Dwudziestka

Akcja "Dwudziestki" toczy się w 2023 roku. Wtedy to, znany z poprzedniej "Trzydziestki" wójt zostaje ministrem.
Poznajemy studenta fotografii, Dominika Wierzbickiego, który podczas pobytu w Tajlandii spotyka ... zamordowanego pięć lat wcześniej syna polityka?! Ta zrobiona wtedy fotografia jest początkiem zawiłych zdarzeń. Oczywiście autor nie stroni od politycznych wydarzeń, mamy tu krytykę korupcji, układów na szczeblach władzy, narkotyki.

Dynamiczna akcja, oryginalni bohaterowie, dobre dialogi, sarkazm, cięty język no i nawiązanie do polityki - to wszystko znajdziemy w tej książce.

Macie ochotę na kryminał polityczny - to zachęcam do lektury! Ale warto najpierw zapoznać się z "Trzydziestką'!

Wiele osób przed sięgnięciem po jakąś książkę nie czyta jej recenzji. Ja to robię i to tym uważniej, gdy daną pozycję mam w nieodległych planach lub z jakiegoś powodu jestem nią zainteresowana, bo wrodzona przekora każe mi szukać potem podczas lektury kontrargumentów do tez, z którymi się zapoznałam. Wiadomo, że z częścią Was praktycznie zawsze się zgadzam, nawet gdybym nie chciała, bo nasz gust jest tak bardzo zbliżony, że nie zdarza się, by nasze opinie skrajnie się różniły, jednak nie raz już miałam zupełnie odmienne zdanie na temat "hitów", które recenzował dosłownie każdy.

"Trzydziestka" była książką kontrowersyjną i szokującą, mnie totalnie kupiła, choć podchodziłam do niej z pewną ostrożnością. Kontynuacji nie mogłam się doczekać, a że ostatnio mam duże zaległości, to zdecydowałam się na audiobook i interpretacja Mariusz Zaniewskiego, znanego szerzej jako Aleks z "Brzyduli", to zdecydowanie moje najlepsze doświadczenie ze słuchaniem powieści. Można powiedzieć, że aktor nie tyle przeczytał "Dwudziestkę" jako lektor, co zwyczajnie ją odegrał w pojedynkę.

Nie powiem, że treść mi się nie podobała, bo było dobrze, intrygująco, ciekawie, po prostu to już nie zaskoczyło tak jak za pierwszym razem. Może błędem było ponowne przesłuchanie "Trzydziestki", może dlatego właśnie kolejna część tej historii nie wywarła na mnie takiego wrażenia. Doceniam to, że Tomasz Żak zachował swój charakterystyczny styl, po którym bez trudu można go rozpoznać i rozumiem, d...

"[...] Ja chcę krwi. A wy musicie w końcu zrozumieć.

- Co zrozumieć?

- Że jest życie, jakie jest, i życie, jakie chcielibyśmy, by było. A za to drugie wypada czasem zapłacić. [...]"

Kto czytał "Trzydziestkę" Tomasza Żaka?

Jeśli ktoś jest po lekturze, to zachęcam do sięgnięcia po "Dwudziestkę", ponieważ jest to kontynuacja już wspomnianej "Trzydziestki". Wracamy do świata polityki, władzy, kasy i... śmierci. Zatem co nowego?

Poznajemy dwudziestoletniego Dominika, który w swoje urodziny przebywa w Tajlandii. Studiuje, dorabia w tabloidowym dzienniku "Nius" i podróżuje. Przebywając na wyspie, słyszy intrygującą rozmowę w języku polskim. Kiedy robi zdjęcie jednej osobie, nie wie, jak bardzo zmieni się jego życie.

Sprawa sprzed pięciu lat powraca jak boomerang. Ścieżki Banana, Kuby, Iwony i starego Pałeckiego znów się ścierają, co wywoła zamieszanie w ich życiu. Dlatego też polecam przeczytać poprzednią część, by się odnaleźć w tym, co się działo te kilka lat wstecz.

Muszę przyznać, że "Dwudziestka" podobała mi się bardziej. Widać też postęp samego autora, przynajmniej ja mam takie wrażenie. Oczywiście jak to w polityce bywa, nie obejdzie się bez władzy, układów i układzików. Nie śledzę za bardzo świata politycznego, bo zawsze wywołuje on u mnie niepotrzebne złe emocje, więc ciężko odnieść mi się, na jakich sprawach mógł inspirować się autor. Nie mogę nie przyznać, że jest to kawałek dobrej sensacji.

...

"Sarkazm to najniższa forma dowcipu, za to najwyższa forma inteligencji" Oscar Wilde
.
Co tu dużo mówić? Żak po raz kolejny bierze się za rozliczanie, tylko zmienił podwórko. Z małomiasteczkowej piaskownicy przeniósł się do wielkomiejskiego lunaparku. A może do folwarku?
.
"Dwudziestka", która nie jest sequelem debiutanckiej "Trzydziestki", a jej kontynuacją, to przepiękny taniec autora z największymi społeczno-politycznymi bolączkami naszego cudownego państwa. Mam wrażenie, że było tu wszystko, od narkotyków po kolesiostwo i od szczepień po Zenka Martyniuka.
I jest jeszcze zbrodnia sprzed lat... Która może okazać się wielką mistyfikacją. Ale o tym sobie sami przeczytajcie.
.
Uwielbiam sposób w jaki Tomasz Żak wykorzystuje język polski. Tylko on potrafi w jednym zdaniu zawrzeć słowo "interlokutor" i "Dziaders", i jeszcze zrobić to w taki sposób, żeby dobrze wyglądało. Chapeau bas!
Bohaterowie, których autor wykreował, są tak realistyczni, że aż trudno uwierzyć, że są jedynie wytworem wyobraźni (choć w niektórych przypadkach inspiracja żywym człowiekiem jest bardzo dobrze widoczna i zdecydowanie nie jest to komplement dla danej persony).
.
Żeby nie przedłużać: tak, "Dwudziestka" jest genialna, tak - jest jeszcze lepsza niż "Trzydziestka", tak, boję się kolejnej książki autora...
W każdym razie przekonajcie się sami, bo chędożenie pewnej partii mnie urzekło i zdecydowanie jestem team ...

"Dwudziestka" to kolejna powieść, w której autor w trochę cyniczny sposób komentuje otaczający nas świat. Jest to kontynuacja, więc kto miał okazję poznać styl, wie że nie ma tu nic typowego i sterotypowego.

Autor pisze bardzo oryginalnie i w taki gawędziarski sposób. Dlatego powieść czyta się świetnie, mamy nawiązania do rzeczywistych faktów, osób i popkultury. Jest to kryminał polityczny, dlatego też dostanie się wszystkim, a Pan Żak nie boi się obnażać mankamentów rządzących. To wszystko fikcja, jednak wprawne oko dostrzeże więcej. Sama fabuła, pomysł na kryminał jest bardzo dobry. Ciekawy i wciągający.
Z książki na książkę jest lepiej i widać, że autor ciągle się rozwija.

"Jedyne, co robił, to czekał. Na tym chyba jednak polega życie. Wyznaczasz sobie jakieś punkty na linii życia, a między nimi jest tylko czekanie. Czekanie na weekend, czekanie na urlop, czekanie na koniec chujowego dnia. Dlatego tych punktów musi być jak najwięcej, żeby czekanie nie trwało w nieskończoność."
Syndrom drugiego tomu... nie w tym przypadku, Tomasz Żak udowadnia, że "Trzydziestka" nie była tylko szczęściem początkującego, ale jedynie przedsmakiem jego możliwości.
"Dwudziestka" rozgrywa się parę lat po wydarzeniach z poprzedniej części, dobrze nam znani bohaterowie prowadzą, zdawałoby się, w miarę uporządkowany żywot, jednak jedno niefortunne zdjęcie, wywołuje lawinę tragicznych wydarzeń.
Na początku obawiałam się, że trudno będzie mi się, z powrotem, wkręcić tę historię i że będę jednak musiała sobie odświeżyć poprzednią część, ale o dziwo weszłam w nią bez problemów. Autor ma swój bardzo charakterystyczny styl, gdzie cała fabuła opiera się głównie na dialogach, swoją drogą świetnych, i bohaterach, którzy delikatnie mówiąc są zdrowo porąbani. Pozbawieni skrupułów, egoistyczni, bardziej lub mniej uzależnieni od rozmaitych używek, nie cofną się przed niczym by osiągnąć cel. Jednocześnie w tej całej swojej brzydocie są bez reszty fascynujący.
"Dwudziestka" jest jeszcze bardziej dynamiczna i wciągająca niż jej poprzedniczka, a poczucie humoru autora, to już naprawdę wyższy level. Poza tym Tomasz Żak po raz kolejny pokazuje, że jest również niezwyk...

Mija pięć lat od zdarzeń z „Trzydziestki”. Nic więcej o fabule powiedzieć nie mogę, żeby nie spoilerować tym, którzy „Trzydziestki” nie czytali.

Jakie to było dobre! Miałam nieodparte wrażenie, że czytam historię, która się wydarzyła, a nie powieść sensacyjną. Osadzenie akcji w realnym, dzisiejszym świecie to strzał w dziesiątkę! Wydaje mi się, że żyję w tej samej bańce internetowej i drugiej bańce zainteresowań, w których żyje autor, bo smaczków i odniesień w powieści wyłapałam mnóstwo. Nie raz się zaśmiałam, nie raz pokiwałam głową z uznaniem i nie raz wyrwało mi się „Ha! A to dobre!”. No po prostu majstersztyk 😊

Fabuła wciągnęła mnie od pierwszej strony. Żak do końca trzymał mnie w niepewności, chociaż po drodze trochę okruszków wiadomości mi rzucił. Do końca również trzymał mnie w zachwycie nad kreacją bohaterów, nad językiem, nad fantastycznymi dialogami. Książki autora są jak powiew świeżego powietrza - wybitnie przyjemne w odbiorze.

Ja gorąco polecam i czekam na więcej.