Dwie twarze. Życie prywatne morderców z Auschwitz

Nina Mejwska Brown - Dwie twarze. Życie prywatne morderców z Auschwitz"
Mam sporo przemyśleń po przeczytaniu tej książki. Po pierwsze, czy żony SS-manów mogły być aż tak ślepe i głupie, że nie wiedziały i nie interesowały się tym, co działo się w obozach> nie przeszło im przez myśl, że krematoryjne piece palą ludzi, a nie mienie więźniów? Nie zastanawiały się, skąd ich mężowie biorą drogie futra i naszyjniki, którymi je obdarowują?
Po drugie, jak żołnierze SS mogli być tak dobrymi aktorami? W domach kochający ojcowie i mężowie, w obozach potrafili mordować z zimną krwią niewinnych ludzi.
Jeśli dobrze zrozumiałam Nina Majewska Brown stworzyła głównych bohaterów na podstawie wspomnień innych osób, które podczas pobytu w obozie były zatrudnione w domach SS-mańskich rodzin. Choć wydawać by się mogło, że był to dla nich prezent od losu, postać Magdaleny jest dowodem na to, że praca poza drutami obozu nie gwarantowała o wiele lepszych warunków.
Ann, żona Hansa, była do tego stopnia niedomyślna i zapatrzona w swoje potrzeby, iż nie zwróciła uwagi, że więźniarka przez cały dzień pracy w jej domu zjada tylko jedną porcję zupy przynoszoną na obiad z obozu. Nie chciała wierzyć, że Magda znalazła się niesłusznie w tym piekle i tak długo jak mieszkała w Auschwitz nie miała pojęcia, za co trafiają tam więźniowie, w jakich warunkach żyją i jaką kanalią potrafi być jej mąż. Liczyły się czyste podłogi, spotkania z nowymi koleżankami i przelotny romans z Josephem.
.
...

W obozie bezwzględni mordercy, w domu kochający mezowie, czuli kochankowie i troskliwi ojcowie.
Jakim trzeba być człowiekiem, aby bić do nieprzytomności kobiety, dzieci w obozie, a później iść do domu i tulić swoje dzieci, żonę.
Trzeba być albo psychicznie chorym psycholem, ale człowiekiem pozbawionym uczuć.
Tłumaczenie odcięcia się od "pracy" do mnie nie przemawia.
Książka jest pisana z perspektywy żony esesman, który przywozi ją do Auschwitz wraz dziećmi, aby wspólnie tu mieszkać. Ann nie potrafi się odnaleźć w tej rzeczywistości. Jest niczego nie świadomą kobietą, ma swój cudowny świat, dzieci, jedzenie, futra, kosztowności. Nie pyta skąd. Nie ma pojęcia czym zajmuje się jej mąż.
Przypadkiem dowiaduje się od koleżanek skąd są te wszystkie rzeczy. Niby ją to przeraża, ale chętnie idzie do obozu po transportach i wybiera śliczne fatałaszki.
Jej osoba była tak denerwująca, tak ignorancka do pewnych kwestii, tematów. Jej brak szacunku do ludzi. Na początku było mi jej żal, niczego jie świadoma, z czasem nie mogłam znieść jej osoby.
Drugą osobą, która opisuje swoje przeżycia jest Żydówka przyprowadzona przez jej męża do pomocy w domu.
Jest zawszona, śmierdząca, brudna, a przede wszystkim głodna. To jak jest traktowana przez Ann jest nie do czytania na chłodno.
Jednak karta się odwraca kiedy Żydówka poznaje jej sekret i kiedy.... To sobie doczytacie.
-------
Kolejna książka oani Niny bardzo dobrze napisana z użyciem wied...

Lubie książki tej autorki. Bardzo dobrze się czyta i historia wciąga.