Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "jeki chwil", znaleziono 49

Pragnienie jest zapewne tym, co pozostaje po chwili najstraszniejszego strachu, jaki przeżyło się w życiu.
Przyszłość snuła się przed nami, nieznana, nieprzewidziana, przyszłość inna od tej, jakiej pragnęliśmy, jaką zamierzaliśmy sobie ułożyć. Chwila obecna należała jednak do nas, nikt nie mógł nam jej zabrać.
Greta siedziała na brzegu łóżka i zastanawiała się, czy chwila słabości byłą warta tego, w jakim miejscu się teraz znajdowała.
...z każdą decyzją wiąże się jakaś historia, wiele chwil z naszego życia latami ciśnie się w jakimś kącie, czekając na ujście, i to ujście w końcu się pojawia.
Dziwiło mnie, z jaką beztroską ludzie podchodzą czasem do swoich przedmiotów, jakby nie rozumieli, że w każdej chwili mogą je na zawsze stracić.
- Nasze życie jest takim, jakim uczyniły je nasze myśli - powiedziała na wydechu, dodając po chwili. - To Marek Aureliusz, jakby co.
...wszyscy wiemy, do jakiego stopnia chwila może się dzielić na krótsze momenty, z których każdy mieści w sobie tysiąc pomysłów, wspomnień i emocji.
Szczerość to największy dar, jaki otrzymaliśmy od życia. Zgubiliśmy go, bo wygodnie jest barwić rzeczywistość na taki kolor, jaki jest w danej chwili bezpieczny. Bądź szczery, tylko wtedy uda ci się być szczęśliwym.
Człowiekowi może nie podobać się wybór, jakiego musi dokonać, ale będzie przy nim trwał nawet w najgorszych okolicznościach, wierząc,że w owej chwili stanowił on dla niego najlepsze wyjście.
To dobry moment, żeby przypomnieć sobie, jaką drogę przeszedł, od chwili gdy kiedyś, jako jedyny z czworga rodzeństwa, postanowił wyrwać się z zapyziałej dziury, w której mieszkał.
Postanowienia są zaledwie początkiem. Kiedy człowiek podejmuje już decyzję, to trochę tak jakby skoczył w wartki strumień, który porywa go w kierunku o jakim mu się nawet nie śniło, w chwili, gdy ją podejmował.
Należy zawsze pamiętać o tym, czym jest natura świata, a czym moja. I o tym, w jaki ona do tamtej pozostaje stosunku, i o tym, jaką ona jest cząstką jakiej całości, i o tym, że nikt nie ma siły powstrzymania cię, abyś w każdej chwili nie czynił lub nie mówił tego, co jest zgodne z naturą, której jesteś cząstką.
Dla samopoczucia starszej osoby jest ważne to, co udało się jej osiągnąć, z czego czuje się dumna, co miało największy wpływ na to, jak wygląda jej życie w tej chwili i konserwacją jakich jest wyborów.
Jakim absurdem jest odkładanie pieniędzy na zakup najnowszych urządzeń „oszczędzających czas", by potem móc ten czas lepiej „zabijać". Świadomość chwili stała się źródłem lęków
To tylko my, ludzie, w naszej małości sądzimy, iż istnieje tylko jeden świat. Być może w każdej chwili naszego istnienia powstają zupełnie inne światy, w zależności od drogi, jaką wybierzemy.
Głęboko w mojej piersi tkwi ból, który nuci w takt filmów wyświetlanych na ekranie mojego umysłu. Filmów wyświetlanych wciąż na nowo - wspomnień chwil, które dzieliłam z najlepszą, najbardziej niesamowitą przyjaciółką, jaką kiedykolwiek znałam.
Zdarza się nieraz w chwili najcięższej boleści, że jakaś drobnostka, jedno słowo, spojrzenie lub ściśnienie ręki, zostawi w duszy taki promień pokoju, iż go potem nic zgasić nie zdoła.
Może w tej samej chwili na różnych ambonach, w różnych kościołach tworzy się Boga. Według czyjej miary, czyjego gustu? Mierzy się, wybiera, komponuje, tłumaczy, wyjaśnia… Którego Boga? Gdzie On jest? Jaki?
Nie chcę zapomnieć żadnej z tych rzeczy. Sposobu, w jaki patrzy na mnie w tej właśnie chwili. Jak dreszcze wciąż przebiegają po moich plecach, kiedy mnie całuje, za każdym razem. Chcę to wszystko zatrzymać blisko siebie.
To nie czas zbliża ludzi. Tylko wspólne przeżycia. Wszystko zależy od intensywności spędzonych razem chwil. Ich wagi.
I sposobu, w jaki odsłaniają duszę. Niektóre łączą ludzi niczym cienkie pajęcze nici, a inne wznoszą między nimi solidne mosty.
Liv dysponowała argumentami jakich nie mieli Oatesowie- choć akurat w tamtej chwili groźba, że zepchną mnie razem z samochodem ze stromego urwiska wydawała mi się znakomitym argumentem. W pewnym sensie był to argument z autorytetu.
Jeśli zdecydowałeś już w swoim sercu, jakiego życia dla siebie pragniesz i jakim chcesz być człowiekiem, to wiedz, że od tej chwili to Ty kierujesz tą łodzią. Przejmij inicjatywę i umiej dostrzec w tym swój ogromny przywilej i szansę. Jesteś kapitanem własnego statku i uwierz mi, on popłynie dokładnie tam, gdzie go poprowadzisz.
Spojrzała na ciemne włoski córeczki. Kręcone, takie jak moje, pomyślała. Angela powiedziała jej kiedyś w chwili złości: "Życzę ci, żebyś miała taką córkę, na jaką zasługujesz". I oto mam - nienasyconego hałaśliwego bachora.
Czasem jest tak, że spędza się mnóstwo czasu z jakąś osobą, może nawet całe życie, i nagle pojmuje się najważniejsze rzeczy w jednej krótkiej chwili, w mgnieniu oka, i nie widzi się już tej osoby w ten sam sposób… I właśnie tak było ze mną. Targały mną wątpliwości, niepewność, lęk, targałaś mną ty i nagle, w jednej chwili, nie w byle jakiej chwili, ale własnie w tamtej, zrozumiałem, co się naprawdę liczy. W tej jednej sekundzie, kiedy leżałem obok ciebie i słuchałem, jak mówisz, taka słaba i silna jednocześnie, w tej sekundzie zrozumiałam, że…że cię kocham,
W obozie boisz się cały czas, bo wiesz, że w każdej chwili możesz umrzeć. Z głodu, od biegunki, od uderzenia siekierą. Ale ja nauczyłem się, w jaki sposób przeżyć. (...) I jakoś udało mi się przeżyć dzięki odrobinie szczęścia, odrobinie główkowania i może odrobinie sprytu.
Ostatnią rzeczą, na jaką Tobias March miał w tej chwili ochotę, było odnawianie dawnych znajomości, lecz Aspasia Grey stała przed nim i jego życzenia nie miały teraz najmniejszego znaczenia. Wspomnienia mrocznych przeżyć sprzed trzech lat runęły na niego z siłą rozszalałych sztormowych fal.
Patrząc na wchodzących, próbował przypomnieć sobie imię i nazwisko policjantki. Monika Gniewosz, uświadomił sobie po chwili. Jak niejadowity wąż zwany miedzianką, który swoją zdobycz najpierw oplata i obezwładnia ciałem, a następnie połyka ją martwą lub żywą. Ciekawe, w jakiej postaci mnie skonsumuje?
Ludzie zawsze powiedzą to, co chcą powiedzieć, bez względu na to, co zrobimy. Dlaczego im nie pozwolić? Po co nadawać rangę ich słowom? Wszyscy przecież umrzemy. Mało tego: możemy umrzeć w jednej chwili, bez ostrzeżenia. Czy nie fajnie byłoby przeżyć czas, jaki mamy, zgodnie z własnoręcznie napisanym – bez cenzury, ale też autocenzury – scenariuszem?
Rodzina nigdy nie jest taka, jakiej pragniemy. Wszyscy marzymy o tym, co niemożliwe: idealnym dziecku, kochającym mężu, o matce, która kiedyś nie chciała nas zatrzymać. żyjemy w dużych domach dla lalek, kompletnie nieświadomi tego, że w każdej chwili może pojawić się wielka dłoń i zmienić wszystko, co nas otacza, wszystko, do czego jesteśmy tak przyzwyczajeni.
W jednej chwili moje serce zaczyna bić o wiele mocniej, oddech z niewytłumaczonych powodów więźnie mi w gardle, a nogi najzwyczajniej miękną, jakby mimo tej odległości między nami zadziała jakaś nieznana siła, pochłaniająca mnie do reszty i nakłaniająca do przekroczenia narzuconej samej sobie kilka lat temu granicy.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl