Koza. Jedno z najbardziej zadziwiających zwierząt na świecie. We włoskich Alpach wybudowano tamę z miejscowych kamieni. Są one bogate między innymi w sól, ale dla kozy górskiej pionowa ściana to nie problem.
Albo ci, którzy to projektowali nawet nie wiedzieli, że tam żyją kozy... A przyrodników, ekologów i takich tam lepiej w ogóle nie pytać o zdanie. Takie to ludzkie.
Trochę świątecznie, a trochę nie, dzisiaj będzie o karpiach. Ale nie takich zwykłych! Dzisiaj będzie o karpiach koi.
Karpie koi (nishiki-goi) to udomowiona, ozdobna forma hodowlana karpia (Cyprinus carpio). Dorosłe osobniki osiągają długość od 30 cm do nawet 70 cm. Mają atrakcyjne ubarwienie, hodowane są w oczkach wodnych i basenach rybnych. Nazwa koi jest skrótem pochodzącym od japońskiego nishiki-goi (karp brokatowy).
odmiana showa
Hodowlę karpi ozdobnych rozpoczęto w prefekturze Niigata w Japonii na początku XIX wieku. W wyniku selekcji hodowlanej pozyskano co najmniej 120 odmian, różniących się kolorem, rozmiarem, połyskiem, układem plam i łusek.
Wśród odmian koi można wymienić:
Kōhaku czyli białego koi z dużyą czerwoną plamką na głowie. Nazwa tej ryby oznacza ,,czerwone i białe''. Kohaku były jednymi z pierwszych uzyskanych odmian koi (powstanie tej odmiany datuje się na końcówkę XIX wieku)
Taishō Sanshoku, które wyglądają jak kohaku z tą różnicą, że mają małą czarną plamkę zwaną sumi. Po raz pierwszy zostały pokazane publiczności w 1914 roku przez hodowcę Gonzo Hiroiego.
Shōwa Sanshoku czyli czarne koi z plamami czerwieni i bieli. Pierwszy raz pokazane publiczności w 1927 roku.
odmiana bekko, różne warianty kolorystyczne
Bekko czyli białe, czerwone lub żółte koi z czarnymi znakami sumi. Nazwa bekko znaczy ,,żółwia skorupa''.
Utsurimono często mylone z bekko ze względu na podobieństwa w kolorystyce. Od bekko różnią się tym, że czarne znaki układają się w paski, a nie w plamy.
odmiana utsurimono
Asagi czyli błękitne koi z odrominą czerwieni.
Hikari-mujiimono czyli jednokolorowe, błyszczące koi.
Kinginrin czyli koi o metalicznych łuskach.
Chagoi zwane również ,,herbacianymi koi''. Mogą występować w całej palecie kolorów od jasnooliwkowego lub brązowego po różne odcienie pomarańczu i miedzi.
odmiana asagi Na zakończenie dodam, że karpie koi są symbolem szczęścia i dobrobytu. Czasem wykorzystuje się też je jako ekologiczne zmywarki do naczyń - wkłada się garnek po obiedzie do wody z karpiami, a one sobie wyjadają, co się da i zostawiają naczynie łatwe do doczyszczenia. ;)
Showa przepiękne, ale wszystkie ładne. I, o ile pamiętam, bardzo długowieczne. Oczywiście, istnieją konkursy dla hodowców karpi, niektóre bardzo prestiżowe.
Bóbr jaki jest, każdy widzi. Robotny, gospodarny, prawdziwy inżynier. Jak się uprze, to potrafi zmienić bieg rzeki. Żadne inne zwierzątko tego nie zrobi. Taka inteligencja służy bobrom rownież do innych, bardziej mrocznych celów...
Jakiś czas temu gdzieś tam w Polsce bóbr przegryzł topolę. Ta spadła i po drodze ścięła druty wysokiego napięcia. A tak się akurat złożyło, że na dole buchtowała sobie gromadka dzików. Żaden nie przeżył, rażony prądem, że aż strach. Zapach smażonej dziczyzny musiał roznieść się po lesie szybko, bo na miejscu zjawił się lis, a gdy zaczął posiłek... tak, zgadliście - jego też szlag trafił.
Czy to był wypadek? Czy to ponury zbieg okoliczności? No nie wiem, nie wiem. Jak na mój gust to wygląda na całkiem sprytny, znakomicie wyegzekwowany plan zabójstwa. Lis widać miał z bobrem na pieńku, a rodzina dzików... no cóż, bez przynęty się nie dało ;)
No wiesz, nie wiadomo, o co chodziło z tym lisem. Może groził, że zeżre wszystkie dzieci bobra? Może nawet już to zrobił i to była tylko zemsta? Trudno rzec, trudno...
Ten tutaj włochaty dżentelmen to nie kto inny, jak wilk rudy, zwany również wilkiem czerwonym (Canis rufus).
Jest rozmiarów i wagi labradora - jego wysokość w kłębie to 38-40 centymetrów, waga od 18 do 36 kilogramów. U wilków rudych istnieje wyraźny dymorfizm płciowy. Żywią się gryzoniami.
Niektórzy uważają, że wilk rudy jest siostrzanym gatunkiem kojota; inni, że to faktyczny podgatunek wilka; a jeszcze inni, że to hybryda wilka szarego i kojota preriowego.
Historyczny zasięg występowania tego gatunku obejmuje wschodnie części Ameryki Północnej, aż do południowych rejonów wschodniej Kanady. Na chwilę obecną wilki rude można spotkać tylko na terenie Północnej Karoliny i Tennessee oraz na terenie Great Smoky Mountains, gdzie zostały introdukowane. Dlaczego? Ano, dlatego, że od około 20 lat wilki rude uznawane są za gatunek wymarły na wolności. Co się do tego przyczyniło? Polowania, niszczenie legowisk i środowiska naturalnego.
United States Fish and Wildlife Service szacuje, że populacja wilków rudych liczy sobie w tej chwili około 200 osobników.
Bardzo ładny. Czasem się zdarza, że na świat przychodzi czechosłowacki wilczak, który ma takie właśnie rdzawe umaszczenie. Znajomi kiedyś mieli i słowo daję, można było się wystraszyć, gdy tak chodził po podwórku :)
Ouroborus cataphractus (znany również jako jaszczurka armadillo) to gatunek jaszczurki z rodziny jaszczurek kolczastych. Niektórzy mówią, że jest ostatnim żyjącym smokiem!
Żyje na terenie Afryki, zamieszkuje skaliste podłoża na pustyniach i półpustyniach. Jego ciało jest brązowawe, silnie opancerzone, a płytki kostne układają się w okręgi otaczające ciało.
Jest jaszczurką żyworodną. Żywi się owadami.
W przypadku zagrożenia chwyta swój ogon w pysk i zwija się w kółko, chroniąc tym samym mniej osłonięte części ciała.
Niestety gatunek ten jest narażony na wymarcie. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
No a teraz wyobraź sobie wesele. Cudnie, pięknie aż tu nagle mucha siada na stole i brożka ożywa ku trwodze cioci i wujka. Ależ by to było fajne wesele :D
Kupiłam jakiś czas temu dziecku happy meal'a z książką (nie rzucać kamieniami!), Tam są świetne książki o zwierzętach, szkoda, że większość wyginęła jak np Wilkowor🥺
Skoro jest Manul, to w książce Kazimierza Nóżki - "Niedźwiedzica z Baligrodu" wyczytałam, że nie ma już czystych rasowo żbików w Bieszczadach, bo wszystkie wymieszały się z kotem domowym. Swoją drogą polecam książkę, dużo ciekawostek o zwierzętach i napisana z bajarska wprawą.
A to ciekawe, nigdy bym nie pomyślała, że żbiki tak kochają koty. Ale ja teraz nie o kotach tylko o ptakach ciekawostkę chciałam przekazać. Ostatnio wyczytałam je w książce Nataszy Sochy "(Nie)miłość", której bohaterką jest pechowa, ale kochająca ptaki pani ornitolog. A więc teraz o altannikach, średniej wielkości ptakach spokrewnionych z naszymi mniejszymi wróblami. Samce tych owocożernych ptaków podczas godów prześcigają się w sposobach, jak zdobyć samicę: tańczą, śpiewają, puszą się i budują wyszukane domostwa (z żuków, gąsienic, orzechów, grzybów itd.). Im piękniejszy dom, tym większa szansa na wymarzoną samiczkę. Niestety, żeby te cuda zobaczyć trzeba polecieć do Nowej Gwinei albo Nowej Zelandii, naturalnych siedlisk altanników.
Wspaniała wiadomość dla wszystkich fanów nosorożców! Wczoraj, we wrocławskim zoo, urodziła się malutka samiczka nosorożca indyjskiego! :) Więcej informacji TUTAJ. :)
Pancerny, ale niejeden Juan Carlos czy tam inny jego wysokość tylko marzy, by takiego sobie ustrzelić. Są miejsca, gdzie im się na to pozwala. Byle bez zdjęć...
Bardzo dziękuję! Co za piękne Maleństwo i jakie wesołe. Zakochałam się w tej małej Migotce. Po prostu cudo!!! Ale swoją drogą, to kierownictwo ZOO jakoś z kwarantanną na bakier jest. Mała biega bez maseczki...
Ratel miodożerny, zwany kiedyś pszczoło-jamnikiem, to taki afrykański borsuk. Je właściwie wszystko, w tym jadowite węże, a jeśli wierzyć prowadzącym program Top Gear, miodożer to również smakosz męskich jąder. Spekulacji na ten temat sporo, niemniej jedno jest pewne: cholernie cwany to zwierz.
Aby się o tym przekonać wystarczy obejrzeć poniższy materiał (ustawienia napisów pozwalają przetłumaczyć je na polski)
Świetny ten Agent Specjalny, teraz już panowie policjanci nie będą potrzebowali psów policyjnych, a my panów policjantów. Zwierzątka przecież są bardzo inteligentne. Poradzą sobie bez ochroniarzy! Ekstra parka, od razu humorek się poprawił.
Ten tutaj koleżka to Acanthoplus discoidalis, czyli taki zbrojny świerszcz, który żyje sobie w południowej Afryce. Jego głównym zadaniem w przyrodzie jest bycie czyimś posiłkiem, aczkolwiek świerszcz ma na ten temat coś innego do powiedzenia.
Dlatego się uzbroił w ciężkostrawne kolce. Nauczył się też pluć własną krwią, która ma posmak tytoniu - nie wszyscy to lubią. Ale jest tutaj ironia, drodzy państwo, która polega na tym, że on sam za czymś takim przepada. Ilekroć więc któremuś z świerszczy stanie się krzywda, jego krewniaki przybędą licznie z całej okolicy, aby go wspólnie zjeść. Co się będzie męczył ;)
Nie wiem, czy wiecie, ale lamy (Lama glama) przejawiają sporą agresję w stosunku do wszelkich psowatych i dlatego są wykorzystywane jako zwierzęta pasterskie.
Co więcej! Doświadczenie wykazało, że wprowadzenie pasterskich lam do stada zmniejsza średnią ilość utraconych rocznie owiec nawet o 3/4!
Przyznajcie, nie myśleliście, że to takie harde zwierzęta, co? ;)
To piękne stworzenie to morświn kalifornijski (Phocoena sinus) – najmniejszy z delfinów i jeden z najmniejszych waleni. Prawdopodobnie wyginie w najbliższych latach.
W 1999 roku liczebność morświna kalifornijskiego szacowano na ponad 560 osobników, jednak według badań w 2008 roku żyło ich tylko 250, co oznaczało spadek o ponad 56% w ciągu dekady.
W 2014 roku pozostało już tylko 97 osobników, w 2017 roku 30, natomiast w 2018 roku zaledwie 12. Największym zagrożeniem dla gatunku są przypadkowe odłowy w sieci rybackie.
Morświn kalifornijski jest endemitem zasiedlającym płytkie wody przybrzeżne północnej części Zatoki Kalifornijskiej. Rzadko spotyka się go w wodach o głębokości powyżej 30 metrów. Mierzy od 140 do 150 centymetrów długości i waży około 50 kilogramów. Na wolności może dożyć nawet 21 lat. Zazwyczaj rodzi tylko jedno młode.
Spotykany pojedynczo lub w małych grupach. Żywi się rybami i kałamarnicami.
Ten dżentelmen to ślimak wulkaniczny, który żyje w pobliżu kominów hydrotermalnych, w temperaturze prawie 400°C. Jego skorupa jest wykonana z żelaza. :)
@Fredkowski - coś podejrzana ta herbatka. ;) @aleksiunka - dzięki. Przyznam, że byłam trochę w szoku, bo myślałam, że wygra Fredkowski albo Mackowy. No ale, moje czytelniczki się bardzo ucieszą z tej zdobyczy. ;) @Airain - dziękuję! :3
To śmieszne zwierzątko to terenkowiec pręgowany, zwany również terenkiem pręgowanym (Hemicentetes semispinosus).
Zamieszkuje w lasach Madagaskaru, można go spotkać w zaroślach i na skrajach lasów. Żywi się owadami i bezkręgowcami. Jest aktywny zarówno w dzień, jak i w nocy. W chwili zagrożenia, podobnie jak nasze jeże, zwija się częściowo w kulkę i porusza szybko kolcami, które widzicie na jego karku, wydając w ten sposób przejmujący szczęk, który ma za zadanie odstraszyć drapieżnika.
Terenkowce nie są gatunkiem zagrożonym i mają się całkiem dobrze. :)
Z pewnym opóźnieniem, ale mam nadzieję, że już od przyszłego tygodnia wrócę na normalne tory - prezentuję Wam dzisiaj szkocką wyżynną czyli najstarszą znaną rasę krów. :) Grzywki (tak pieszczotliwie je nazywam) mają podwójną sierść - z zewnątrz tłustą - żeby chronić je przed ciężką szkocką pogodą. Jako stado mają ścisłą hierarchię społeczną w której zabawa, lizanie i muczenie postrzegane są jako przyjacielski kontakt. Młode są bardzo płoche, ale też ciekawskie - może się zdarzyć, że do Was podejdą pod czujnym okiem krowiej matki. :)
Przed Wami żaba Ottona (Babina subaspera) - ten mały to przedstawiciel jednego z dwóch gatunków żab posiadających pseudo-kciuk.
Żabki te są dość niebezpieczne (szczególnie dla siebie nawzajem) - podczas starć samce zwykły nokautować przeciwnika za pomocą kolczastego kciuka (po prostu przebijając nim rywala).
Zgadza się, ksenomorf z Obcego jest wśród nas i to już od milionów lat. Żyje w zimnych oceanach i na imię ma grindwal. To podgatunek delfina, zbliżony wielkością do orki, który charakteryzuje się dość oryginalnym kształtem płetwy, przez co bardzo łatwo jest go rozpoznać, jeśli zbliży się do powierzchni.
Niestety, mieszkańcy Wysp Owczych wykorzystują to do swojej tradycji grindadráp , która polega na niekomercyjnym zabijaniu grindwali w masowych ilościach. Kiedyś i owszem, można to było uzasadnić głodem (na Wyspach Owczych mogą rosnąć co najwyżej ziemniaki i rzepa), ale w dzisiejszych czasach jest to już tylko wymówka, czego mieszkańcy wysp wciąż nie potrafią zaakceptować. A wystarczy przecież spojrzeć na tę mordeczkę...
@Fredkowski, jestem szczurem lądowym, który od czasu do czasu wybiera się na wycieczki krajoznawcze. Grindwale oglądałam w okolicach Gibraltaru, ani przez chwilę nie straciłam z oczu lądu :)
Ale piszczy przeraźliwie, jak wrzeszczące dziecko... Oo'' (Uprzedzając pytania: byłam kiedyś w oceanarium w którym mieli bielugi. No i słyszę, że coś się drze. Myślę ,,rany boskie, ale te dzieci teraz niewychowane'' - rozglądam się za źródłem tego potwornego dźwięku, a tu nic. Wszystkie małe zadowolone, uśmiechnięte, coś sobie tam popiskują, jak to dzieci, ale żadne nie krzyczy. Wtem patrzę - a tu bielugi bawią się ze sobą w wielkim akwarium i wydają te straszne dźwięki. :< )
To jeszcze nic. Śpię sobie w najlepsze, aż tu nagle słyszę - dziecko płacze za oknem. Noc, zimno, a tu płacze z okolic budy ze śmietnikiem. No dziecko, myślę, niemowlak, ktoś wyrzucił! Otwieram więc okno, żeby się lepiej zorientować i wtedy do mnie dociera, że to nie dziecko, tylko się komuś na marcowanie wzięło. Jeden czarny, drugi tak jakby rudy :)
Z kotami w marcu też tak kiedyś miałam. Doszło do tego, że w środku nocy wybiegłam na podwórko, bo widziałam, że w oknie szwagierki pali się światło i byłam przekonana, że ona zasłabła a Mały wyszedł z domu i płacze na tym podwórku. A to była zakochana para kotów, do rana siedziała w krzakach🧐
Lisy polarne kojarzą nam się raczej z białymi puchatymi stworzeniami, prawda? Tymczasem ten konkretny piesiec (inna nazwa lisa polarnego) jest przedstawicielem 3% populacji arktycznych lisów, które... pozostają ciemne przez cały rok!
Jedynie zimą ich futerko odrobinkę jaśnieje. Jest to spowodowane mutacją w obrębie genu MC1R. :)
