Cytaty Małgorzata Kuźmińska

Dodaj cytat
Miał wrażenie, że czas się zakrzywia wokół niego. Że przeszłość i teraźniejszość podają sobie ręce nad łóżkiem jego umierającego syna. Wraca coś, co już raz się wydarzyło. Karma. Odpowiedzialność za to, na co on nigdy nie miał odwagi. Za niezadane pytania, za nieudzielone odpowiedzi. Za prawdę, której nigdy nie dociekał. Za czyjegoś syna, którego być może swoim zaniechaniem skazał na pogrzebanie żywcem.
- Panowie, nie ma rady, zbieramy i do kontenera z tym- zakomenderował. (...)
- Chyba się nie da, kierowniku. (...)
- Co jest?- warknął.- Co się, kurwa, nie da? Skończyła się komuna! Dupy w troki, zgarnąć mi ten syf i do roboty! Wołaj pan swoich chłopów, panie majster, bo czyraków dostaną od siedzenia rzicią na pustakach.
Pancer, w podkoszulku i gaciach, leżał potulnie na podłodze, z głową wciśniętą w wyliniały dywan, i jęczał, gdy antyterrorysta skuwał mu muskularne ręce na plecach.
- Łokcie się tak nie zginają- mruknął Kocur.
- Jak nie?- rzucił policjant w kominiarce.- Temu się zginają.
- Pudło to nie uzdrowisko w Międzyzdrojach- roześmiał się.- Każdy chciałby się stąd wyrwać.
Gerard, gwiazda socjometryczna otoczona przez znajomych i chętne panienki, przecież tylko maskował pozą i pieniędzmi swoją samotność.
Myślała o tym, że jej życie erotyczne od dłuższego czasu przypomina jej życie naukowe. Zero sukcesów, zero odkryć, boczny tor i ślepa uliczka.
- Golf, panie pośle, jest jak polityka- uśmiechnął się przewodniczący (...).- Najlepiej idzie, gdy się go długo praktykuje, koncentruje na nim i ma pod ręką dobry kij.
Seryjni mordercy są zjawiskiem statystycznie nieistotnym. Ciężar gatunkowy ich zbrodni sprawia jednak, że nawet w zalewie zwykłego, banalnego zła stają się jak żyłka dziegciu w basenie miodu. Jak jedno ziarenko gorzkiej przyprawy, które zmienia smak całego dania.
Strach zapośredniczony przez popkulturę pozwala nam zajrzeć za zamknięte drzwi w kontrolowanych warunkach, zupełnie bezpiecznie i bez konsekwencji.
Strach ostrzega przed niebezpieczeństwem. Ale jest też silnym narzędziem społecznej kontroli. Trzyma nas w ryzach, powstrzymuje przed eksplorowaniem rejonów, w które nie powinniśmy się zapuszczać.
- I co ci to dało?
- Sam nie wiem.- Syknął, gdy zaczęła smarować go maścią.- Jeden zniknął, drugi nie żyje, a jak zapytałem o trzeciego, to dostałem w ryj. Nawet nie zdążyłem powiedzieć, o co mi chodzi, więc może wpierdol dostałem pro forma.
Śmierć nie zawsze jest najgorszym, co może nas spotkać.
Spod zmrużonych powiek dostrzegł swoją twarz. Purpurowy nos, krew na wargach, podbródku, koszuli. Cholernej nowej koszuli wartej kwartalną stawkę żywieniową dziecka z dalekowschodniego sweatshopu.
Pan Janek obdarzył go na wpół bezzębnym uśmiechem, uniósł w ramionach butelkę kefiru i bułki niczym skarb i odszedł chwiejnym krokiem. Gdy był już pewny, że Bastian go nie słyszy, wymamrotał pod nosem szczegółową instrukcję, gdzie mianowicie dziennikarz może sobie schować swoje rady.
- To Śląsk- wzruszyła ramionami.
- Ano Śląsk.- Zamyślił się.- Nasz narodowy oddział zamknięty. Wszystkie najciekawsze zbrodnie ostatnich lat działy się na Śląsku.
Na Twitterze siedział ułamek promila polskich internautów. Ale tak się składało, że byli to zarazem ci najważniejsi. Rozpłodowe byki opinii, inseminatorzy mózgów portalowych copy-paste-managerów.
... każdemu facetowi siedzi na ramieniu mały, brodaty świntuch, dziadek Freud, i szepcze do ucha bezeceństwa, od których faceci zachowują się jak małpy.
Okazuje się, że każdej kobiecie siedzi na ramieniu brodaty dziadek Darwin i przelicza szanse na reprodukcyjny sukces. A one głupieją od tego jeszcze bardziej.
- Rok temu ktoś wrzucił w moje poukładane życie granat i ...
- Poukładane życie!- prychnęła.- Poukładane od kreski do orgietki, na zmianę ćpanie, rżnięcie i pijackie rajdy po autostradzie. Nie rozśmieszaj mnie, proszę.
Z podłogi przenieśli się do łóżka- ich dwoje i flaszka śliwowicy, która rozmiękczyła im kolana, spółgłoski i zahamowania.
Romowie trochę inaczej myślą o czasie. (...) W języku też to widać, mają jedno słowo na "wczoraj" i "jutro": tajsa. Czas dzieje się zawsze w jakimś miejscu, a człowiek nie przywiązuje się za bardzo do miejsc, gdy nigdzie go nie chcą, prawda?
- Gerard Keler- prychnął Bastian. - Śliczny jak zimowy poranek na froncie wschodnim. Jak młody esesman na przepustce w rodzinnej alpejskiej wiosce. Chwilowo zamienił szpicrutę i oficerki na Lederhosen i kapelusik z piórkiem, tylko tatuaż z kościotrupem prześwituje mu przez białą koszulę.
Ojciec wpakował syna w samolot na drugą półkulę. Pojechał odzyskać twarz, wyjaśnił krótko. Do kraju, gdzie Internet szmuglowano raz w tygodniu łódką z Florydy (...).
- A Pionek? (...)
- On stał się tym, kim zawsze chcieliśmy, żeby był. Bestią, którą możemy nienawidzić. Bać się jej. Obciążać za wszystko. Pozbyć się jej, wypędzić na pustynię jak kozła ofiarnego. I czuć się czyści.
Z Bastiana uchodził właśnie stres, na którego miejsce wpełzała wesołkowata elokwencja. Odreagowywał.
- Kogo obstawiasz, Kuba: Cegłę cz Żymłę? To prawie jak gra w papier, nożyce i kamień. Hubert, masz jeszcze jakiś wrogów, żeby ktoś robił za trzeciego? Może urząd skarbowy?
Strach działa jak dzwonek ostrzegawczy, kiedy coś się dzieje. Mobilizuje. A lęk jest irracjonalny i niewoli nas od środka, paraliżując przed działaniem.
Są takie myśli, które uruchamiają w głowie elektryzujące obwody, akceleratory skojarzeń, niedających się już zatrzymać.
Wampir to przecież figura perwersji. (...) Pocałunek wampira to bardzo wyraźna metafora gwałtu. A sam wampir jest amoralny, wyzwolony z nakazów i zakazów społeczeństwa, które go przecież nie dotyczą, bo jest postacią z innego świata, więc wszystko mu wolno, wszystko może. Wampir przekracza jedno z najsilniejszych tabu w kulturze: tabu krwi. Wampir pijąc krew, koi głód. Czyli zaspokaja swoje popędy kosztem ludzkiego życia. Zupełnie jak seryjny morderca.
Hreczce nie podobały się metody FBI. Wolał sprawdzone milicyjne sposoby: przesłuchania informatorów, wycieranie krawężników i w ostateczności stare, dobre lanie po mordzie.
Straszyć Putinem czy ucinającymi głowy świrami z kalifatu mogły sobie duże portale. On szukał strachów z miejscowego podwórka. Lokalność była kluczem. Ludzie mają gdzieś głowy urżnięte Koptom na libijskiej plaży, bo nie mają zielonego pojęcia, gdzie jest Libia. Ale niech kogoś zaciukają w sąsiedztwie. Apokalipsa!
Patrzyła na niego, lustrując kolczyk w brwi (...) precyzyjnie wytartą kurtkę motocyklową nonszalancko powieszoną na oparciu krzesła. Kurtka wyglądała dokładnie tak, jak miała wyglądać: jakby odziedziczył ją po dziadku- powstańcu śląskim albo ściągnął z martwego harleyowca na poboczu Route 66. Równie precyzyjnie ubłocone buty na ciężkiej podeszwie miały sprawiać wrażenie, że ich właściciel spędził weekend nie przed AutoCAD-em, ale w lesie- rąbiąc drewno, ujeżdżając daniele na oklep albo łapiąc tęczowe pstrągi gołymi rękami. Drażniła ją ta antyintelektualna moda, ale nie mogła powstrzymać się od myśli, że chłopak wygląda jak milion dolarów i pewnie właśnie tyle zamierza zarabiać.