Bajka o trójce

Przeczytałem na nowo "Bajkę o trójce" w ramach przypominania sobie twórczości braci Strugackich. Jest to bardzo krótka książka (wstyd się przyznać, ale przeczytałem w trakcie kąpieli w wannie), stanowiąca formalnie kontynuację powieści "Poniedziałek zaczyna się w sobotę". Tak naprawdę jednak zawiera ona czystą krytykę radzieckiego ustroju i tamtejszych ciał kolegialnych (rad chłopskich, robotniczych i pozostałych) decydujących o wszystkim we wszystkich aspektach życia socjalistycznych obywateli. Największym zaskoczeniem było dla mnie to, że w ogóle ktokolwiek w Kraju Rad (rada=sowiet) odważył się tę książkę wydrukować a autorzy nie wylądowali automatycznie w łagrach.

Fantastyczna otoczka (Instytut Badania Czarów i Magii posiadający ukryte 76 piętro, na które bardzo trudno się dostać, ale za to można tam znaleźć mnóstwo tajemniczych artefaktów i nieznanych istot) jest dość powierzchowna a sama akcja książki jest właściwie jedynie atrapą pozwalającą autorom w groteskowy sposób wykpić sposób działania instytucji, które były teoretycznie podstawą istnienia ZSRR. Dwóch pracowników InBadCzaMu podejmuje się ryzykownej wyprawy na 76 piętro tylko po to by natychmiast zderzyć się z miejscowym odpowiednikiem lokalnej rady zwanym Trójką, która sama przyznała sobie kompetencje wtrącania się we wszystko i "racjonalizowania" niewyjaśnionych zjawisk. Trójka składa się z trzech specjalistów od kanalizacji, których nieopatrznie kiedyś wysłano by zbadali niedrożne rury na 76 piętrze i ...