„Niespodziewana miłość” czyli kolejna powieść Adriany Kowalczyk po jaką miałyśmy okazję sięgnąć 🙂

To co szczególnie lubimy w piórze autorki to jego lekkość. Książkę czyta się szybko i choć posiada pewne mankamenty nie wprowadza w czytelniczy zastój o którym zwłaszcza w ostatnim czasie tak często się słyszy.

Elianę Bartoli i Harry’ego Russo poznajemy jako bohaterów raczej temperamentnych, którzy mimo złotego serca dla najbliższych, obcym, nie dadzą sobie wejść na głowy i kiedy trzeba będą potrafili się postawić i pokazać co myślą na dany temat. W ich relacji, zwłaszcza na początku, mocno wyczuwalne było hate-love / enemies to lovers. Jeżeli mamy być szczere to był moment, gdy nawet się zastanawiałyśmy czy bliskość między nimi będzie miała rację bytu i nie zagryzą się pozostając ze sobą sam na sam choćby na 5 sekund? 🤔

Zdecydowanym plusem książki są nie tylko wykreowani bohaterowie ale i także trzeba wspomnieć o ogólnie zamyśle na całą powieść jaki miała autorka. Podobał nam się pomysł na historię pracownik-pracodawca a w tym przypadku opiekunka kontra brat dziecka, którym miała się ona opiekować oraz nawiązujące się pomiędzy Elianą a postaciami drugoplanowymi więzi.

Niestety znajdziecie tutaj też sporo minusów, które dla niektórych mogą okazać się kluczowe. Znacie powiedzenie co za dużo to nie zdrowo? To ono właśnie będzie miało tu zastosowanie. Nie zdradzimy Wam jakie, ale w niecałych 300-tu stronach chciano upchać kilka różnych motywów przez co w naszym odczuciu tak naprawdę żaden nie został dobrze opracowany i rozwinięty. W historii znalazło się przez to także sporo chaosu i odnieść możecie wrażenie, że mieć będziecie do czynienia z przeskokami pomiędzy dziejącymi się scenami. Ponieważ akcja jaka się tu rozgrywa jest nie tylko dynamiczna, ale wg. Nas trochę wręcz "gna" tak naprawdę ciężko poczuć więź z którymś z bohaterów i lepiej go poznać ale co i za tym idzie poczuć rodzące się uczucia. 

W naszej opinii fajnie byłoby popracować nad zmniejszeniem ilości wielu wątków a skupieniem się na motywach przewodnich w powieści oraz płynnym przechodzeniem pomiędzy dziejącymi się scenami. Dynamika jest jak najbardziej na plus jednakże powinna iść w parze także ze spójnością historii.

Ogólnie nie jest to zła książka aczkolwiek nie powali Was też na kolana. Raczej taka w sam raz na raz, na jesienny wieczór z kocem i herbatą.