Zygmunt Krasiński

Był synem Wincentego Krasińskiego - generała gwardii Napoleona, hrabiego Cesarstwa, komandora Legii Honorowej, wyznawcy potęgi napoleońskiej (później generała rosyjskich carów - Aleksandra I i Mikołaja I). Zygmunt Krasiński początkowo uczył się w domu, następnie zdał do najwyższej klasy liceum prowadzonego przez Samuela Bogumiła Lindego. Zanim skończył 16 lat, był już studentem prawa na Uniwersytecie Warszawskim. Miał wówczas za sobą pierwsze próby literackie. W 1829 roku wyjechał studiować do Genewy. Od tej pory niemal wyłącznie przebywał i tworzył na emigracji. Poznał tam m.in. Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego i Fryderyka Szopena. W 1838 roku nawiązał romans z Delfiną Potocką. Znajomość ta przetrwała do 1846 roku, stopniowo przeradzając się w przyjaźń. W 1843 za namową ojca ożenił się z Elizą Branicką (1820-1876), polską malarką, której uczucie i zalety charakteru docenił dopiero później, gdy zmienił się jego stosunek do Delfiny. Jego najsłynniejsze dzieła to: „Nie-boska Komedia”, „Irydion”, „Przedświt” i „Psalmy przyszłości”. Zygmunt Krasiński wydawał swoje utwory bezimiennie, pod pseudonimem lub cudzym nazwiskiem. Zabieg ten pozwolił mu na swobodę wypowiedzi, jednocześnie mógł przyjeżdżać do ojczyzny, nie narażając się na represje. Zmarł 23 lutego 1859 roku w Paryżu.