Bookcrossing, czyli uwolnij przeczytaną książkę!

Ogólnie rzecz biorąc ja w bookcrossingu udziału nie brałem nigdy, nie dzielę się swoimi książkami "na wieczne nieoddanie", uważam że moja książka to moja książka ;) Poza tym oczywiście bardzo chętnie pożyczam ludziom książki, krzewimy czytelnictwo czy dobrą literaturę, ale z dopiskiem "wróć do mnie". 

Dochodzi jeszcze ten element, że ludzie nie są przyzwyczajeni do takich tematów, niejednokrotnie widziałem (stacja metra obok której mieszkam) organizowano akcję, żeby brać książkę do metra (stoliczek przed wejściem na stację) i potem gdzieś zostawić. Nie wiem ile ludzi zwracało, a ilu jak to jest wyżej w artykule "zasilało nimi domową biblioteczkę". No jakoś tego jeszcze nie widzę u nas w Polsce, może kwestia mentalności. 

 Ja od siebie powiem tak. Nie pożyczam książek NIKOMU, bo one zawsze wracały do mnie w gorszym stanie niż na początku. To jest brak szacunku do cudzej własności, a jeszcze jakby ta własność była nieokreślona... O, dopiero by ludziska dali tej książce popalić. Ale to jeszcze nic.  Raz pożyczyłam książkę takiej jednej Agnieszce i po paru miesiącach pytam, czy już ją przeczytała. Ona mi wtedy: ale ty nie pożyczałaś mi tej książki. Coś Ci się pomyliło, kochana.
 Hmmmm, istnieje takie prawdopodobieństwo. 
 Ale wtedy idę do niej na kawusię, patrzę, a tam MOJA KU_WA książka leży na półeczce jakby nigdy nic. O ty zdziro, myślę sobie i ustawiam z mężem plan. Idziemy do niej we dwoje, on ją zagaduje, a ja na bezczelnego biorę książkę do torebki i wychodzimy.  To był definitywny moment, gdy postanowiłam nie pożyczać więcej książek, bo gdy pada hasło "za darmo" ludzie stają się wieśniakami. To jest chyba jakaś choroba i ja nie wiem, czy to tylko w Polsce tak się dzieje czy wszędzie na świecie, niemniej wszelkie obawy o zasadność bookcrossingu w naszym kraju uważam za uzasadnione. 

Akcja bezsprzecznie chwalebna i dla książkowych czytaczy atrakcyjna, nie mniej gdy chodzi o bookcrossing w Polsce, to jeszcze długa droga przed nami... Nie chodzi mi o samą ideę, lecz kulturę tej idei. 
Tu, gdzie mieszkam, akcję wznawiano kilkukrotnie. Ich finał nieodmiennie był taki sam: 
Zabieranie, czasami wręcz rozkradanie oddanych książek, oddawanie "w zamian"starych, zniszczonych, od dekad nieaktualnych podręczników szkolnych i akademickich, lub książkowych weteranów nadających się tylko na przemiał; dodam jeszcze niszczenie punktów bookcrossingowych jako takich. W mojej okolicy pomysł upadł i kolejnej akcji uwalniania książek w najbliższej i dalszej przyszłości nie będzie. Z przyczyn jak wyżej.
Jasny punkt tej historii jest taki, że "adoptowałam" w ten sposób kilka fajnych książek. Nie dlatego, że nie  chciałam ich oddać. Nie miałam dokąd.

Myślę, że są lepsze sposoby na szerzenie czytelnictwa w Polsce. Edukacja rodziców na przykład, żeby naumieli się zachęcać własne potomstwo do czytania a nie zwalać temat na nauczycieli. 

Czytam co piszecie, ogólnie mniej lub bardziej zgodnie i tak sobie pomyślałem.
Może sobie zrobimy mały BC na nakanapie? Np. w klubie recenzenta, jest przecież ograniczona ilość egz. do recenzji, a chętnych na dany tytuł bywa wielu. Może by się po prostu po przeczytaniu takim egzemplarzem recenzenzkim (czy recenzyjnym, nigdy nie wiem która forma jest poprawna) podzielić w ramach KR, żeby sobie inni dalej porecenzowali? Nie musi być w obieg otwarty, mogłaby wrócić kiedyś do pierwotnego właściciela (puszczającego w obieg). Hmm?

Poza tym umówmy się, nie po to kupuję fajną książkę, żeby czerpać z niej radość, a potem zostawić ją gdzieś tam na pastwę losu, żeby ktoś ją sobie wziął i jej nie szanował, bo była za darmo... A tak by to właśnie wyglądało w Polsce i to już jest, jak zauważył Johnson, kwestia narodowej mentalności.

W Polsce brak jest podstaw kultury, zrozumienia i poszanowania dla słowa pisanego dłuższego niż etykietka na pudełku/butelce lub ulotka reklamowa. Moja córka (11 lat) czytająca w komunikacji miejskiej traktowana jest jak dziwoląg lub przybysz z innej planety. Co najbardziej mnie dziwi, najczęściej spotyka się z takim traktowaniem ze strony kobiet po 40 roku życia. Kilka razy usłyszała wręcz, że czytanie jest męczące i lepiej w tym czasie obejrzeć film w TV. Córka już się nauczyła, że z takimi ludźmi nie ma co dyskutować. Odpowiada tylko ze smutnym wyrazem twarzy "nie mamy w domu telewizora" i... w 98% przypadków zapada grobowa cisza, a Ona z satysfakcją w sercu przygląda się zszokowanym twarzom słuchających :D

Ale wracając do tematu: w Poznaniu vis a vis głównej siedziby Biblioteki Raczyńskich stoi taka półka. Kilka razy byłem świadkiem jak "złomiarze" wybierali z niej "książki" do swoich wózków. Za każdym razem były one niestety podarte, zalane wodę, pobrudzone błotem lub farbą. Jeśli już jakieś książki uchowały się w całości, to swoje lata świetności miały przeważnie w latach 60 lub 70-tych. Nie wspomnę już nawet że treścią sławiły przewodnią rolę jedynej słusznej partii.

Gdy tak raz stałem i patrzyłem na mężczyzn czyszczących regał ze śmieci (bo książkami tego nie można było nazwać) podeszła do mnie znajoma bibliotekarka i powiedziała, że przyglądała się jakiś czas temu przez okno, jak dwie młode kobiety wykładały na te półki kilkanaście książek. Dosłownie po kilkunastu minutach podjechała rowerem starsza pani i część tych książek szybko spakowała do koszyka. Te które jej nie interesowały bezceremonialnie wepchnęła z powrotem lub zostawiła zrzucone na ziemię.

Bookcrossing, jako idea, bardzo mi się podoba. Niestety wydaje mi się, że ,,narodowo'' nie dorośliśmy do tego typu zabaw, bo widzę, że takie imprezy często muszą być ,,moderowane'' na zasadzie ,,przyniosłeś książkę z lat 70. to bierzesz coś z lat 70.'', a nie funkiel-nówkę, którą ktoś właśnie przyniósł na wymianę. 
Bo, nie wiem jak u Was, ale w mojej okolicy ludzie na półeczki z bookcrossingu przynoszą dosłownie makulaturę. Wiecie, podręcznik hodowli rybek akwariowych z lat 40. i to w takim stanie, że do ręki boicie się go wziąć, żeby się nie rozpadł. Albo dosłownie rozpadnięte na dwie połowy wymiętolone wiersze Mickiewicza. Czy całkiem ładne, ale nieaktualne od wielu lat wydanie encyklopedii X. 
(Tak jakby ludzie nie potrafili bądź nie chcieli wyrzucać starych i zniszczonych książek. Rozumiem egzemplarze o wartości sentymentalnej, sama mam taki wymiętolony, kieszonkowy egzemplarz ,,Zewu krwi'' Londona, ale na bory szumiące, nie chciałabym go nikomu oddać!)
A jeśli już pojawi się coś nowego, jakaś książka w dobrym stanie, to ludzie rzucają się na nią i za chwilę jej nie ma, i w ogóle pomarzyć można, że coś w podobnym stanie pojawi się w zamian na półce. I dobrze, jeśli w ogóle coś się pojawi. 

Ale! Ale za to bardzo lubię obdarowywać ludzi (niekoniecznie znajomych) książkami, które przeczytałam i o których wiem, że mogą im się spodobać. :) 

Idea naprawdę fajna tylko może dla naszych realiów powinna być nieco zmodyfikowana.
Może takie stoisko z książkami powinno być "pilnowane" przez wolontariusza, a książki wymieniane 1 za 1 lub   1 bierzesz 2 zostawiasz. 

Jak jeszcze chodziłam do liceum ( dawno dawno temu)  był taki kiosk ruchu w którym można było sprzedać  używany komiks czy Relax za 1 zł a kupić za 2 zł. Można było wymienić 2 za 1. Bardzo dużo komiksów tam kupiłam, była to dla mnie budka skarbów 😉 

Tak że wracając do tematu myślę że potrzebujemy jeszcze nadzoru przy takich inicjatywach, by wykluczyć cwaniactwo bo chodzi o to żeby nie tylko brać ale też dawać. 

A ja mam całą górę książek, które chętnie bym oddała, niestety w zasięgu moich codziennych podróży pomiędzy pracą, sklepem a przedszkolem nie ma żadnych półek, na których mogłabym je zostawić. Kompletnie mnie nie interesuje, czy ktoś sobie by je wziął i zatrzymał dla siebie, czy przekazał dalej, byle kogoś jeszcze ucieszyły. Ja przeczytałam, zostały ze mną lub zmarnowały mój czas i nie mam z nich dłużej żadnego pożytku. Fizycznie zostają ze mną tylko te, które mnie absolutnie zachwyciły, kilkanaście, może kilkadziesiąt tytułów (nie policzę, bo leżą na półkach u znajomych, którzy zapałali chęcią ich poznania).
Z drugiej strony, dawno dawno temu, w epoce sprzed dzieci, kiedy moja codzienność działa się na większej przestrzeni, obejmowała ona również półki bookcrossingowe i muszę przyznać, że nigdy nie znalazłam tam nic ciekawego, same starocie od ludzi, którzy chyba mieli zbyt dużo szacunku dla książki, by zwyczajnie wyrzucić ją do kosza. 
Chęci są dobre, wychodzi jak zwykle.

Osobiście tak mieszkam, że organizacja bookcrossingu, którego idea bardzo mi się podoba,  nie specjalnie wchodzi w grę, ale noszę się z zamiarem podsunięcia tego tematu paniom w bibliotece. A ponieważ nie tylko kocham czytać, ale być może nawet bardziej jestem kolekcjonerką książek więc mam sporo  takich, do których nie jestem przywiązana i od jakiegoś czasu zaczęłam się nimi w różny sposób dzielić , w tym również wymieniać na inne więc sama miałaby co na tę ewentualną półkę postawić. I z ciekawością czekałabym na efekt, czyli na to czy sama miałabym co z tej półki do wzięcia...

Smutne to co piszecie ale zgadzam się.  Polactwo to straszna przypadłość ale swoje korzenie ma w historii.  Żeby jak najwięcej sobie wziąć,  żeby nikomu za darmo nie dac. Kupiłem więc moje mówicie,  tymczasem nic tak naprawdę do nas nie należy,  gdybym miała książki papierowe to chętnie oddawalabym je po przeczytaniu. Ale byłyby to perły przed wieprze,  to zrozumiałam z Waszych wypowiedzi.  Idę leczyć kaca moralnego bo to w chuj żałosne jest. Znaczy nie Wy bo nie chcecie oddawać książek ale ten strach że ktoś je sobie zabierze, nie uszanuje. Że trzeba się tego obawiać.  I z jednej strony ten strach a z drugiej chęć zgarnięcia dla siebie lupu, czymkolwiek by on nie był. Ja chciałabym móc się dzielić tym czym obdarowuje mnie literatura. I jeszcze jedno: nie trzeba szanować przedmiotów,  one tego nie odwzajemnia, trzeba szanować się nawzajem. 
Aha, Kaśka,  osobiście uważam bookcrossing za rewelacje. 

Z bookcrossingiem miałam do czynienia parę razy ale przeważnie jako osoba zostawiająca książkę. Często były to miejsca w komunikacji miejskiej lub zdarzało się na ławach w galeriach handlowych. Tylko raz udało mi się znaleźć książkę pozostawioną przez kogoś z specjalna karteczką, gdzie autor wyjaśnił o co chodzi. Byłam bardzo zaskoczona ale i szczęśliwa, że w końcu i mi udało się jakąś znaleźć. Niestety szybko się okazało, że książka w środku była zdewastowana mazakami, markerami a nawet sprayem, tak że nie dało się ją czytać :( Miała też powyrywane kartki. 

Myślę, że taki zdewastowanie nie tylko wynika z chęci "wandalizmu"  ale przede wszystkim z niewiedzy, że takie akcje występują. 

Bookcrossing to forma, którą warto propagować. Tyle jest przecież książek, które można wymienić na inne, nowe, jeszcze nie czytane. Wymiana książka za książkę to bardzo uczciwa transakcja. Szkoda tylko, że wciąż tak mało jest bookcrossingowych miejsc. Inicjatywa przecież cieszy się ogromną popularnością. Wystarczy udać się na targi książki np. do Warszawy żeby wziąć udział w wymianie organizowanej przez LC i samodzielnie się o tym przekonać. 

A do mnie to nie przemawia i wybaczcie, ale kojarzy mi się trochę ze śmietnikiem - co komu niepotrzebne to zostawi tutaj.  Wolę bibliotekę. I swój czytnik :D  Na usprawiedliwienie dodam, że oddaję książki (wszystkie w stanie idealnym, chyba że komuś pożyczyłam i pozaginał rogi i okładkę grrrrr!!!) na rozmaite akcje typu wyposażenie bibliotek w szpitalach itp. Może w takich miejscach nikt nie ukradnie.

Ostatnio przeczytałam w lokalnej prasie, że bookrossing jest w Zamościu. 

W tego typu akcji nigdy nie brałam udziału, w Biblionetce mieliśmy "wędrujące książki", czyli ktoś puszczał w obieg do poczytania i można się było wpisać na listę, czasem coś chodziło po Polsce ze dwa lata, zanim wróciło do właściciela. 
Z jednej strony - podoba mi się taka akcja, a z drugiej - no właśnie... Mam świadomość, że ta wymiana może wyglądać tak, jak opisujecie, bo wiele osób potraktuje wyłożone książki jako okazję uzupełnienia biblioteczki za free.  Może faktycznie lepiej najpierw rozbudzić jakąś świadomość społeczną? Bo mam wrażenie, że kiepsko z tym u nas.

Każda  posiadana  przeze mnie stanowi niezwykłą perłę. Pożyczam jedynie bliskim mi osobom.  
Mam ogromny sentyment do wypożyczania książek z bibliotek, gdyż czasem są w nich egzemplarze, których ja nie mam. 

Niestety udziału nigdy nie brałem, bo nie mam możliwości. Mieszkam w małej mieścinie i tutaj zwyczajnie jeszcze ten trend się nie pojawił. Mam nadzieję, że wkrótce jednak to się zmieni, ponieważ uważam, że to świetna inicjatywa!

Ja planuję właśnie taką akcję u siebie w przedszkolu. Zamierzam zostawić tam kilka książek dla chętnych rodziców - wierzę, że ktoś się skusi na darmową powieść :) A może i jakiś rodzic przyniesie coś do podzielenia się z innymi.

Niestety u nas pomimo chęci ludzie nie dzielą się książkami. Bez współpracy niewiele da się zrobić.

Świetna inicjatywa