Cytaty Tadeusz Dołęga-Mostowicz

“Miasto to potwór. Oddzieliło człowieka od ziemi asfaltem i betonem. ”

“Gdzie u kobiety zaczyna się miłość, tam kończą się wszystkie zasady.”

“[...] szczęście póty trwa, póki je człowiek ocenia należycie. A dla człowieka wartość ma tylko to, co ciężko się zdobyło.”

“Myślę, że dlatego właśnie jesteśmy narodem ludzi biednych, że panuje u nas psychoza pogardy dla wszystkich tych, którzy zdobyli majątek, czy pozycję. Mamy szacunek tylko dla tych, co otrzymywali to wszystko bez żadnej osobistej zasługi i bez żadnego wysiłku, to znaczy drogą spadku.”

“Chcąc serce pozyskać, trzeba całe serce okazać.”

“Od niepamiętnych wieków człowiek uważał za najgorszą obyczajowość tych czasów, w których sam żył. Wszyscy wiemy to dobrze z historii, a jednak wciąż się słyszy klątwy pod adresem własnej epoki. Wciąż wychwala się dawne dobre czasy i tak zwaną świetlaną przyszłość, chociaż doświadczenie nas uczy, że ludzie z tej świetlanej przyszłości będą naszą epokę nazywać starymi dobrymi czasami, a na swoją piorunować.”

“Kobieta zawsze jest bluszczem - powiedziała w zamyśleniu - będzie marnie wegetować, pełzając po ziemi, jeżeli nie znajdzie silnego drzewa, po którym może wspiąć się ku słońcu...”

“Pewnie i pan to zauważył, że osoby szanowne najczęściej są głupie?...
- Rzeczywiście...
Ponimirski wykrzywił się ironicznie i dodał:
-Pan, panie, jest wyjątkiem z tej reguły, bo chociaż pan jest głupi, szacunku nie wzbudzasz.”

“Mąż jest instytucją o wiele wygodniejszą od kochanka.”

“Jestem zbyt tępa, by ocenić, czy pańskie odezwanie się było impertynencją, złośliwością czy aluzją...”

“Przede wszystkim to, że człowiek żyje, że wszystko, co żyje, zmienia się. Bo przecież samo życie, nie jest niczym innym jak ustawiczną przemianą, nieprawdaż?”

“Wszystko mija. To co było kiedyś mogło nam się wydawać wszechświatem, w lat kilka później widzimy, jako mały pyłek i pojąć nie umiemy, dlaczego wówczas ulegliśmy złudzeniu.”

“,,Nie brak dobrych ludzi na świecie. Ale zawsze ciężko jest nie mieć nikogo naprawdę bliskiego".”

“Nie ma żadnych przyczyn, dla których jedna istota ludzka do drugiej odczuwa sympatię. Przychodzi to skądś, z powietrza czy z zewnątrz.”

“Bogactwo otumania. Zdobywa się bogactwo po to, by czemuś służyło, by w czym i pomogło. Gdy się je jednak już zdobędzie, ono zagłusza wszystko i każe człowiekowi, by jemu, bogactwu, służył.”

“,,Ale widzicie, do szczęścia, spokoju ducha i do zadowolenia z siebie, potrzebna mi jest osobista niezależność. Muszę mieć pracę swoją, stanowisko swoje i pieniądze swoje. I to jest mój warunek".”

“,,Człowiek dla człowieka jednego dnia może być wszystkim, a drugiego niczym...".”

“Mijał czas, za szybami noc gęstniała. Antoni Kosiba myślał, myślał o sobie, o swoim losie, o swoim życiu tak pustym dotychczas, tak jałowym i z niczym, ni z ludźmi, ni ze światem niezwiązanym. Tak, niezwiązanym. Bo wiąże tylko uczucie. Nie chleb, nie byt, nie cudza dobroć i serdeczność, nawet nie przekonanie, iż komuś pożytek się przynosi, tylko własne uczucia.”

“Są prawa, które rządzą wszystkimi sercami jednakowo, przez wszystkich są odczuwane i dla wszystkich zrozumiałe.”

“- kto ze złym duchem ma do czynienia - mówiła - ten krzywdzi ludzi i żyje nieuczciwie.”

“Można by pomyśleć, że każdy starszy pan za młodu był masowym zdobywcą serc.”

“Kobiety są jak okręty - mówił drugi oficer, porucznik Hurny - po trzydziestce, nieprawdaż, wymagają makijażu, ale cieszą się jeszcze powodzeniem tam, gdzie, nieprawdaż, nie mają młodszej konkurencji. Za to nie robią niespodzianek i wiadomo czego trzymać się w postępowaniu z nimi.”

“Dobre mniemanie o sobie, to połowa szczęścia, ale tak dobre, to już chyba szczęście całe i to z nawiązką.”

“Bo kocha się nie za coś, lecz nie wiadomo dlaczego...”

“(..) sercu ludzkiemu nie to drogie, co drogie, a to, co swoje.”

“Chciała przeżywać tę miłość kompletnie, wydobyć z niej nie tylko te skarby emocjonalne, nie tylko najpiękniejszą tęczę uczuć i całą gamę rozkoszy, lecz i te nadwartości, jakie daje intelektualne badanie jej włókna po włóknie, szczegółowa a tak pasjonująca analiza najdrobniejszych przejawów, najmniej dostrzegalnych wiązadeł, przyczyn i skutków.”

“Jakże wielkie jest szczęście, które pozwala zapomnieć o tym, że co dzień tysiące pospolitych, naiwnych kobiet tak samo zarzuca ręce na szyję tysiącom mężczyzn, które pozwala zapomnieć, że w tych ramionach tyle już tuliło się innych...”

“Ludzie od setek tysięcy lat miewali te same uczucia, przeżywali podobne sytuacje i musieli używać jednakowych słów. Wszystko, co robimy, jest banalne, szablonowe; wszystko już było, działo się, powtarzało tysiące razy. Ale dla każdej jednostki każdy z tych banałów jest zawsze nowością i odkryciem.”

“Głupiego i tak nie nauczysz, a mądremu nauki nie trzeba.”

“Mężczyzna bez opieki, jak ogród bez płotu.”