Karolina

Wspaniała. Napisana tak, że nie mogłam się od niej oderwać. Trochę zdziwił mnie pod koniec wątek z jej pradziadkiem...ale ogólnie byłam mile zaskoczona, tym bardziej, że po tytule spodziewałam się jakiegoś ckliwego romansu.

Jak dla mnie beznadziejna. Taka kompletnie o niczym. Po opisie spodziewałam się czegoś zupełnie innego.

Dawno ksiazka nie wywolala we mnie takich emocji. Pod koniec mialam ochote udusic tego glupiego Gerrita ;D Bardzo ciekawa, szybko ja przeczytalam, uwazam, ze jak najbardziej godna otworzenia.

Tak prymitywnej i infantylnej ksiazki jeszcze nie czytalam...

Podzielam zdanie Obwarzana.

Bylaby fajna, ale przez banalne, trywialne, godne dziesieciolatka dialogi musialam ja odlozyc.

Bardzo mi sie podobala. Myslalam, ze bedzie to jakies kolejne, glupawe, nastoletnie wzdychanie do facetow, ale mimo nieco oklepanej i banalnej fabuly ksiazka jest napisana dobrze i milo sie ja czyta.

Koszmar.

Nuda, straszna nuda...

Zaczelam, ale nie skonczylam...w ogole mi sie nie podobala.

Chciałam ją przeczytać, ale już na początku za bardzo wczułam się w uczucia bohaterki i musiałam ją odłożyć. Auć.

Świetna. Jak zwykle w przypadku Hannah bardzo dobrze napisana, trzyma w napięciu do samego końca. To chyba moja ulubiona powieść tej autorki.

Ale są jeszcze trzy czy cztery kolejne części ;D

Ludzie, przecież to nie było o czarownicach! Jeżeli ktoś nie doczytał tego do końca, to nie wie.

Moim zdaniem jest dziwna, co nie znaczy, że nie jest warta przeczytania. Ale jest dziwna.

Niedobra, nie podobała mi się. Kiepsko napisana, chaotyczna. Jedynym pozytywnym aspektem jest chyba okładka.

Piękna książka, uniwersalna, świetnie napisana. Język jest ładny, ale nie trudny, mimo że pisany w dawnych czasach. Wzruszyła mnie śmierć jednej z dziewczynek w szkole i w sumie cała epidemia.

Początek mało zachęcający, ale rozkręca się i jest później bardzo dobra. Dobry styl i język, warta przeczytania.

Świetna, choć dość prosta. Nie spodziewałam się końca, dlatego jest to jedna z niewielu książek, przy których zdarzyło mi się uronić łezkę.

Bardzo dobra książka, dobrze napisana. Nic dodać, nic ująć.

Uwielbiam humor Kinselli, choć nie zgodzę się, że nie była przewidywalna. Była bardzo, ja od razu wiedziałam, co się święci. Mimo to ten gatunek nie ma szokować ani trzymać w napięciu, tylko bawić i umilać nam czas, za co Sophie bardzo dziękuję, bo się spisała znakomicie.

Piękna książka, choć nie napisana nienagannie. Warto jednak przeczytać i zastanowić się nad nią.

Po Igrzyskach pokochałam Suzanne bez dwóch zdań. Świetnie napisane, bardzo spodobała mi się bohaterka, która się nie kleiła jak ciepłe kluchy, jak to bywa w niektórych powieściach tego typu. Jest to moja ukochana seria, choć niestety, Kosogłos był trochę na siłę i wcale mnie nie porwał...

Nie lubię Zmierzchu. Gdy brałam do ręki tę książkę, nie byłam do końca przekonana. Jednak pokochałam ją całym sercem, jest jedną z dosłownie kilku pozycji, które mnie wzruszyły do tego stopnia, że uroniłam kilka łez. Bardzo dobra, zupełnie inna od przereklamowanej sagi.

Zdecydowanie lubię tę książkę. Dobrze mi się czytało, choć, powiem szczerze, spodziewałam się czegoś innego. Przeplatane są dwie osoby - pierwsza i druga i to było dość dużym zdziwieniem. Hannah trochę się rozkręca, ale mniej więcej w jednej czwartej książki już zaczyna robić się ciekawie. Myślę, że warta przeczytania.