Fotoplastikon

W tej powieści autor odszedł od dotychczasowego schematu budowy. Wcześniejsze fabuły składały się z kilku niezależnych wątków, które z biegiem czasu splatały się w spójną całość. W tej powieści zaś początkowo był jeden wątek, który z czasem zaczął się rozwidlać. Osnowy zostały rozgrzebane, by ukazać drugie dno, a wraz z dodatkowymi dochodzącymi wątkami utworzyły sieć intryg.

Alicja Romska prowadzi sprawę samobójstwa nastolatki. Stara się znaleźć odpowiedź na pytanie o przyczynę jej targnięcia się na własne życie.

Każdy przeszedł wiek dojrzewania, więc nie jest trudno zrozumieć chęć przynależności do grupy, akceptacji. Czasem ta chęć jest tak silna, że młody umysł zatraca się w odgrywaniu kogoś, kim nie jest, kryjąc głęboko pod skórą prawdziwe oblicze, autentyczne emocje.

Jak zawsze, w przypadku tego autora, okładka jest intrygująca. Twarz dziewczyny o dwóch obliczach oddaje opisywaną historię. Mam jednak pewien dylemat z tytułem. Czy chodzi o zmieniające się obrazy w zależności od perspektywy? Podejrzewałam też, że może chodzić o sfałszowaną rzeczywistość, przewijającą się na zdjęciach w social mediach. Tej tematyki było jednak bardzo niewiele. Momentami miałam wrażenie, że historia nie dzieje się w teraźniejszości, a dwadzieścia — trzydzieści lat temu. Czy dzisiejsza młodzież prowadzi pamiętniki w klasycznej papierowej formie?

Na łamach powieści znalazło się znacznie mniej literówek oraz błędów gramatycznych i stylistycznych. To, w po...

Kolejna, przykuwająca uwagę, porażająca powieść. Wciągająca intryga i bardzo dynamiczna akcja nie pozwoliły oderwać się ani na chwilę od "czytania uszami" tej powieści.