Za białymi goździkami. Zrodzeni recenzja

"Za białymi goździkami. Zrodzeni" to druga część debiutanckiej powieści Sary Alex. Anielin, po traumatycznych wydarzeniach z pierwszej części, odzyskała równowagę i opisała wszystko w swojej książce, która stała się bestsellerem. Wszyscy zastanawiają się, co w jej opowieści jest prawdą, a co fikcją. Media zabiegają o wywiad z Anielin, a jedna z nich, będąca w trudnej sytuacji, dostaje taką szansę. Bruno, młody dziennikarz, otrzymuje zadanie przeprowadzenia wywiadu życia. Zafascynowany młodą autorką, szybko się w niej zakochuje co w znacznym stopniu przeszkadza mu w wykonaniu zlecenia. Tajemnice Anielin stają się jego obsesją, którą nie potrafi opanować. Postanawia zrobić wszystko, by odkryć prawdę o pisarce, niezależnie od konsekwencji dla innych.

Pierwsza książka spodobała mi się na tyle, że od razu sięgnęłam po kontynuację. Niestety, trochę się rozczarowałam. Ta część jest chaotyczna, co utrudniało mi lekturę. Powieść jest skomplikowana, z wątkami nierealistycznej miłości i pełna kłamstw. Brakowało mi w niej autentyczności. Bohaterowie wydają się naiwni, łatwo wybaczają nawet największe zbrodnie. To dla mnie zbyt wiele. Nie polubiłam tych postaci i nie jestem pewna, czy sięgnę po kolejną część, jeśli taka się pojawi.

Dodatkowo miałam wrażenie, że niektóre wątki zostały wprowadzone na siłę, tylko po to, aby dodać dramatyzmu, co niekoniecznie było potrzebne. Dialogi często wydawały się sztuczne i nienaturalne, co utrudniało utożsamienie się z postaciami.

Podczas gdy w pierwszej części czuć było napięcie i emocje, które trzymały mnie w niepewności do samego końca, tutaj brakowało mi tego elementu. Historia Anielin, choć interesująca, została przytłoczona przez zbyt wiele niejasnych i niedopracowanych wątków.

Muszę jednak przyznać, że autorka nadal ma talent do kreowania ciekawych postaci, nawet jeśli w tej części nie zyskały one mojej sympatii. Mam nadzieję, że jeśli pojawi się kolejna część, będzie bardziej spójna i dopracowana.

Mimo rozczarowania cieszę się, że dałam szansę tej książce, ponieważ pozwoliła mi zobaczyć rozwój stylu Sary Alex. Liczę na to, że kolejne jej prace będą lepiej zbalansowane i odzyskają tę iskrę, która zachwyciła mnie w debiutanckiej powieści.