Dom z kamienia

Muszę przyznać, że do wzięcia tej książki w ręce przyciągnęła mnie jej okładka. Lecz jej grubość mnie nieco wystraszyła, więc oddałam ją do czytania swojej córce a potem mamie. Nie mogłam jednak przestać o niej myśleć i ten "Dom z kamienia" w otoczeniu zieleni ciągle mnie jakby wołał.

Teraz myślę, że powinnam od razu się skusić na lekturę, lecz nie chciałam dać się zwieść pozorom ślicznej okładki...
Chociaż wydawałoby się, że to będzie jakaś sielankowa i małomiasteczkowa historia, to czekało mnie zaskoczenie.

Niech Was nie zmyli sielankowa okładka tej powieści, bo do sielanki tu troche brakuje. Mówią, nie buduj domu na piasku, bo runie, a tytułowy kamień? Wydaje się byc solidny, trwały, dający bezpieczeństwo. Bo taki powinien być dom, zwłaszcza dla dzieci.
Bohaterka powieści Hanka pracuje w szkole jako woźna. Lubi swoją pracę, choć w ten sposób nigdy nie zrealizuje swoich marzeń. A marzy aby wydać swoją książkę. Od dawna pisze do szuflady i jest to dla niej odskocznia i od pracy w szkole i od męża alkoholika. Adam dobry fachowiec budowlaniec najcześciej pracuje poza miejscem zamieszkania, ale gdy wraca dla swoich bliskich wcale nie jest wyczekiwanym członkiem rodziny. Hanka i dzieci zawsze z obawą oczekują na zakończenie kolejnego projektu i niestety na zimę, bo ojciec jest wtedy w domu.
I pewnie taka sytuacja ciągnęła by się jeszcze długo, gdyby nie to, że Adam podniósł rękę na dzieci. To przeważyło szalę. Hanka decyduje się na zmianę swojego życia. Na szczęście ma wokoł siebie przyjaciół, a właściwie przyjaciołki - Reginę bibliotekarkę. Monikę, nauczycielkę wf w szkole oraz Lucynę, która po latach wraca do Zielonego Kamienia.
Powieść ta trzyma w napięcieu od pierwszej do ostatniej strony. Zaczyna się powoli, budując całą akcję, pokazując bohaterki w ich naturalnym środowisku. Porusza bardzo ważną problematykę tak częśto jeszcze chowaną pod dywan w wielu środowiskach, domach rodzinnych, jakim jest alkoholizm jednego z członków rodziny. Wciąż pokutuje myślenie, że...

„Dom z kamienia” to historia kobiet, które borykają się z wieloma życiowymi problemami.

Akcja książki rozgrywa się w Zielonym Kamieniu.

Hanka pracuje w szkole jako woźna, a na co dzień zmaga się z problemem przemocy domowej. Regina to miejscowa bibliotekarka. Lucyna – siostra Reginy, pojawia się niespodziewanie w Zielonym Kamieniu. Siostry pokłóciły się dawno temu o mężczyznę. Marcelina to wicedyrektor w miejscowej szkole, w której pracuje Hania oraz Monika, która ma problem z dyrektorem.

Te wszystkie kobiety, na pozór bardzo różne, pokażą swoją siłę oraz to, że potrafią się zjednoczyć, kiedy jest taka potrzeba.

Książka pokazuje, że zawsze warto wierzyć w siebie, spełniać marzenia oraz, że nigdy nie jest za późno na życiowe zmiany.

Książka liczy ponad 600 stron, ale gwarantuję, że w tym przypadku to wcale nie jest dużo. Bardzo miło spędziłam czas z bohaterami.

Małe miasteczko, a w nim nietuzinkowe, choć na pozór zwyczajne, kobiety.

Jestem niesamowicie zaskoczona, że to debiut. Książki obyczajowe to trudny kawałek chleba i bardzo łatwo je zepsuć, a ja w tej kwestii jestem wymagająca. Dlatego przyznam, że kiedy koleżanka poleciła mi tę powieść, to trochę się przestraszyłam, że będzie słabo. Nic bardziej mylnego!

Autorka dobrze potrafi w równowagę między problemami bohaterów, a słodyczą. Nie przesadziła w żadną stronę. Było w tym coś prawdziwego i jednocześnie coś kojącego. Ja chyba po prostu potrzebowałam takiej powieści, która niesie za sobą dobro i trafiła mi się perełka.

Absolutnie nie bójcie się liczby stron - to się samo czyta! Fabuła wciąga, postaci są naprawdę dobrze stworzone, właściwie jest tu wszystko, co dobra obyczajówka powinna mieć. Przyznam, że dawno nie czytałam czegoś tak dobrego w tym gatunku. Idealna na zbliżające się jesienne wieczory. Czytajcie!

Dom z kamienia

Już kawałek czasu minął od przeczytania tej książki, ale cieszę się, że dziś mogę napisać kilka słów o niej. Przyznam się, że uwielbiam takie debiuty. Jak zobaczyłam zapowiedzi Wydawnictwa Filia to wiedziałam, że chce przeczytać. Sami zobaczcie na okładkę toż to cudowność i lato w rozkwicie. Przygotujcie się na to, że ta ciut duża cegiełka zajmie wam niedzielne popołudnie jak i wrześniowe wieczory. Ci, którzy obserwują mnie wiedzą, że już nie raz pisałam, że „Siła jest kobietą” i w tym przypadku jest tak samo.

Przedstawiam wam Hankę, Reginę, Monikę, Lucynę, Marcelinę oraz pozostałych bohaterów, którzy w tej książce namieszają i to porządnie. Każda z nich inna ze swoim bagażem doświadczeń, który trzeba dźwigać często z mizernym skutkiem, ale od czego ma się przyjaciół, rodzinę! Nasze panie udowodnią ci, że mimo iż dziś „pada deszcz” a wiatr wieje tak w oczy, że ledwo widać to pamiętaj, że jak po burzy wychodzi słońce tak w twoim życiu jeszcze zaświeci słońce i wskaże drogę ku lepszej przyszłości.

Przemoc w rodzinie, alkoholizm, molestowanie w pracy? Czy kiedyś doświadczyłeś/łaś któregoś z tych rzeczy/doświadczeń? Nie życzę ci, nie życzę nikomu, bo żadna osoba nie ma prawa poniżać drugiego człowieka tylko dlatego, iż jest wyżej stanowiskiem albo nie potrafi uporać się z własnymi słabościami.

Opisów książki jest mnóstwo więc z całego serca polecam przeczytać. Takich książek powinno być więce...