Zielona Mila

To już prawie 10 lat odkąd pewnego zimnego, grudniowego popołudnia ta książka mnie odnalazła. Brzmi przesadnie sentymentalnie, ale właśnie tak było. Wtedy jeszcze nie miałam stałego internetowego łącza i nie mogłam z niego czerpać inspiracji książkowych. Byłam za to stałym bywalcem biblioteki i właśnie tamtego dnia postanowiłam poszukać czegoś nowego do czytania, a tytuł "Zielona Mila" sam wpadł mi w oko. I to kilka razy, bo było to wydanie w sześciu częściach. Myślicie, że to co napisałam wyżej jest już przesadnie uczuciowe? To nawet nie próbujcie czytać dalej, bo poziom ckliwości będzie nie do przejścia :)

Ta książka jest dla mnie magiczna i to nie tylko ze względu na zdolności Johna Coffeya. Nie potrafię jednak w żaden sposób logicznie wyjaśnić jej fenomenu. Na pierwszy rzut oka nie ma w niej nic, co mogłoby uzasadnić siłę jej oddziaływania. Więzienie, strażnicy, skazani na śmierć i mysz. No i jeszcze Zielona Mila i Stara Iskrówa, ale one po prostu są. Strażnicy są pozornie podzieleni na dwie grupy, na tych złych i tych dobrych, a więźniowie jak to więźniowie, jeżeli nie sprawiają kłopotów to dobrze, jeżeli sprawiają - nic nowego.
Ta monotonia jest jednak pozorna. Bardzo szybko zaczynamy dostrzegać, że nie wszystko jest czarne i białe, nie każdy dobry strażnik jest święty, że są gorsze rzeczy od złego strażnika, a nie każdy skazany na śmierć musi być przerażającym mordercą. Jednak King nie próbuje grać nam na emocjach twierdząc, że każdy z tych skazańców to ni...

Choć czytałam tę książkę dłużej niż powinnam, to jednak stwierdzam iż jest kapitalna. Już dawno żadna powieść mnie tak dogłębnie nie poruszyła, nie zmusiła do myślenia, do zapłakania nad postaciami. I co z tego, że nad postaciami mordercy czy nawet zwykłej myszy. Płakałam prawdziwymi łzami. Bardzo lubię styl pana Kinga. To jak buduje akcje, za kilka elementów humoru, o których wstyd było mi mówić przy tej książce, kiedy moja współlokatorka zapytała, z czego się śmieję. I sam fakt, że książka była wydawana w częściach sprawił, że głębiej zapadła mi w pamięć, bo niektóre wątki były przytaczane znowu i znowu, w innej formie, ale jednak miło było sobie przypomnieć kilka faktów. I całość doprawił sam film, który oglądnęłam kończąc książkę, przy którego ścieżce dźwiękowej płakałam, który jest doskonałą adaptacją filmową, co rzadko się zdarza. Jestem zaczarowana. Przeryczana książka, ale jaka piękna.

Przepraszam za dubla posta ale nie wiem czemu jak pisałem to system mnie wylogował z post został zakwalifikowany jako anonimowyPodobnie jak "hotaru" miałem najpierw do czynienia z filmem. Ekranizacja, przyznaję jest świetna choć książka również jest interesująca. Przyłączam się do opinii, iż należy ją przeczytać przed filmem (zresztą taka jest tradycyjna kolejność w wypadku ekranizacji danej książki ;). Skoki czasowe trochę rozbijają wszystko, choć momentami rozbudzają ciekawość. Zresztą proszę pamiętać, że w oryginale Zielona Mila została wydana w częściach zatem przeskoki czasowe i wybiegi Kinga mające na celu ujmowanie tematy z różnych perspektyw były podyktowane wyzwaniem literackim jakim było regularne pisanie kolejnych odcinków. Zresztą sam king przyznaje, iż najchętniej wydał by Mile ponownie i wprowadził poprawki potrzebne dla wydania w jednym tomie.

Podobnie jak "hotaru" miałem najpierw do czynienia z filmem. Ekranizacja, przyznaję jest świetna choć książka również jest interesująca. Przyłączam się do opinii, iż należy ją przeczytać przed filmem (zresztą taka jest tradycyjna kolejność w wypadku ekranizacji danej książki ;). Skoki czasowe trochę rozbijają wszystko, choć momentami rozbudzają ciekawość. Zresztą proszę pamiętać, że w oryginale Zielona Mila została wydana w częściach zatem przeskoki czasowe i wybiegi Kinga mające na celu ujmowanie tematy z różnych perspektyw były podyktowane wyzwaniem literackim jakim było regularne pisanie kolejnych odcinków. Zresztą sam king przyznaje, iż najchętniej wydał by Mile ponownie i wprowadził poprawki potrzebne dla wydania w jednym tomie.

Cóż, ja najpierw obejrzałem film i bardzo mi się spodobał. Następnie zabrałem się za książkę i... zawiodłem się. Przez srebrny ekran emanowało... magia to zbyt czarowne słowo. Panował klimat, który niemożliwym czynił odwrócenie wzroku. Książka była go pozbawiona, a częste skoki czasowe rujnowały tylko ten klimat, który jakoś został wypracowany.Kiedy patrze na moją półkę z książkami i wzrok zatrzymuje się na grzbiecie "Zielonej mili" to się uśmiecham, ale tylko dlatego, że przypominam sobie film.

Jest to jedna z niewielu książek do których wracam. Książka jest wyjątkowa, i wrażliwej osobie na pewno wyciśnie z oczu nie jedną łzę. Upośledzony Murzyn, o wyjątkowych zdolnościach i bezgranicznej łagodności, zamknięty w więzieniu i skazany na śmierć za zbrodnię, której nie popełnił i pełni ludzkiej życzliwości strażnicy więzienni, którzy próbują udowodnić jego niewinność. Polecam książkę z czystą premedytacją. Warto ją przeczytać, tak samo jak warto zobaczyć nakręcony na jej podstawie film.

Spodziewałam się czegoś gorszego, a trafiłam na jak na razie najlepszą powieść Kinga, który mylnie uznawany jest za mistrza horroru. To nie jest mistrz horroru. To po prostu mistrz! Jedyna pozycja tego pisarza od której nie oderwałąm się przynajmniej na chwilę. Najlepsza.

Bezwzględnie jedna z najlepszych książek jakie wyszły spod ręki Mistrza Kinga! Doskonała w każdym calu!