stephen'a King'a o cudzie bożym w ludzkim ciele. Opowiada historię wysokiego i barczystego czarnoskórego mężczyzny, o człowieku zagubionym i nieco nierozgarniętym, któremu niemal zawsze z oczu płynęły łzy. Opowiada historię Johna Coffey'a.
John został skazany na śmierć na krześle elektrycznym za gwałt i zabójstwo dwóch małych dziewczynek. Gdy pojawia się na bloku śmierci zwanym "Zieloną milą" wokół zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Zaczynają się dziać cuda.

"Zielona mila" jest także przykładem tego jak ludzkie uczucia czasami zdradzają człowieka bez jego własnej woli. Opowiada o przyjaźni i miłości. Autor ukazuje w książce ludzką naturę. Złą i przerażającą. Mówi o tym jak ludzie krążą w ciemnościach nie mogąc odnaleźć swojego miejsca w życiu, o tym że krzywda dzieje się na całym świecie, każdego dnia, o tym jak silna potrafi być miłość.

Myślę że opowieść ta dla wielu ludzi może okazać się przestrogą. Może być tzw wskazówką która ma nas poprowadzić. Życie każdego człowieka jest jego własną zieloną milą i to on sam musi ją pokonać. Niestety życie kończy się śmiercią, ale czy to oznacza że to życie mamy niszczyć ? Nie. Mamy żyć tak by na łożu śmierci nie mieć wyrzutów do samego siebie. Mieć pewność że zrobiliśmy to co było w naszej mocy by żyć godnie. W przyjaźni i miłości, bez krzywdy i okrucieństwa. W koću, zielona mila jest taka długa...