Wyszukiwarka

Mamy zimno we krwi, tak samo jak lód w oczach.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Pomachałem dłonią przed oczyma.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Nie wydawał się kłamać, a co więcej w jego oczach czaiło się niczym nieskażone współczucie.

Najpierw pustelnik pierdzący czarodziejską fasolą i Marusha, potem Merlin, potem Widząca, bielmo jej na oko... - Marusha?

Wyglądał dobrze.