Dziewczyna z gór. Tropy

 Jakoś nie zawsze jest mi po drodze z polska literaturą. Jak twierdzę, zawsze jest dla mnie „zbyt”.„Zbyt” to przesada i już nie ważne w jakim kierunku, jest po prostu „zbyt”.
 Po Dziewczynę z gór sięgnęłam z własnej woli po recenzji kogoś kogo zdanie lubię i cenię. Nie, nie żałuję, choć jest coś w tej pozycji, co wprowadza we mnie stan poddenerwowania. I nie, nie wiem do końca co to jest. Wiec tym bardziej jestem poddenerwowana.
 Ale i tak trzeba zacząć od plusów, których jest bardzo wiele. Sam pomysł wydaje się dobry, a już obudowanie go o elementy z przeszłości głównego bohatera, powiązania rodzinne i emocjonalne, dołożenie do tego zachowań bohaterów niekiedy zupełnie niezrozumiałych, a przez to wyjątkowo prawdopodobnych sprawia, że czytelnik wciąga się w tę historię. Nie ukrywam, że niejeden raz podczas lektury pytałam – Jak to? Czemu? Dlaczego? Tak, miałam wrażenie, że jedna, druga, dziesiąta sprawa jest błędna, źle zinterpretowana, ale w całościowym ujęciu, nie miałam racji. Autorka doskonale wiedziała co chce napisać, co chce opowiedzieć. Na początku znała zakończenie tej historii i to widać. Warda jest konsekwentna, nawet w niekonsekwencji swoich bohaterów. 
 Czy to byłoby możliwe? Czy faktycznie taka sytuacja mogła się wydarzyć? Czy dwójka poszukiwanych osób mogła żyć tak długo w odosobnieniu, uciekać, walczyć o swoją niezależność? Mogłaby? Na ile jedenastoletnia dziewczynka podejmuje decyzje na miarę dojrzałej osoby? Może właśnie uwiera mnie to, że n...

PORWANA ZA MŁODU

Narzekałam ostatnio na polskie kryminały, aż tu nagle, niechcący, wpadłam na polską powieść, która wcale kryminałem nie jest (bo żaden trup nie pada), a jednak skonstruowana jest jak najlepszy thriller. Po prostu otworzyłam książkę w księgarni, zerknęłam na kilka pierwszych zdań i już wiedziałam, że muszę ją doczytać do końca.

 

Fani pisarki, którzy znają Małgorzatę Wardę jako autorkę powieści obyczajowych nie będą zawiedzeni, ale tym razem myślę, że grono jej czytelników rozszerzy się o wielbicieli innych gatunków.

 

Od początku wiemy, że historia dotyczy porwanej kilkanaście lat temu jedenastoletniej dziewczynki. Wiemy również, kto ją porwał, i że bohaterka, dziś dorosła kobieta pozostaje z porywaczem w bardzo przyjaznych stosunkach. Nie chodzi więc o rozwiązanie klasycznej zagadki detektywistycznej – kto to zrobił? - ale o grę dużo bardziej wyrafinowaną: znalezienie odpowiedzi na pytanie – dlaczego?

 

Ta książka nieustannie prowokuje do myślenia. W trakcie lektury nasuwa się czytelnikowi wiele innych pytań, na które najpierw sam próbuje znaleźć odpowiedź. Autorka z premedytacją podrzuca tropy, które nie zawsze prowadzą prosto do celu. Kiedy już-już wydaje nam się, że wiemy naprawdę dużo, że dalej wszystko będzie oczywiste, okazuje się, że w potocznym powiedzeniu „pozory mogą mylić” jest więcej prawdy, niż nam się wydaje.

 

Wielką zaletą tej książki jest jednak to...

Nawet sobie nie wyobrażacie jaka fajna jest ta książka! Wciągnęła mnie dosłownie od pierwszych stron. 11-letnia dziewczynka zostaje porwana z przyczepy campingowej swoich rodziców. Musi ona nauczyć się życia w lesie wraz ze swoim porywaczem. Ale czy kiedykolwiek uda jej się wrócić do domu? Dodatkowym plusem dla mnie jest to, że akcja dzieje się w Polsce. Niespotykana historia i wiele razy mnie zaskoczyła. A taki rozwój wypadków nawet mi przez myśl nie przeszedł... Nie sądziłam, że aż tak mi się spodoba. Naprawdę polecam, jeśli jeszcze jej nie czytałeś... Zagadkowa i niebanalna!

Książka rewelacyjna. Porusza ciężki temat i jak mierzą się z nim różni ludzie - bardziej bądź mniej powiązani ze sobą. Jak nienawiść przekształca się w.... przywiązanie, miłość? Ciężko stwierdzić... polecam! 

W bajkowej zimowej scenerii, w ukrytej wśród lasów i gór chacie mieszkają mężczyzna i dużo od niego młodsza kobieta. Porywacz i jego ofiara. Łączy ich specyficzna więź, która trzyma ich razem i każe skrywać ich prawdziwą tożsamość przed całym światem. Światem, w którym zawsze będą czuć się osamotnieni, bo „nie da się niczego zbudować na kłamstwie”.

„Dziewczyna z gór. Tropy” to moja pierwsza styczność z twórczością autorki i bardzo pozytywne zaskoczenie. Bo jeśli po tym wstępie myślicie, że chodzi o syndrom sztokholmski, to wierzcie mi, że prawda jest dużo bardziej skomplikowana. Autorka kreśli historię pełną traum dzieciństwa, które na zawsze pozostawiają blizny na ciele i duszy. Historię bolesnej samotności, mającej ogromny wpływ na podejmowane przez bohaterów wybory, od których nie ma odwrotu. Czyni to bez emfazy i upiększeń trafiając wprost w serce czytelnika, budząc silne i nierzadko sprzeczne emocje.

Możemy spojrzeć w przeszłość, do chwili porwania, ale i tragicznej młodości Jakuba. Zapewniam, że trudno jest czytać o tym spokojnie. Pięści same się zaciskają, podobnie jak gardło. Czy cokolwiek jednak może usprawiedliwić uprowadzenie jedenastoletniej dziewczynki i skazanie jej na życie w osamotnieniu wśród surowych gór? Dlaczego też nie jesteśmy w stanie napiętnować postępowania Jakuba, a wręcz obdarzamy go sympatią?

To powieść, która porusza wiele aspektów życia z całą jego złożonością i nieprzewidywalnością, ukazująca odmienność ludzkiej n...

Gdy tylko wzięłam książkę do ręki i przeczytałam tytuł pomyślałam, że będzie to nudna książka o dziewczynie mieszkającej gdzieś w gorach, przesiąknięta opisami przyrody przez którą ciężko będzie mi przebrnąć.

Zaskoczyło mnie, że już na samym początku powieści, autorka zdradza w jaki sposób główna bohaterka znalazła się w górach. Nadia jako nastolatka zostaje uprowadzona z własnego podwórka. Wiemy również, że odpowiedzialny za to jest Jakub, dawny wychowanek rodziców dziewczynki. Nie znamy tylko jego motywów, które długo nie są nam znane.
Nadia spędza z Jakubem parę lat, policja zajmująca się zaginięciem dziecka, w końcu zamyka nierozwiązaną sprawę.
Po latach młoda kobieta zatrzymuje przypadkowy samochód i prosi o pomoc.

Dlaczego Jakub porwał dziewczynkę? Co działo się z dzieckiem przez te lata, gdy była daleko od domu? Przez co musiała przejść główna bohaterka? Czy Nadia wróci do domu? Czy młoda kobieta proszącą o pomoc na pewno jest zaginionym przed laty dzieckiem?

Książkę czytało mi się lekko, szybko i przyjemnie. Powieść łatwa w odbiorze, więc każdy może po nią sięgnąć. Niestety okazała się, jak dla mnie, bardzo przewidywalna. Dosyć szybko mogłam domyśleć się co dalej będzie się działo. Opisy przyrody nadały zdarzeniom piękne tło. Na szczęście nie było ich tak dużo jak przypuszczałam.

Podsumowując powieść uważam za bardzo dobrą i polecam ją tym, którzy jeszcze się wahają.

Kiedy otrzymałam od wydawnictwa Prószyński możliwość recenzji książki "Dziewczyna z gór" oczywiście się zgodziłam, nie doczytałam że to będzie drugi tom. Nie za bardzo lubię czytać kolejną książkę gdy nie czytałam poprzedniej, trzeba było nadrobić.

Kolejna książka w ostatnim czasie, która wywołała we mnie takie emocje. Kim jest dziewczyna z gór? To dziecko, Nadia, teraz Marta, która pewnej nocy została wyrwana ze snu i zabrana ze swojego domu. Tęskni za rodzicami, boi się porywacza, spodziewa się po nim najgorszego, ale on jej nie gwałci, nie zabija, pomiędzy atakami bólu dba o nią. Kim jest porywacz? Jaki ma plan? Czemu nie daje znać matce Nadii, że dziecko żyje? Kiedy w domu dziewczynki wszyscy szaleją z niepokoju, ona ze swoim porywaczem przemieszcza się z miejscami na miejsce, żyją w górskich chatach, odcięci od świata, bazując na fałszywych dokumentach.

Małgorzata Warda stworzyła historię nieprawdopodobną a jednak możliwą. Powieść w dwóch czasach, kiedyś i dziś, dzięki temu możemy poznać motywy porywacza, a w czasach teraźniejszych odczucia i emocje Nadii. Książka genialna, pokazująca jak wydarzeniach z dzieciństwa mogą rzutować na dorosłe życie.

Serdecznie Wam polecam w ją właśnie sięgam po drugą część.