Opinia na temat książki Chronologia wody

Symbolika wody jest uniwersalna a jednocześnie klarowna- jest ona znakiem życia i śmierci, ma również moc oczyszczenia. Zanurzenie jest niczym chwilowy moment nieważkości, wynurzenie przywraca ciału tchnienie.

Woda będzie ważna również dla bohaterki powieści Lidii Yuknavitch, ona wytyczy jej rytm trwania, nada mu sens.

Trudno opowiedzieć o tej książce dosłownie, mamy tu bowiem kompilację wrażeń i doznań. Pod wodą Lidia obmywa swój ból, swoje rozterki, rozczarowania. Pływanie jest metodą uciszania lęku, przemywania ran, krzyk rozpaczy dziewczyny miesza się w odgłosem unoszonych nad powierzchnią tafli rąk.

"Chronologia wody" to biografia kobiety, której los nie szczędził traum ale również i ona sama - niczym w koszmarnej malignie - przywoływała cierpienie, popadając w szaleńcze, destrukcyjne skrajności. Zaprogramowana na samozniszczenie, miotająca się, będąca swoim własnym wrogiem.

Bohaterka Yuknavitch jest brutalnie szczera, odziera się z intymności, rozgrzebuje przy czytelniku swoje okaleczenia. Jest wściekła, poraniona, zła na świat, który zamiast chronić krzywdzi- zarówno ciało jak i duszę.

Lidia szuka ukojenia w używkach, w miłostkach, które niszczy gdy stają się czymś więcej, wymierza sobie kary, wciąż jest za mało dobra, niedoskonała, dotyka przeżyć granicznych, nurza się w nich. Jest na przemian krucha i silna, poddaje się by po chwili znów walczyć. Czy bohaterce uda się ostatecznie zawierzyć samej sobie, dopłynąć do bezpiecznego brzegu, znaleźć swoją przystań i co nią będzie - znalezienie odpowiedzi na te pytania to już Wasze zadanie.

Biografia Lidii to rzecz o rozpadzie i naprawianiu, sklejaniu na nowo własnego ja, wyzwalaniu się z dziecięcych urazów oraz uwalnianiu się od wyobrażeń innych. O sile literatury i jej terapeutycznym działaniu.

"Chronologia wody" jest historią kobiety bezkompromisowej i tak też jest opowiedziana, mocnym acz literacko pięknym głosem. Polecam.