Wyszukiwarka

“Ludzie przenoszą się w nowe miejsce, gdy są już zmęczeni ciągłym lękiem. Dręczącym poczuciem, że choćby nawet ciężko pracowali, ich wysiłki nie zdadzą się na nic, że to, co budowali przez rok, może lec w gruzach jednego dnia. Brakiem perspektyw, wrażeniem, że oni sami jeszcze jakoś sobie poradzą, ale ich dzieci - już nie. Świadomością, że nic się nie zmieni, że szczęście i dobrobyt można osiągnąć tylko gdzieś indziej.”

“Ludzie przenoszą się w nowe miejsce, gdy są już zmęczeni ciągłym lękiem. Dręczącym poczuciem, że choćby nawet ciężko pracowali, ich wysiłki nie zdadzą się na nic, że to, co budowali przez rok, może lec w gruzach jednego dnia. Brakiem perspektyw, wrażeniem, że oni sami jeszcze jakoś sobie poradzą, ale ich dzieci - już nie. Świadomością, że nic się nie zmieni, że szczęście i dobrobyt można osiągnąć tylko gdzieś indziej.”

“„ Jesteśmy w takim stopniu silni i nieugięci, w jakim pozwalają nam na to nasze najdrobniejsze słabości, a one potrafią być doprawdy niewyobrażalnie małe – jak długość rzęsy śpiącego dziecka czy obwód niemowlęcej rączki. Życie ludzkie może w mgnieniu oka ulec zmianie; również w mgnieniu oka, jak się okazuje, mogą lec w gruzach najbardziej niezłomne zasady.”.”

“Nie osądzaj mnie, chciałabym pow­iedzieć. Nie osądzaj, póki nie spojrzysz na świat z mojej obecnej per­spek­tywy. Jesteśmy w takim stopniu silni i nieugięci, w jakim pozwalają nam na to nasze na­jdrob­niejsze słabości, a one po­trafią być doprawdy niewyo­brażalnie małe – jak długość rzęsy śpiącego dziecka czy obwód niemowlęcej rączki. Życie ludzkie może w mg­ni­eniu oka ulec zmi­anie; również w mg­ni­eniu oka, jak się okazuje, mogą lec w gruz­ach na­jbardziej niezłomne za­sady.”

“- Śpij, dziecko, śpij - powiedziała Holly. - El Curo siedzi na suficie, przyszedł cię zjeść.
- Świetna kołysanka - skwitował Alec. - Słodkie sny gwarantowane.”

“- Śpij, dziecko, śpij - powiedziała Holly. - El Curo siedzi na suficie, przyszedł cię zjeść.
- Świetna kołysanka - skwitował Alec. - Słodkie sny gwarantowane.”

“- Zapewne pani by wolała, żeby Dec czuł się szczęśliwy w Bostonie i został z dziewczyną, z którą się omal nie ożenił.
- Tak. Chyba tak byłoby lepiej. Ale nie możemy nikomu, nawet naszym dzieciom, narzucać, jak ma żyć. A już z pewnością nie można nikomu dyktować, kogo ma kochać.”