Opinia na temat książki Agonia. Lekarze i pacjenci w stanie krytycznym

To jest reportaż dla ludzi o grubej skórze, mocnych nerwach i umiejących wyłączyć emocje. Ja nie posiadam żadnej z tych cech, dlatego bolało mnie każde przeczytane zdanie, a rozdział o patologiach ciąży dosłownie mnie powalił.

Sądzę, że nie ma osoby, która nie miałaby osobistych doświadczeń z polską służbą zdrowia - tkanką z gruntu chorą, a przecież odpowiedzialną za zdrowie innych. Przemęczeni lekarze i sfrustrowani pacjenci to codzienność. Do tego walka ze skostniałymi procedurami, wykluczającymi się przepisami i ogólną znieczulicą powodują, że lecznictwo w Polsce to piekło na ziemi.

Podobnie jak w przypadku reportażu "Spowiedź klawisza", nie oceniam treści, bo tej nie da się objąć żadnym kryterium, stawiam notę za reporterską rzetelność, wrażliwość i wnikliwość, za brak stronniczości i pokazanie obu stron medalu, czyli strony pacjenta i strony lekarskiej oraz za umiejętność przedstawienia społecznie trudnej problematyki w przyjazny sposób.

Mimo poruszania tematyki wielkiego kalibru, reportaże Pawła Kapusty uważam za jedne z lepszych wśród tych, które dotąd przeczytałam.

Tytuł reportażu jest wielce wymowny i adekwatny niemal na każdej płaszczyźnie poruszanych zagadnień.