Autorka Trzynastej opowieści po 7 latach powraca w wielkim stylu! Jeden uczynek, jeden ułamek czasu może odmierzać czernią kolejne rozdziały twojego życia... Chłopiec celuje z procy do kruka. Koledzy patrzą z niedowierzaniem, jak ptak spada na ziemię. Tak po raz pierwszy śmierć wkracza w życie dziesięcioletniego Willa Bellmana. Śmierć, która już go nie opuści… Na kolejnych pogrzebach będzie się pojawiać tajemniczy człowiek w czerni. Aż wreszcie zawrze z nim przerażający pakt… Człowiek, którego prześladował czasto pełna zadumy nad ludzkim losem, metaforyczna opowieść o czasie i pamięci. Hołd dla Edgara Allana Poego, nawiązanie do jednego z najsławniejszych utworów w historii poezji. I refleksja nad konsekwencjami naszych czynów. Wyborów, których człowiek dokonuje niejednokrotnie w konflikcie z siłami dla niego niezrozumiałymi. A kiedy zrozumienie przychodzi, jest już za późno. Bo „cień kruka trwa na straży” ludzkiej duszy… źródło opisu: Wydawnictwo Amber, 2014 źródło okładki: http://www.wydawnictwoamber.pl/
Człowiek, którego prześladował czas
Diane Setterfield
6.3
/10
Ocena 6.3 na 10 możliwych
Na podstawie 30 ocen kanapowiczów
Na podstawie 30 ocen kanapowiczów
/d5099a812164ae65691dc9c78b9cbcbd/n/czlowiek-ktorego-przesladowal-czas)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
6.3
/10
Ocena 6.3 na 10 możliwych
Na podstawie 30 ocen kanapowiczów
Na podstawie 30 ocen kanapowiczów
Opis
Tytuł oryginalny: BELLMAN & BLACK
Data wydania: 2014-03-04
ISBN: 978-83-241-4932-2, 9788324149322
Wydawnictwo: Amber
Seria:
Seria butikowa
Kategoria:
Literatura obyczajowa
Stron: 336
Mamy 1 inne wydanie tej książki
Autor
/a-673/n/diane-setterfield)
Diane Setterfield
Urodzona 22 sierpnia 1964 roku w Wielkiej Brytanii (Englefield)
Trzynastą opowieść napisała nauczycielka akademicka z Yorkshire, wykładająca XX-wieczną literaturę francuską, i z dnia na dzień stała się milionerką. Wydawcy amerykański i brytyjski zapłacili miliony za powieść debiutantki. Prawa do wydania Trzynaste...
Pozostałe książki:
/e8639f9d5a19205bedbdd9b0c84207f4/n/trzynasta-opowiesc)
/cd1786b230abb8fd15e585985f3d899e/n/byla-sobie-rzeka)
/d5099a812164ae65691dc9c78b9cbcbd/n/czlowiek-ktorego-przesladowal-czas)
Wszystkie książki Diane Setterfield
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
"Między krukami a ludźmi istnieje powinowactwo ..."
WYBÓR REDAKCJI
22.03.2022
Wydarzenia z przeszłości mogą mieć ogromny wpływ na naszą przyszłość. Nawet czasami nie zdajemy sobie z tego sprawy. A złe zachowania wracają ze zdwojoną mocą. Zazwyczaj w najmniej oczekiwanym momencie życia. Wtedy, gdy jesteśmy przekonani, że złapaliśmy szczęście i ono nigdy nas nie opuści. William Bellman jako dziesięcioletni chłopiec w trakcie... Recenzja książki Czarne skrzydła czasu
@malgosialegn
× 8
„Nie pozwól, żeby czas był twoim panem. [...] Jeśli chcesz coś zrobić, weź się do tego. Czas ...
6.03.2022
Czarne skrzydła czasu to moje trzecie spotkanie z Diane Setterfield. Po Była sobie rzeka i Trzynastej opowieści z chęcią sięgnęłam po jej najnowszą książkę, która kusi czytelników swoją magiczną okładką. Jako sroka okładkowa nie mogłam się jej oprzeć. Pięknie się prezentuje wraz z innymi książkami z serii butikowej Wydawnictwa Albatros. Kiedy Wil... Recenzja książki Czarne skrzydła czasu
@withwords_alexx
× 2
Magiczne kruki i mroczne lęki
5.04.2022
Mam problem z oceną tej książki. Z jednej strony styl autorki podoba mi się i czyta się przyjemnie. Opisy kruków jako istot mądrych, magicznych i ponadczasowych bardzo mi się podobały. Według autorki to ptaki piękne o brzydkich dziobach, takie, które pamiętają przeszłość, rozumieją teraźniejszość, znają przyszłość, a przy tym są plotkarzami i prze... Recenzja książki Czarne skrzydła czasu
@chomiczek71
× 2
Czarne skrzydła czasu
13.03.2022
„Czarne skrzydła czasu” autorstwa Diane Setterfield to melancholijne połączenie powieści historycznej i obyczajowej, doprawione subtelną nutą magicznej, gotyckiej grozy. Ten utwór ze względu na drobiazgowość opisów i sposób narracji przypominał mi połączenie powieści Charlesa Dickensa z grozą w stylu Edgara Allana Poe oraz elementami mitologii nor... Recenzja książki Czarne skrzydła czasu
@milla
× 1
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
Przeczytane w 2022
Współpraca
Wydawnictwo Albatros
Pogoń za pieniądzem rządzi się swoimi prawami?
Dziesięcioletni William przez niezwykły przypadek zostaje mistrzem strzelców wśród kolegów, kiedy to udaje mu się zastrzelić z procy kruka. Wydarzenie to nieznaczące nic w tamtej chwili, sprawia, że chłopiec unika ptaków jak ognia. Lata mijają, a ambitny William dostaje od losu szczęśliwe karty. Pogoń za pieniądzem i bycie najlepszym w tym kierunku sprawia, że staje się szanowanym mężczyzną w mieście.
Niestety dobra passa musi się kiedyś zakończyć i takim sposobem William zaczyna wszystko tracić, kiedy opuszczają go ostatnie nadzieje, zawiera umowę z pewnym mężczyzną i próbuje ratować swoje dalsze życie..
Kolejna powieść autorki Diane Setterfield pod zmienionym tytułem "Czarne skrzydła czasu" miała nie tak dawno swoją premierę w przepięknie wydanej serii butikowej. Po raz kolejny utwierdzam się w przekonaniu, że autorka posługuje się niezwykłym stylem literackim, tworzy charakterystyczne wizje i historie z morałem. Jednak tutaj zabrakło mi większej dynamiki i rozwoju akcji. Rozumiem, że wszystko zostało wyważone pod gotycki klimat powieści i dynamika nie miała tutaj znaczenia, wręcz miała przytłaczać czytelnika kolejnymi wydarzeniami.
Nie będzie to lektura dla Wszystkich, gdyż osoby wymagające większej ekspansywności w fable, takowej tutaj nie znajdą. Za to czytając pomiędzy wierszami jesteśmy świadkami ludzkiej 'tragedii', w której to dążenie do coraz większych celów staje się wręcz obsesją. Ile ta...
Dziesięcioletni William przez niezwykły przypadek zostaje mistrzem strzelców wśród kolegów, kiedy to udaje mu się zastrzelić z procy kruka. Wydarzenie to nieznaczące nic w tamtej chwili, sprawia, że chłopiec unika ptaków jak ognia. Lata mijają, a ambitny William dostaje od losu szczęśliwe karty. Pogoń za pieniądzem i bycie najlepszym w tym kierunku sprawia, że staje się szanowanym mężczyzną w mieście.
Niestety dobra passa musi się kiedyś zakończyć i takim sposobem William zaczyna wszystko tracić, kiedy opuszczają go ostatnie nadzieje, zawiera umowę z pewnym mężczyzną i próbuje ratować swoje dalsze życie..
Kolejna powieść autorki Diane Setterfield pod zmienionym tytułem "Czarne skrzydła czasu" miała nie tak dawno swoją premierę w przepięknie wydanej serii butikowej. Po raz kolejny utwierdzam się w przekonaniu, że autorka posługuje się niezwykłym stylem literackim, tworzy charakterystyczne wizje i historie z morałem. Jednak tutaj zabrakło mi większej dynamiki i rozwoju akcji. Rozumiem, że wszystko zostało wyważone pod gotycki klimat powieści i dynamika nie miała tutaj znaczenia, wręcz miała przytłaczać czytelnika kolejnymi wydarzeniami.
Nie będzie to lektura dla Wszystkich, gdyż osoby wymagające większej ekspansywności w fable, takowej tutaj nie znajdą. Za to czytając pomiędzy wierszami jesteśmy świadkami ludzkiej 'tragedii', w której to dążenie do coraz większych celów staje się wręcz obsesją. Ile ta...
× 7
|
link
|
Przeczytane
"Czarne skrzydła czasu" to już trzecia powieść Diane Setterfield w zachwycającej szacie graficznej z Serii butikowej Wydawnictwa Albatros
Gdy jako mały chłopiec William podczas zabawy z przyjaciółmi zabija kruka, jego cień zdaje się towarzyszyć mu na każdym kroku życia.
Will jest młodym, niezwykle atrakcyjnym mężczyzną, gdy wuj postanawia przyuczyć go do zarządzania fabryką materiałów. Bystry i zdolny chłopak doskonale odnajduje się w tej pracy. Powszechnie lubiany, radosny mężczyzna, budzi sympatię wszędzie, gdzie się pojawia, do momentu pierwszego z serii tragicznych wydarzeń w jego życiu.
Chcąc ocalić ostatnią ukochaną osobę, wchodzi w spółkę z tajemniczym nieznajomym i za jego namową otwiera pierwszy w Londynie luksusowy dom pogrzebowy.
Historia snuje się nieśpiesznie i powoli, a mimo to wciąga i interesuje. Choć spodziewałam się większego napięcia i grozy, to powieść nie jest ich całkiem pozbawiona. Symboliczny kruk, niczym fatum podąża krok w krok za swym oprawcą. Wokół Willa zaczynają umierać bliscy mu ludzie i jest w tym coś niepokojącego. Czyżby los postanowił wziąć odwet za dziecięcą igraszkę?
Muszę przyznać, że w pewnym momencie zaczęła narastać we mnie obawa, co jeszcze złego może spotkać Willa i jego rodzinę. Nie wiem jak i kiedy stali mi się dziwnie bliscy i zaczęłam drżeć o ich los. Oczywiście to wszystko zasługa autorki, która z niezwykłym pietyzmem nakreśliła ich sylwetki. Wszystko, co się wydarza, budzi we mnie spore emocje...
Gdy jako mały chłopiec William podczas zabawy z przyjaciółmi zabija kruka, jego cień zdaje się towarzyszyć mu na każdym kroku życia.
Will jest młodym, niezwykle atrakcyjnym mężczyzną, gdy wuj postanawia przyuczyć go do zarządzania fabryką materiałów. Bystry i zdolny chłopak doskonale odnajduje się w tej pracy. Powszechnie lubiany, radosny mężczyzna, budzi sympatię wszędzie, gdzie się pojawia, do momentu pierwszego z serii tragicznych wydarzeń w jego życiu.
Chcąc ocalić ostatnią ukochaną osobę, wchodzi w spółkę z tajemniczym nieznajomym i za jego namową otwiera pierwszy w Londynie luksusowy dom pogrzebowy.
Historia snuje się nieśpiesznie i powoli, a mimo to wciąga i interesuje. Choć spodziewałam się większego napięcia i grozy, to powieść nie jest ich całkiem pozbawiona. Symboliczny kruk, niczym fatum podąża krok w krok za swym oprawcą. Wokół Willa zaczynają umierać bliscy mu ludzie i jest w tym coś niepokojącego. Czyżby los postanowił wziąć odwet za dziecięcą igraszkę?
Muszę przyznać, że w pewnym momencie zaczęła narastać we mnie obawa, co jeszcze złego może spotkać Willa i jego rodzinę. Nie wiem jak i kiedy stali mi się dziwnie bliscy i zaczęłam drżeć o ich los. Oczywiście to wszystko zasługa autorki, która z niezwykłym pietyzmem nakreśliła ich sylwetki. Wszystko, co się wydarza, budzi we mnie spore emocje...
× 4
|
link
|
ME
@menia71
2022-02-28
9
/10
Przeczytane
Pierwsze, na co zwróciłam uwagę to ...❤️ piękne wydanie książki. Okładka, twarda oprawa, zakładka atłasowa😍 i papierowa... Potem... nazwisko autorki. I od razu skojarzenie z inną jej książką. Równie elegancko wydaną @trzynastaopowieść przez @wydawnictwoalbatros
Co prawda czytałam tę opowieść pod innym tytułem a mianowicie "Czarne skrzydła czasu"
Co prawda czytałam tę opowieść pod innym tytułem a mianowicie "Czarne skrzydła czasu"
Williama Bellmana poznajemy jako dziesięciolatka, gdy bawi się i rywalizuje ze swoimi rówieśnikami, biegając po polach i łąkach w okolicy Whittingford. Podczas jednej z zabaw zabił z procy młodego kruka czym wzbudził podziw kolegów.
Wychowywała go tylko matka a kiedy miał siedemnaście lat, stryj zatrudnił go w rodzinnej garbarni. Pracy się chłopak nie bał. Ale zawistnych ludzi i plotkarzy nie brakowało.
"Może nie mając przeszłości, która rzucałaby długi cień, wyraźniej widzi się przyszłość?"(str.62)
Życie toczyło się dalej.
Związki, narodziny i odejścia...
Na pogrzebach rodzinnych pojawiał się jakiś nieznany Williamowi mężczyzna w czerni.
Nieodłącznym elementem całej opowieści był też kruk i opowieści o tych niezwykłych ptakach.
Główny bohater to człowiek mądry, ciężko pracujący na to, do czego doszedł. Do każdego problemu podchodził z nastawieniem na jego rozwiązanie. Szukał i znajdował. Liczył i notował. Zawierał dobrze przemyślane umowy. Inwesto...
× 2
|
link
|
CZ
@czytac.lubie
2022-03-17
8
/10
Przeczytane
Posiadam
"Czarne skrzydła czasu" to powieść o życiu Williama Bellmana - od dzieciństwa po jego śmierć. Akcja toczy się w wiktoriańskiej Anglii. Poznajemy Williama, gdy jako dziecko zabija kruka ze swojej procy. Motyw tego ptaka przewija się w całej historii.
Bellman ma talent do biznesu, pracuje w zakładzie swego wuja, zdobywa umiejętności w prowadzeniu zakładu. Później prowadzi swój biznes i nieźle zarabia. Zakłada rodzinę, jednak los go nie oszczędza, przedwcześnie umierają jego najbliżsi, zostaje mu tylko jedyna córka, której udało się przeżyć ciężką chorobę.
Pewnego razu spotyka na cmentarzu tajemniczego nieznajomego mężczyznę w czerni. Wchodzi z nim w spółkę i zakłada swój biznes, odnosi sukcesy, staje się bogatym człowiekiem. Prowadzi wielki sklep, w którym można kupić wszystko, co jest potrzebne, gdy trzeba zorganizować pogrzeb. Ten olbrzymi sklep to właściwie największy zakład pogrzebowy. Całe życie Williama Bellmana toczy się wokół sklepu, jest skupiony tylko na pracy.
Dla mnie była to niezwykła, nastrojowa lektura. Powolny, niezwykły styl autorki wciągnął mnie całkowicie. W trakcie lektury czujemy niepokój towarzyszący bohaterom. Interesująca jest charakterystyka głównej postaci.
Ta książka to piękna, ale smutna, mroczna historia - wciągnęła mnie ta tajemnicza atmosfera. Jeśli lubicie takie historie to gorąco polecam!
Bellman ma talent do biznesu, pracuje w zakładzie swego wuja, zdobywa umiejętności w prowadzeniu zakładu. Później prowadzi swój biznes i nieźle zarabia. Zakłada rodzinę, jednak los go nie oszczędza, przedwcześnie umierają jego najbliżsi, zostaje mu tylko jedyna córka, której udało się przeżyć ciężką chorobę.
Pewnego razu spotyka na cmentarzu tajemniczego nieznajomego mężczyznę w czerni. Wchodzi z nim w spółkę i zakłada swój biznes, odnosi sukcesy, staje się bogatym człowiekiem. Prowadzi wielki sklep, w którym można kupić wszystko, co jest potrzebne, gdy trzeba zorganizować pogrzeb. Ten olbrzymi sklep to właściwie największy zakład pogrzebowy. Całe życie Williama Bellmana toczy się wokół sklepu, jest skupiony tylko na pracy.
Dla mnie była to niezwykła, nastrojowa lektura. Powolny, niezwykły styl autorki wciągnął mnie całkowicie. W trakcie lektury czujemy niepokój towarzyszący bohaterom. Interesująca jest charakterystyka głównej postaci.
Ta książka to piękna, ale smutna, mroczna historia - wciągnęła mnie ta tajemnicza atmosfera. Jeśli lubicie takie historie to gorąco polecam!
× 2
|
link
|
Kolejna pięknie wydana książka w Serii Butikowej kusiła mnie mocno. To jak wyglądają powieści z tej serii, precyzyjne i kunsztowne, zadowoli każdą okładkową srokę. I tak było tym razem.
Nie jest to jednak książka dla każdego. To taka stateczna, wyważona powieść, których jednych może zachwycić, a drugich trochę znużyć. I niestety, byłam w tej drugiej kategorii. Sam pomysł na fabułę, na zagadkę, był całkiem poprawny, jednak brakowało mi tu dynamiki i zdecydowania. Dużo tutaj mroku, gotyckiej atmosfery i namacalnego strachu, jednak trzeba czasu, żeby wejść w ten świat. Może gdybym lubiła się z klasyką to odbiór tej powieści byłby inny. Czuję, że może jej nie zrozumiałam, nie pojęłam w pełni i dlatego nie przypadła mi do gustu. Czytałam ją długo i z trudem, bo nie jest to łatwa powieść.
Czy warto? Nie wiem, sama ją męczyłam i raczej nikomu bym nie życzyła takiej przeprawy, jednak to historia, w której trzeba odkryć drugie dno i morał ukryty przez autorkę. Ja w niej go nie znalazłam, ale może źle szukałam.
Nie jest to jednak książka dla każdego. To taka stateczna, wyważona powieść, których jednych może zachwycić, a drugich trochę znużyć. I niestety, byłam w tej drugiej kategorii. Sam pomysł na fabułę, na zagadkę, był całkiem poprawny, jednak brakowało mi tu dynamiki i zdecydowania. Dużo tutaj mroku, gotyckiej atmosfery i namacalnego strachu, jednak trzeba czasu, żeby wejść w ten świat. Może gdybym lubiła się z klasyką to odbiór tej powieści byłby inny. Czuję, że może jej nie zrozumiałam, nie pojęłam w pełni i dlatego nie przypadła mi do gustu. Czytałam ją długo i z trudem, bo nie jest to łatwa powieść.
Czy warto? Nie wiem, sama ją męczyłam i raczej nikomu bym nie życzyła takiej przeprawy, jednak to historia, w której trzeba odkryć drugie dno i morał ukryty przez autorkę. Ja w niej go nie znalazłam, ale może źle szukałam.
× 2
|
link
|
BR
@brygida0303
2022-04-10
6
/10
Przeczytane
Książkę przeczytałam pod tytułem "Czarne skrzydła czasu" - teraz wydało ją wydawnictwo Albatros. Ciekawa i wciągająca, z klimatem, ale momentami bywała nużąca.
× 2
|
link
|
Przeczytane
Przeczytane 2022
Posiadam
Jak w każdej z książek Serii Butikowej, tak i w przypadku tej uderza piękno okładki. I cieszę się, że i trzecia najbardziej mroczna i tajemnicza powieść Diane Setterfield znalazła się w tej serii. Czy jednak zachwyciła mnie równie bardzo jak „Była sobie rzeka” i „Trzynasta opowieść”?
Z pewnością odnalazłam w niej tak charakterystyczny dla autorki niespieszny gawędziarski styl doprawiony magicznym klimatem, ale jednocześnie okazała się najbardziej mroczną i melancholijną z nich. Traktującą o nieubłagalności upływającego czasu, ulotności chwil szczęścia i konsekwencji pozornie błahych wyborów. Z cieniem śmierci kroczącej z szumem kruczych skrzydeł.
Tu prozę życia, jego kolejne etapy, od beztroskiego dzieciństwa, poprzez szczęście rodzinne, rozwój biznesu włókienniczego przeplata złowieszcze widmo, które w najmniej spodziewanym momencie uderza z niszczycielską siłą.
Tu bohater przekonuje się, jak niewiele zależy od niego, jego wyborów i pracy, jak łatwo stracić szczęście. Jednak bezczynność budzi w nim mrok i pustkę, a praca okazuje się najlepszą ucieczką od bólu, tęsknoty, przeszłości. Czy jednak pozbawiając się wspomnień zarówno tych szczęśliwych, jak i bolesnych nie zatraca siebie samego?
To piękna, ale też smutna opowieść, spowita mrokiem i dająca pole do domysłów. Wraz z głównym bohaterem możemy dociekać kim jest tajemniczy pan Black i jaką odgrywa rolę w jego życiu. Możemy zastanawiać się, czy dotykające go tragedie są konsekwencją ...
Z pewnością odnalazłam w niej tak charakterystyczny dla autorki niespieszny gawędziarski styl doprawiony magicznym klimatem, ale jednocześnie okazała się najbardziej mroczną i melancholijną z nich. Traktującą o nieubłagalności upływającego czasu, ulotności chwil szczęścia i konsekwencji pozornie błahych wyborów. Z cieniem śmierci kroczącej z szumem kruczych skrzydeł.
Tu prozę życia, jego kolejne etapy, od beztroskiego dzieciństwa, poprzez szczęście rodzinne, rozwój biznesu włókienniczego przeplata złowieszcze widmo, które w najmniej spodziewanym momencie uderza z niszczycielską siłą.
Tu bohater przekonuje się, jak niewiele zależy od niego, jego wyborów i pracy, jak łatwo stracić szczęście. Jednak bezczynność budzi w nim mrok i pustkę, a praca okazuje się najlepszą ucieczką od bólu, tęsknoty, przeszłości. Czy jednak pozbawiając się wspomnień zarówno tych szczęśliwych, jak i bolesnych nie zatraca siebie samego?
To piękna, ale też smutna opowieść, spowita mrokiem i dająca pole do domysłów. Wraz z głównym bohaterem możemy dociekać kim jest tajemniczy pan Black i jaką odgrywa rolę w jego życiu. Możemy zastanawiać się, czy dotykające go tragedie są konsekwencją ...
× 1
|
link
|
Przeczytane
❤ 2014 ❤
Odwiedzamy Anglię
"Człowiek, którego prześladował czas" to powieść o czasie, pamięci, życiu i śmierci, która jest jedynym pewnikiem.
W miejscowości Witthingford w Anglii dziesięcioletni Will Bellman strzela z procy do siedzącego na drzewie kruka, trafia go kamieniem i nieżywy ptak spada na ziemię. Od tego momentu życie chłopca, a potem już dorosłego mężczyzny, wziętego przedsiębiorcy, naznaczone zostaje piętnem, ponieważ
"Kruki stworzone są z myśli i pamięci. Wiedzą wszystko i niczego nie zapominają."
Początkowo wydaje się, że Will to chłopak w czepku urodzony. Los mu sprzyja, spełnianie marzeń i zamierzeń to tylko kwestia czasu. Ale William nie ma czasu, stara się wykorzystywać każdą sekundę na osiągnięcie zamierzonych celów. Jego dorosłe życie dobrze się układa, a lekiem na drobne niepowodzenia staje się praca. Bohater ma żonę, czwórkę dzieci, jest właścicielem uznanej fabryki włókienniczej, jego pomysły wcielane w życie zawsze okazują się być trafione, więc i fortuna rośnie. Szczęście Wiliama burzy jedynie od czasu do czasu śmierć jakiejś bliskiej mu osoby, a jego spokój mąci postać tajemniczego mężczyzny w czerni pojawiającego się na kolejnych pogrzebach. Kiedy w Witthingford wybucha epidemia i dziesiątkuje ludność William, będąc u progu załamania, uświadamia sobie swoją ogromną stratę i łączy ją z postacią tajemniczego mężczyzny. Postanawia zawrzeć swego rodzaju kontrakt z nieznajomym, dzięki któremu, jak sądzi, osiągnie kolejny sukces, choć stawka tej ugody n...
W miejscowości Witthingford w Anglii dziesięcioletni Will Bellman strzela z procy do siedzącego na drzewie kruka, trafia go kamieniem i nieżywy ptak spada na ziemię. Od tego momentu życie chłopca, a potem już dorosłego mężczyzny, wziętego przedsiębiorcy, naznaczone zostaje piętnem, ponieważ
"Kruki stworzone są z myśli i pamięci. Wiedzą wszystko i niczego nie zapominają."
Początkowo wydaje się, że Will to chłopak w czepku urodzony. Los mu sprzyja, spełnianie marzeń i zamierzeń to tylko kwestia czasu. Ale William nie ma czasu, stara się wykorzystywać każdą sekundę na osiągnięcie zamierzonych celów. Jego dorosłe życie dobrze się układa, a lekiem na drobne niepowodzenia staje się praca. Bohater ma żonę, czwórkę dzieci, jest właścicielem uznanej fabryki włókienniczej, jego pomysły wcielane w życie zawsze okazują się być trafione, więc i fortuna rośnie. Szczęście Wiliama burzy jedynie od czasu do czasu śmierć jakiejś bliskiej mu osoby, a jego spokój mąci postać tajemniczego mężczyzny w czerni pojawiającego się na kolejnych pogrzebach. Kiedy w Witthingford wybucha epidemia i dziesiątkuje ludność William, będąc u progu załamania, uświadamia sobie swoją ogromną stratę i łączy ją z postacią tajemniczego mężczyzny. Postanawia zawrzeć swego rodzaju kontrakt z nieznajomym, dzięki któremu, jak sądzi, osiągnie kolejny sukces, choć stawka tej ugody n...
|
link
|
Przeczytane
Diane Setterfield przyzwyczaiła swoich czytelników do książek pełnych tajemnic, usłanych magią i mrokiem. Już zawsze będzie mi się kojarzyć z literatura wysokich lotów.
Pewne przyzwyczajenia sprawiają, że oczekujemy od kolejnych książek tego samego, tych samych emocji i doznań, tej zagadkowości i bajkowości.
Czarne skrzydła czasu niestety nie satysfakcjonują tak jakbym tego oczekiwała. Cała opowieść skupiła się tu na pokazaniu życia zapracowanego człowieka, na utracie przez niego kontroli czasu. To coś w stylu Czekając na Gogota.
Czekałam, aż nastąpi punkt kulminacyjny, kiedy spełni się czarny scenariusz, kiedy nadprzyrodzone siły zła rozłożą swe czarne skrzydła.
Być może czytałam ją w nieodpowiednim czasie, ale moim zdaniem zabrakło tu głębi, puenty, która odarłaby całą historię z jej jałowości.
Niby ten sam mrok, zrywające się stada kruków wieszczą kolejne tragiczne wydarzenia lub czyjaś śmierć, wszystko to omija naszego bohatera.
Z całej opowieści zapamiętam jedynie trzepot czarnych skrzydeł, może o to właśnie chodziło autorce?
Pewne przyzwyczajenia sprawiają, że oczekujemy od kolejnych książek tego samego, tych samych emocji i doznań, tej zagadkowości i bajkowości.
Czarne skrzydła czasu niestety nie satysfakcjonują tak jakbym tego oczekiwała. Cała opowieść skupiła się tu na pokazaniu życia zapracowanego człowieka, na utracie przez niego kontroli czasu. To coś w stylu Czekając na Gogota.
Czekałam, aż nastąpi punkt kulminacyjny, kiedy spełni się czarny scenariusz, kiedy nadprzyrodzone siły zła rozłożą swe czarne skrzydła.
Być może czytałam ją w nieodpowiednim czasie, ale moim zdaniem zabrakło tu głębi, puenty, która odarłaby całą historię z jej jałowości.
Niby ten sam mrok, zrywające się stada kruków wieszczą kolejne tragiczne wydarzenia lub czyjaś śmierć, wszystko to omija naszego bohatera.
Z całej opowieści zapamiętam jedynie trzepot czarnych skrzydeł, może o to właśnie chodziło autorce?
|
link
|
Przeczytane
❗TW: śmierć, pracoholizm
Mam bardzo mieszane uczucia, bo nie była aż tak bardzo zła, ale z drugiej strony nie działo się tu praktycznie nic, główny bohater był pracoholikiem i ciągle pracował. Początek - to jak każdy z jego rodziny zaczynał chorować i umierać - był fajny (źle to brzmi xD), tak samo końcówka mi się podobała, idealnie pasowała do przygnębiającej fabuły. Wydaje mi się, że jakbym czytała w papierze, to bym jej nie skończyła, ale w audiobooku do układania puzzli w pochmurny dzień dobrze się sprawdziła.
Nie wiem czy kogoś to interesuje, ale jest tu taki sam motyw z ptakami jak we ,,Wronach" Dvorakovej, czyli wstawki o życiu i zachowaniu tych ptaków - osobiście tego nie lubię.
Mam bardzo mieszane uczucia, bo nie była aż tak bardzo zła, ale z drugiej strony nie działo się tu praktycznie nic, główny bohater był pracoholikiem i ciągle pracował. Początek - to jak każdy z jego rodziny zaczynał chorować i umierać - był fajny (źle to brzmi xD), tak samo końcówka mi się podobała, idealnie pasowała do przygnębiającej fabuły. Wydaje mi się, że jakbym czytała w papierze, to bym jej nie skończyła, ale w audiobooku do układania puzzli w pochmurny dzień dobrze się sprawdziła.
Nie wiem czy kogoś to interesuje, ale jest tu taki sam motyw z ptakami jak we ,,Wronach" Dvorakovej, czyli wstawki o życiu i zachowaniu tych ptaków - osobiście tego nie lubię.
|
link
|
Przeczytane
Przeczytane
Przeczytane
Przeczytane
Przeczytane
📚 Posiadam
2022
Zaloguj się aby zobaczyć więcej
Cytaty z książki
O nie! Książka Człowiek, którego prześladował czas. czuje się pominięta, bo nikt nie dodał jeszcze do niej cytatu. Może jej pomożesz i
dodasz jakiś?
