Talerz pełen składników recenzja

Życiowe rewolucje

Autor: @gala26 ·5 minut
2022-08-10
1 komentarz
28 Polubień
„[…] jak to jest z tym szczęściem, zawsze chcemy tego, czego nie mamy, a ma ktoś inny. To bardzo ludzkie.[…] Albo chcemy, ale nie możemy mieć”.

Trzy czterdziestoletnie kobiety i trzy ich historie. Dorota nie potrafi otrząsnąć się po tym, jak jej mąż wymienił ją na inny model, niekoniecznie lepszy, ale młodszy. Julita ma ustabilizowane życie. Kocha i jest kochana, ale jej mąż wciąż buja w obłokach i na jego wsparcie nie może liczyć w żadnej sytuacji. Matka, żona, głowa rodziny. Wreszcie Iwona singielka z wyboru, której do szczęścia wystarczy tylko przygodny seks i praca w korpo, dla której poświęciła swoje życie.
W dniu czterdziestych urodzin kobiety dokonują bilansu zysków i strat swojego życia, który niestety nie wypadł im na plus.

Dotąd życie Doroty kręciło się wokół męża i firmy, którą wspólnie stworzyli. Codziennie byli ze sobą, spali w jednym łóżku, może nie rozmawiali ze sobą zbyt dużo, ale też się nie kłócili. Niestety codzienna rutyna przysłoniła jej fakt, że w ich związku źle się dzieje i teraz nie ma męża, nie ma firmy, dziecka, a nawet przyjaciół. Została zupełnie sama.
Julita uważała do tej pory, że tak powinno wyglądać życie każdej kobiety. Dzieci, mąż, dom i praca. Wszystko zawsze musiała ogarniać sama, bo mąż nigdy nie kwapił się do pomocy. Cóż sama pozwoliła zaprząc się do tego kieratu, ale zaczyna ją to w końcu nużyć i męczyć. Czara goryczy przelewa się w dniu, gdy ma urodziny, a nikt oprócz nielubianej teściowej o nich nie pamięta.
Iwona dla firmy poświęciła swoje życie, liczy, że wkrótce stanie się jej współwłaścicielką. Szuka przygód miłosnych jedynie na portalach randkowych, jest dobrze usytuowana i jest zdecydowanie zadowolona ze swojego życia. Nie tęskni za stałym związkiem, bo nikt niczego od niej nie żąda i niczego nie wymaga. Jednak w dniu czterdziestych urodzin zrozumiała, że jej życie jest bezcelowe i puste.
Wszystkie bohaterki znalazły się na zakręcie życiowym, a dzień urodzin jest dniem, w którym postanowiły zmienić swoje życie. Każda z nich w ramach tych zmian zapisuje się na kurs fotografii kulinarnej. Tam po raz pierwszy wszystkie się spotykają, gdzie od razu przypadają sobie do gustu. Będzie to początek pięknej przyjaźni, a także grupy wsparcia, jaką stają się dla siebie.
W tej książce nie ma akcji, ale jest sporo mądrości życiowej. Autorka wszystkie spostrzeżenia z otaczającego nas świata, przekuła na historię zmuszającą do refleksji i przemyśleń. Czytając powieść i wywody jej bohaterek nie sposób było mi, oprzeć się skojarzeniu ze słynną piosenką śpiewaną przez Józefa Nowaka „Takiemu to dobrze” Często tak przecież myślimy. Jedna koleżanka ma mądre, ładne dzieci, kochającego męża, druga piękne mieszkanie, wspaniałą pracę, jest sama, spotyka się, z kim chce i kiedy chce, nikt nie zawraca jej głowy. My natomiast takie biedne, zagonione, obarczone obowiązkami, nieustannie borykające się z problemami. Praca, dom, praca. Wszystko musimy robić same, bo nikt nam nie pomaga. Nie mamy na nic czasu, nawet żeby pójść do fryzjera, czy na kawę z koleżanką, bo wciąż ważniejsze są obowiązki domowe. Ale tak już jest, że zawsze dobrze, gdzie nas nie ma, a każdy medal ma dwie strony. Czasem musi upłynąć mnóstwo wody, minąć wiele lat, by dotrzeć do ściany, jak Julita, żeby zorientować się, że się ma dość poświęcania dla innych. Czasem sprawia to przypadek, gdy jedna decyzja, jeden sprzeciw, pomaga się zorientować, że tak naprawdę nie wiele znaczy się dla firmy, jak Iwona. Jest się tylko małym trybikiem, który łatwo zastąpić innym. Musi minąć ileś lat, żeby się przekonać, że nie zna się człowieka, z którym żyje się pod jednym dachem, by w końcu miało się okazać, że nie jest się dla niego wystarczająco dobrą, dopiero zdrada otwiera oczy, jak Dorocie. Ta powieść pokazuje, że na zmiany w życiu, nigdy nie jest za późno, zawsze możemy zawalczyć o siebie i zrobić coś, żeby było inaczej.
Jakaż to była apetyczna historia, od której nie mogłam się oderwać, jak od talerza z dobrym jedzeniem. Wszystko mi w niej smakowało. Od kreacji bohaterek począwszy, poprzez mądrość życiową, która zeń płynie, na pięknym języku, jakim książka jest napisana skończywszy. Jednak, jak to z potrawami bywa, trzeba je odpowiednio przyprawić i tutaj tych przypraw trochę mi zabrakło. Dla mnie zdecydowanie ciekawsze były te rozdziały, gdy kobiety się spotykają i prowadzą ze sobą dialogi niepozbawione sarkazmu i życiowych spostrzeżeń, które chwilami wywoływały mój uśmiech. Gorzej wypadają monologi bohaterek, bo były momenty, gdy miałam wrażenie, że myślą wciąż o tym samym, wciąż na nowo rozważają swoje porażki i ich przyczyny, ciągle nad sobą się użalają, a przed przyjaciółkami udają, że wszystko jest w porządku. Tylko same ze sobą do końca są szczere, nie zakładają masek, chociaż nie muszą tego robić, bo wszystkie doskonale się rozumieją i wspierają. No i może, czego mi jeszcze zabrakło, to przedstawienia, jak dalej potoczyła się ich świeżo zawarta przyjaźń i co wynikło z tych życiowych zmian, ale sądzę, że taka właśnie była koncepcja tej powieści. Autorce bardziej zależało na ogólnym przekazie swojej historii, niż na jej cukierkowym zakończeniu, bo powieść Natalii Lewandowskiej ma ważny przekaz, który zmusza do refleksji i przemyśleń.
„Talerz pełen składników”, to bardzo kobieca historia z życia wzięta, którą czyta się z ogromną przyjemnością i niesamowitym zainteresowaniem, opowiadająca losy trzech kobiet, które różni w zasadzie wszystko, a ich życiowe ścieżki splatają się przypadkiem. Powieść na wskroś realistyczna, bo tak wygląda rola kobiet w naszym społeczeństwie, którą nikt inny nie może zmienić, tylko my same. Wystarczy spotkać właściwe osoby, które wyciągną do nas rękę i zmuszą do działania. Czasem zwykła, szczera rozmowa, może pomóc w podjęciu decyzji, żeby w końcu zamiast dla innych, zrobić coś dla siebie. To wartościowa pozycja, która otwiera oczy na istotne w życiu aspekty, zachęca, aby ocenić i przemyśleć swoją sytuację. Książka o kobietach, dla kobiet.

"[…] to niesamowite, kiedy na naszej drodze stają ludzie, pozornie różni, a w rzeczywistości podobni do nas i w krótkim czasie staja się nam bliscy, bliżsi, niż się mogliśmy tego spodziewać, bliżsi niż ci, z którymi żyjemy od lat. Szansa na spotkanie bratniej duszy jest niewielka, zatem jeśli się zdarzy, warto to pielęgnować i doceniać”.

Książkę przeczytałam, dzięki uprzejmości Wydawnictwa Lucky




Moja ocena:

Data przeczytania: 2022-08-07
× 28 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Talerz pełen składników
Talerz pełen składników
Natalia Nowak-Lewandowska
8.4/10

Przyjaźń między kobietami ma potężną moc. Warto o nią walczyć i być częścią siostrzanej wspólnoty. Julita, Dorota, Iwona - pozornie różne, połączyło je to, że potrzebowały siostrzanej przyjaźni, kog...

Komentarze
@ale.babka
@ale.babka · ponad rok temu
Ciekawe refleksje po książce :)
× 1
@gala26
@gala26 · ponad rok temu
Dziękuję serdecznie. Odnoszę wrażenie, że głównie o przekaz chodziło autorce, zmusić do przemyśleń. 👌❤️
× 1
Talerz pełen składników
Talerz pełen składników
Natalia Nowak-Lewandowska
8.4/10
Przyjaźń między kobietami ma potężną moc. Warto o nią walczyć i być częścią siostrzanej wspólnoty. Julita, Dorota, Iwona - pozornie różne, połączyło je to, że potrzebowały siostrzanej przyjaźni, kog...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Właśnie dzisiaj o 4 nad ranem skończyłam najnowszą książkę pani Natalii Nowak - Lewandowskiej Talerz pełen składników. Przyznaję, że zaskoczyła mnie ta książka, bo okładka zupełnie nie sugerowała, że...

@rudemysli71 @rudemysli71

"Upiła łyk i pomyślała, że to niesamowite, kiedy na naszej drodze stają ludzie, z pozoru różni, a w rzeczywistości podobni do nas i w krótkim czasie stają nam się bliscy, bliżsi, niż mogliśmy się teg...

@Zwiazana_z_ksiazkami @Zwiazana_z_ksiazkami

Pozostałe recenzje @gala26

Gdzie święty traci głowę
Duchy przeszłości

𝐶𝑧𝑎s𝑒𝑚 𝑙𝑒𝑝𝑖𝑒𝑗 𝑛𝑖𝑒 𝑏𝑢𝑑𝑧𝑖ć 𝑑𝑢𝑐ℎó𝑤 𝑝𝑟𝑧𝑒𝑠𝑧ł𝑜ś𝑐𝑖, 𝑏𝑜 𝑚𝑜𝑔ą 𝑠𝑖ę 𝑜𝑘𝑎𝑧𝑎ć 𝑧𝑏𝑦𝑡 𝑛𝑖𝑒𝑚𝑖ł𝑒. […]𝑛𝑖𝑒 𝑚𝑜ż𝑒 𝑏𝑦ć 𝑡𝑎𝑘, ż𝑒 𝑐𝑖ą𝑔𝑙𝑒 𝑤𝑠𝑧𝑦𝑠𝑡𝑘𝑜 𝑖𝑑𝑧𝑖𝑒 𝑑𝑜𝑏𝑟𝑧𝑒. 𝑃𝑟ę𝑑𝑧𝑒𝑗 𝑐𝑧𝑦 𝑝óź𝑛𝑖𝑒𝑗 𝑐𝑜ś 𝑚𝑢𝑠𝑖 𝑝ę𝑘𝑛ą...

Recenzja książki Gdzie święty traci głowę
Sześć powodów by umrzeć
Mechanizm obronny

𝑁𝑖𝑐 𝑛𝑖𝑒 𝑡𝑟𝑤𝑎 𝑤𝑖𝑒𝑐𝑧𝑛𝑖𝑒, 𝑤𝑖ę𝑐 𝑙𝑒𝑝𝑖𝑒𝑗 𝑠𝑖ę 𝑑𝑜 𝑛𝑖𝑐𝑧𝑒𝑔𝑜 𝑛𝑖𝑒 𝑝𝑟𝑧𝑦𝑤𝑖ą𝑧𝑦𝑤𝑎ć […] 𝑡𝑦𝑙𝑘𝑜 𝑑𝑧𝑖ę𝑘𝑖 𝑡𝑒𝑚𝑢 𝑚𝑜ż𝑛𝑎 𝑤 ż𝑦𝑐𝑖𝑢 𝑝𝑟𝑧𝑒𝑡𝑟𝑤𝑎ć 𝑤𝑠𝑧𝑦𝑠𝑡𝑘𝑜 […] Kiedyś po przeczytaniu 𝐿ę𝑘ó𝑤 𝑝𝑜𝑑𝑠𝑘ó𝑟𝑛𝑦𝑐ℎ ...

Recenzja książki Sześć powodów by umrzeć

Nowe recenzje

Dlaczego podskakuję
DLACZEGO PODSKAKUJĘ
@mikka138:

Gdy tylko dowiedziałam się o czym jest ta książka, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Temat jest mi dobrze znany, a wi...

Recenzja książki Dlaczego podskakuję
Mieszko. Wyjście z cienia
"Mieszko. Wyjście z cienia"
@tatiaszaale...:

Nie można stać w miejscu, trzeba przeć do przodu i do przodu. Bo kto nie idzie dalej, a stoi czy na zadku siedzi zadowo...

Recenzja książki Mieszko. Wyjście z cienia
Nechemia
W drodze przez XVII Rzeczpospolitą.
@sweet_emily...:

--*_*_*_*_* Jest rok 1666, w Konstantynopolu objawił się Mesjasz. Na jego spotkanie wyruszają tłumy Żydów. Wśród nich N...

Recenzja książki Nechemia
© 2007 - 2024 nakanapie.pl