Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "lizie do nas", znaleziono 168

-Panna Pritchard potrzebuje obecności mężczyzny w życiu. Kiedy to nastąpi, z pewnością powróci jej naturalna kobieca delikatność.
-Nie jestem pewny, czy Liza kiedykolwiek posiadała „naturalną kobiecą delikatność”.
Jeśli gdzieś tam, we wszechświecie, są inteligentne stworzenia, zdolne tworzyć skomplikowane struktury społeczne, to powinny być podobne do nas Powinny składać się z materiałów organicznych, być w stanie odbierać światło i dźwięki, mieć zdolność poruszania, przemieszczania i komunikowania, mieć konstruować rzeczy i potrafić argumentować. Zapewne mają coś w rodzaju oczu i uszu, rąk i nóg. Prawdopodobnie po parze rąk i nóg, bo wszechświat wydaje się symetryczny. Muszą być w stanie jeść, to co istnieje na ich planecie (...) Potrafią się rozmnazać - ciągnął Szwed - Dbają o siebie, może potrafią kochać i przeżywać smutek...
Początkowo czułam się trochę nieswojo, ale nie chciałam go popędzać. Sprawił, że nauczyłam się czekać i tęsknić, co otworzyło przede mną nowe światy. Nauczył mnie rozkoszować się chwilą: miałam wrażenie, że unoszę się w powietrzu, że się rozpadam.
Leżałam tak całą noc i nasłuchiwałam urwanych dźwięków. Zrozumiałam, że samotność wszędzie wygląda tak samo.
Biblia to rodzaj antologii czy zbiór esejów, jeśli ktoś woli. Bardzo ciekawy dokument historyczny. Opisuje czasy i sposób myślenia, który inaczej pewnie uszedłby naszej uwadze. Tylko musimy nauczyć się interpretować opisane tam wydarzenia, próbować dotrzeć do tego, co kryje się za słowami...
Jeżeli "tolerancja" stanie się kwestią poza wszelką dyskusją, fundamentalistyczną religią, to jest równie nic nie warta jak wszystkie inne sekty
Ludzie mają się za "lepszych" od innych, bo są "tolerancyjni". Zostali "oświeceni" i to czyni ich lepszymi. Reszta, czyli wszyscy, którzy nie podzielają ich opinii, to rasiści albo homofobi, czy po prostu barbarzyńcy, kretyni, którzy nic nie rozumieją.
Czas to wszystko, co człowiek ma. Póki go mamy, wydaje się oczywisty, a potem nagle go nie ma. Podobnie jest z młodością, w ogóle z życiem.
Nikt ci nie mówi, że masz o nim zapomnieć. Pamiętaj wszystko: to, co było dobre, ale i to, co było złe. Tylko żyj, Eliza. Bo masz dla kogo.
Czułem ciężar na swoich barkach. Chciałem zjeść ciastko i jednocześnie je mieć. Wizja spotkania z Elizą była bardzo kusząca. Chęć oderwania się od rzeczywistości również.
- Ja pimpolę! Wyglądasz super! - zachwyciła się Eiza szczerze. - Nikt by się nie domyślił, że jesteśmy w jednym wieku. Widocznie środowisko naturalne lepiej konserwuje niż miasto - dodała z lekką zazdrością.
Mówiono, że Gosia wdała się w ojca, a Eliza w matkę. Najbardziej Adamowi podobały się jej zwinne, kocie ruchy i poważne, jakby zamyślone spojrzenie dużych, brązowych oczu z zielonymi cętkami. Jej filigranowość wcale nie oznaczała, że jest osobą słabą czy kruchą.
Trzeba wezwać doktora. prędko. Amyas. Zerwałem się z krzesła. - Co się stało? Zachorował? Umiera? Meredith odpowiedział: - Zdaje się, że już nie żyje. Na moment zapomnieliśmy o Elizie. Ale ona krzyknęła przeraźliwie: - Nie żyje?!. - A potem zaraz wybiegła. Nigdy nie przypuszczałem, że ktoś mógłby tak szybko biec. jak sarna, jak ranione zwierzę. Albo może jak mściwa Furia.
Jednym z moich ulubionych komiksów była opowieść o drużynie baseballowej, która wypatroszyła złych kolesi, a z ich wnętrzności zrobiła linie na boisku - wspomina King. - Głowy jednego z nich użyto jako piłki a gdy została trafiona kijem, jedno oko spektakularnie wyleciało z oczodołu.
Dla niego czytanie było tym, czym dla reszty ludzi oddychanie.
Steve ciągle uważa się za małomiasteczkowego kolesia, któremu wprawdzie udało się zrobić kilka interesujących rzeczy, ale który wciąż nie rozumie, dlaczego jego życie miałoby kogokolwiek interesować.
Oczywiście nie rozumie także, po co ktoś miałby pisać książkę o nim, a tym bardziej ją czytać.
Tak, jestem romantykiem - wyznał w wywiadzie z 1988 roku. - Wierzę w te wszystkie naiwne romantyczne bzdety jak to, że dzieci są dobre z natury, zło zostaje pokonane przez dobro i to, że lepiej jest kochać kogoś i go stracić, niż nigdy nikogo nie kochać. Naprawdę wierzę w to gówno. Nic na to nie poradzę. Sporo z tego widzę w swoich książkach.
Żeby zostać pisarzem, musisz być trochę szaleńcem. Skazujesz się na wymyślanie światów, które nie istnieją w rzeczywistości - mówił. - Słyszysz głosy, wierzysz w nie i robisz rzeczy, których nawet dzieci absolutnie nie powinny robić. Przecież w końcu jesteśmy uczeni dostrzegania różnicy między fikcją a realnością. Dorosły powie: fajnie, że masz wyimaginowanego przyjaciela, nie martw się, wyrośniesz z tego. Tyle że pisarz nigdy z tego nie wyrasta.
Steve wielokrotnie podkreślał w wywiadach, że tworzenie literatury jest często formą oswajania dręczących go lęków. Pisząc o nich, miał nadzieję, że uda mu się od nich uwolnić, sprawić, by zniknęły. Tyle że wraz z każdą przybywającą nową powieścią czy nowym scenariuszem działa się rzecz dziwna - lęki, zamiast znikać, stawały się jeszcze silniejsze i bardziej widoczne. Jakby tego było mało, pojawiały się jeszcze kolejne.
Pod ubraniami wszyscy jesteśmy nadzy, nigdy o tym nie zapominaj
Czasami dobrzy ludzie popełniają błędy
Rewolucja późno dociera tam, gdzie ludzie częściej dzielą się przepisami na szarlotkę niż artykułami o zakończeniach poddaństwa kobiet.
Wiele kobiet czeka, by się upewnić, że inne kobiety je akceptują, bo dopiero wtedy będą potrafiły zaakceptować same siebie.
Udajemy, że pragniemy rzecz, na których w rzeczywistości nam nie zależy, by nikt nie zobaczył, że nie mamy w życiu tego, czego napradę potrzebujemy.
Kiedy jest się młodym, można robić praktycznie wszystko i nic nie trąci smutkiem.
Czasami, kiedy tracimy bliskie Nam osoby, nasz świat pogrąża się w ciemności. To tak, jakby osoba, którą kochasz, była takim małym światełkiem i wraz z jej odejściem dookoła zrobiło się ciemno.
Strata jest częścią życia, ale nie zawsze łatwo ją znieść.
Sam fakt, że jesteśmy smutni nie oznacza, że nie możemy dawać szczęścia innym, a dawanie szczęścia to bycie szczęśliwym...
Pamięć jest klimatem emocjonalnym, bogatym zestawem widoków i zapachów, dźwięków i utrwalonych poglądów, które mogą nie tylko wyjaśniać, lecz również zaciemniać obraz rzeczywistości.
Wydaje się, że źródłem powszechnej jedności jest cierpienie lub wspomnienie o cierpieniu.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl