Sven Hassel, także Sven Hazel, Villy Arbing (właśc. Sven Pedersen) – pisarz duński, żołnierz armii niemieckiej w czasie II wojny światowej, autor powieści wojennych.
Urodzony jako Børge Willy Redsted Arbing. W młodości zmienił nazwisko na rodowe matki, które brzmiało Hassel. W wieku 14 lat wstąpił do floty handlowej. Do czasu powołania do służby wojskowej (1936) pływał na statkach. W 1937 r. nie mogąc znaleźć pracy przeniósł się do Niemiec, gdzie wstąpił do wojska, powołując się na narodowość matki. Przyjął obywatelstwo i został wcielony do jednostki składającej się z naturalizowanych Niemców. Służbę rozpoczął w koszarach we Wrocławiu, ostatecznie przeniesiony do jednostki wojsk pancernych stacjonującej w Eisenach. W czasie napaści na Polskę służył w dywizji pancernej jako kierowca czołgu. W rok później zdezerterował wskutek wyczerpania psychicznego. W rezultacie, został po schwytaniu przeniesiony do jednostki karnej Wehrmachtu (Sonderabteilung), złożonej z kryminalistów i dysydentów.
Walczył na wszystkich frontach z wyjątkiem Afryki Północnej. Ranny ośmiokrotnie, odznaczony Krzyżem Żelaznym pierwszej (Eisernes Kreuz I. Klasse) i drugiej klasy (Eisernes Kreuz II. Klasse), otrzymał też kilka odznaczeń fińskich oraz włoskich. Wojnę zakończył w randze porucznika, wzięty do niewoli w Berlinie w 1945 r. przez żołnierzy radzieckich. Kilka następnych lat spędził w obozach jenieckich radzieckich, amerykańskich oraz duńskich. W czasie uwięzienia zaczął pisać książki. Uwolniony w 1949 r. miał zamiar wstąpienia do Legii Cudzoziemskiej, od czego odwiódł go związek z Dorthe Jensen poślubioną w 1951 r. Pracował w fabryce samochodów. Pod wpływem żony dokończył pierwszą powieść opartą na własnych przeżyciach, wydając ją w 1953 r. pod tytułem De fordømtes legion (Legion potępieńców).
W 1957 r. wskutek ataku choroby, której nabawił się podczas wojny, został sparaliżowany na niemal 2 lata. Po powrocie do zdrowia ponownie zaczął pisać. W 1964 przeniósł się do Barcelony, gdzie zmarł w 2012.