Dwa dni w Paryżu

Czy jest jeszcze ktoś, kto nigdy nie słyszał o Jojo Moyes, a zwłaszcza o jej najsłynniejszej, zekranizowanej powieści z Lou Clark "Zanim się pojawiłeś"?

Jej najnowsza książka "Dwa dni w Paryżu", ku mojemu zaskoczeniu, okazała się zbiorem dwunastu opowiadań
Rozpoczyna się najdłuższym z nich, zajmującym prawie połowę książki i noszącym tytuł "Sama w Paryżu".
Dziwnym zrządzeniem losu Nell, zamiast ze swym chłopakiem, ląduje zupełnie sama w mieście miłości. Okazuje się, że nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Poznaje Fabiena, który pracuje jako kelner, ale marzy, by być pisarzem. Chłopak pokazuje jej Paryż.

Pokrótce poznamy jeszcze, (nie)wiernego dziennikarza - celebrytę; Przekonamy się jaki czar, kryją buty od Louboutina; Przeżyjemy napad na sklep; Spędzimy miesiąc miodowy w Paryżu; Uwierzymy, że marzenia się spełniają, nawet jeśli jest to kupno nowego płaszcza; Wymienimy namiętne SMS-y z nieznajomym oraz przekonany się, że czasem warto pójść za głosem serca.

Chyba jeszcze nigdy tak bardzo wszystkie opowiadania nie przypadły mi do gustu. Nie bez znaczenia jest fakt, że powstały spod ręki jednej z moich ulubionych pisarek. Jej styl jest niesamowicie lekki a przy tym zabawny, a fabuła zaskakuje puentą. I choć urokliwy Paryż jest bohaterem zaledwie dwóch opowieści, to dzięki temu, że należą one do najobszerniejszych, w pełni zaspokoiły mój apetyt poznawczy.

Bardzo sympatyczne, emanujące ciepłem i pozytywną energią historie, ...

Twórczość Jojo Moyes kocham nad życie. Nie istnieje bodajże ani jedna pozycja, którą nie przeczytałam, dlatego też kiedy dowiedziałam się o "Dwóch dniach w Paryżu" aż zacierałam ręce i czekałam, kiedy wreszcie będę mogła ją przeczytać.

Jest to jednak jedna z tych powieści, którą trudno jest zrecenzować. Wynika to niestety z faktu, że nie jest to książka o jednej historii. Przeciwnie, jest to swoistego rodzaju zbiór opowiadań, których cechą wspólną jest prezentacja odwagi i siły miłości. Lecz ja sięgając po tę pozycję, nie wiedziałam, że są to osobne opowieści, dowiedziałam się tego dopiero po przeczytaniu opisu z tyłu powieści. Lecz czy odczułam rozczarowanie? I tak, i nie.Z jednej strony chciałabym aby historia Nell, bohaterki pierwszej, głównej opowieści doczekała się kontynuacji, z drugiej jednak strony uważam, że wszystkie opowieści były na tyle długie, jak i dopracowane, że niepotrzebną rzeczą byłoby ich sztuczna przedłużanie.

Z całą pewnością jednak można podczas lektury tych historii poczuć specyficzny klimat i magię Paryża, jak również odczuć małą tęsknotę za tym miastem marzeń. Opowieści chwytają za serce i powodują, że serce mięknie, jak i w oczach pojawiają się łzy wzruszenia.

Dla wszystkich tych, którzy znają pióro Moyes, z całą pewnością będzie to miła odmiana od innych, dłuższych pozycji tej autorki. Dla nowych czytelników zaś możliwość poznania jej twórczości, którą z całą pewnością można zaliczyć do gatunku "guilty pleasures". T...

"Dwa dni w Paryżu"

Dostając możliwość przeczytania książki nie wachałam się ani chwili. Opisu szczerze mówiąc nawet nie przeczytałam bo widząc nazwisko autorki widziałam czego mogę się spodziewać po lekturze. Jojo Moyes w swoich książka zawsze zawiera dużo uczuć, miłości i romantyzmu a kiedy tytuł sugeruje nam, że akcja będzie rozgrywać się w Paryżu to spodziewamy się tego romantyzmu w jeszcze większej ilości. Wieża Eiffla, Notre-Dame, paryskie butiki i spacery wzdłuż Sekwany a na ulicach dźwięki wiolonczeli dobiegające z okien kamienic. To wszystko możemy spotkać w tej książce i niemal być tam oczyma wyobraźni.
Autorka zawarła w swojej książce kilka opowiadań, każde z nich jest inne i zawarte w innym czasie a jednak jest kilka elementów które łączy je ze sobą. Nie zaskoczę raczej tych, którzy znają książki autorki, pisząc że tym elementem jest miłość. W każdej z historii poznajemy parę, mężczyznę i kobietę którzy w różnych okolicznościach trafiają do Paryża. Miasto dzięki swojemu urokowi i otaczającej go magii sprawia, że ludzie uświadamiają sobie jak ważna jest ich druga połówka ile znaczy dla nich związek oraz, że to co jest najważniejsze mają na wyciągnięcie ręki, trzeba tylko po to sięgnąć i nie wypuszczać.
Nie znam wszystkich książek Jojo i nawet nie mam ich u siebie ale jest to autorka, którą czyta się bardzo przyjemnie, lekko a przy czytaniu towarzyszą najczęściej uśmiech lub wzruszenie. Polecam Wam ten tytuł a jeśli nie znacie autorki to poleca...

Jojo Moyes przyzwyczaiła nas do swoich obszerych, grubych powieści, które czyta się jednym tchem. Najnowsza z wydanych w Polsce książek jej autorstwa okazuje się być porównując cienka, a w dodatku są to opowiadania. Te krótkie formy łączy jedno - Paryż.

Jak to w zbiorach opowiadań mamy przekrój różnych historii, jedne bardziej udane, drugie mniej. Moim ulubionym zostaje pierwsze z nich, bo historia jest całkiem treściwa, długa, urocza i bardzo paryska. Ale ciekawe jest też to o butach, które odmieniły życie Sam. Każda z tych historii jest inna, autorka skupia się na innych aspektach, jednak w każdej czuć niepowtarzalne pióro i styl Jojo Moyes.

Z innym nastawieniem zaczynałam tą książkę, z innym kończę. Cieszę się że mogłam przeczytać takie inne wydanie twórczosci autorki. To taka szybka podróż do Paryża, nawet wtedy gdy na to nie możemy sobie pozwolić. Momentami będzie romantycznie, uroczo i przyjemnie, a chwilami gorzko i z masą trudności. Fanki Moyes na pewno będą zadowolone - tak jak ja.

A może by tak rzucić wszystko i wyrwać się gdziekolwiek, choćby na dwa dni do Paryża? Spakować kilka niezbędnych rzeczy do ulubionego plecaczka i już za kilka godzin chłonąć klimat Miasta Świateł, spacerować jego uliczkami i popijać kawkę w romantycznej kafejce? Jeszcze niedawno mogliśmy takie decyzje podejmować spontanicznie. Brakuje mi tego, a Wam? Ale chyba nie to jest teraz najważniejsze.

Również bohaterowie opowiadań „Dwa dni w Paryżu” przewartościowują swoje życie. Przekonują się, że nie rządzi nimi przypadek, że sami mają wpływ na własne losy. Czasem warto się przełamać, otworzyć, zaryzykować, wyjść naprzeciw. Bo nieznane mimo, że napawa lękiem, może skrywać przeznaczone nam szczęście.

Spodziewałam się powieści, dostałam opowiadania. Liczyłam, że będzie je łączył Paryż, okazało się, że styczną stanowią ludzkie relacje. Czy jestem zawiedziona? Mimo wszystko, nie.

Opowiadania są tak przyjemne, tak ciepłe, że pochłaniałam każde kolejne w zastraszającym tempie. Są też bardzo różne, niektóre nieco humorystyczne, wręcz przekorne, inne trącące nutką melancholii. Każde jednak zawiera ważne przesłanie, że wiele zależy od nas, a czasem wystarczy zaczerpnąć tchu, spojrzeć przed siebie i zrobić pierwszy krok, by odnaleźć szczęście.

"Dwa dni w Paryżu" to książka, która zaskakuje, przede wszystkim ilością stron, przecież autorka przyzwyczaiła nas do obszerniejszych powieści, oraz stylem.
Jest to zbiór kilku, dłuższych i nieco krótszych opowiadań dotyczących miłości, takiej powodującej motyle w brzuchu, lecz również takiej już mocno dojrzałej, czasem trudnej, wymagającej...

Wszystkie opowiadania czytało mi się świetnie, najbardziej podobało mi się pierwsze, najdłuższe. Wszystkie z nich w jakimś stopniu cieszą, momentami wzruszają, czasem zasmucają i poruszają. Każde opowiadanie niesie ze sobą jakieś przesłanie, morał i myślę, że każdy znajdzie w tej książce jakąś historię idealną dla siebie.

Na okładce niestety nie dostajemy informacji o tym, że jest to zbiór opowiadań i może to być dla niektórych mylące, jednak mi osobiście bardzo podobała się ta nieco inna odsłona autorki.

Pewnie znana jest Wam twórczość Jojo Moyes i jej słynna książka "Zanim odszedłeś". Na tyle przeczytanych książek autorki żadna nie jest w stanie przebić tej jednej 🤭

"Dwa dni w Paryżu" to książka, którą czytałam w październiku i jestem nią bardzo rozczarowana. 😢 Sięgając po tę książkę nie wiedziałam, że jest to zbiór 11 opowiadań. Szkoda, że na okładce nie ma takiej informacji. Po skończeniu pierwszego opowiadania nie wiedziałam co jest grane, okazało się, że przeszłam do kolejnej historii. #dwadniwparyżu posiada 2 dłuższe opowiadania, a pozostałe to ok. 10 stronicowe historie.

Z tych wszystkich opowiadań najbardziej spodobało mi się to pierwsze. Było ono dłuższe, dzięki czemu lepiej można było wczuć się w tą historię. Główna bohaterka Nell sama leci do Paryża, można stwierdzić, że tam dopiero zaczyna żyć i daje się ponieść chwili. Zabawna była też recepcjonistka 🤭 W tym opowiadaniu autorka przybliża nam też lepiej Paryż, a raczej jego atrakcje, które można zobaczyć.

Czytaliście? Jakie były wasze wrażenia po lekturze?

Nie długo przekonam się czy urzeknie mnie najnowsza książka autorki, która już czeka aż ją przeczytam.

Opis wprowadza w błąd. Tytułowe opowiadanie to zaledwie połowa książki. Samo opowiadanie jest przyjemne, czyta się szybko. Niestety, reszta to kilku - kilkunastostronicowe opowiadanka, raczej mniej udane.

Oczekiwałam powieści, dostałam opowiadania z Paryżem w tle: nie najgorsze, ale jednak nie to, czego chciałam