Grzeszne rozkosze

Przyznam że zabierałam się do tej książki i zabrać nie mogłam, wicie jak to jest nie ten czas nie ta chwila i myślę że to był błąd. Książka porwała mnie od pierwszej strony i bawiła do ostatniej, ale do rzeczy. Anita Blake 160 zadziorności, wierzy w pokój na świecie i kocha pluszowe pingwinki, kontra wielki zły wampir, powiecie historia jakich wiele, a może jednak nie?. Anita co prawda ma 160 wiarę w świat i upodobania do pluszaków, ale na co dzień jest animatorką, czyli produkuje zombi na zamówienie, a po godzinach eliminuje wampiry, których nie lubi i nie rozumie, a szczególnie jednego z nich. Jean-Claud trzeci pod względem siły wampir w mieście , którego ego ma własną wyspę, kod pocztowy i walutę, interesy są szemrane a plany całkowicie niezrozumiałe. Od chwili gdy poznajemy oboje bohaterów akcja goni akcję, sensacja sensację, a na Anitę śmierć czyha na każdym kroku. Ale trzeba przyznać że dziewczyna świetnie sobie radzi, nosi broń, kołek i worek ciętej riposty, co w połączeniu tworzy iście wybuchową mieszankę. Anita zostaje porwana, pobita i jest szantażowana przez mistrzynie wampirów od której dostaje propozycję nie do odrzucenia. Ma odnaleźć mordercę wampirów , który dziesiątkuje ich szeregi a przy tym być posłuszna, trzymać buzię na kłódkę a w wolnej chwili zostać służką Jean-Clauda, oczywiście wszystko wbrew jej woli.
Każda przeciętne baba zaczęła by płakać i uciekła w kąt, ale nie Anita, ona natomiast bierze sprawy w swoje ręce i kopie całemu światu tyłek, m...

Chyba pierwszy raz się spotykam z takim czymś, że w powieści cały czas się coś dzieje - bohaterka musi zrobić to, więc musi iść gdzieśtam po cośtam, a tam dzieje się coś innego, przez co Anita musi uciekać gdzieś tam i zrobić cośtam aby powrócić do głównego problemu :D To było przepiękne, że tyle się działo. Ani jedna strona nie była nudna - właściwie przez książkę się przelatuje tak szybko, że dziwisz się, jak dochodzisz już do końca historii.

Anita Blake zauroczyła mnie swoim podobnym do Mercy Thompson humorkiem i jestem bardzo ciekawa kontynuacji, ale najgorsze jest to, że w bibliotece nie ma drugiego tomu tylko kolejne :( Ocena: 10/10

Zachwycające to nie było. Główna bohaterka była sztywna, sztuczna, mało wiarygodna, a jej komentarze bywały naiwne, infantylne i zupełnie nie pasujące do jakoby silnej zabójczyni wampirów. Ponadto denerwujące w niej było to, że dawała się ponieść wydarzeniom, czekając chyba, aż ktoś ją uratuje, ponieważ sama nie podejmowała inicjatywy, dopóki nie miała noża na gardle. Akcja również mnie rozczarowała, ponieważ przyspieszyła dopiero na koniec. "Grzeszne rozkosze" (tragiczny tytuł, swoją drogą) nie są na pewno powieścią najwyższych lotów.

Moim zdaniem najlepsza książka jaką dotąd napisano o wampirach. Anita jest wojownicza, pewna siebie, i obdarzona czarnym humorem. Cudowna kreacja postaci Jean-Clouda.Jesli pierwsza czesc was nie porwie to sie nie martwcie, kolejne są o wiele ciekawsze i maja duuuuuuuuuużo mrocznego klimatu i romansu.

Książka "lekka i przyjemna", bardzo wciąga i szybko się ją czyta. Wartka akcja i specyficzny humor to chyba jej najmocniejsze strony, w dodatku na wielki plus zasługuje postać głównej bohaterki. Zdecydowanie pozycja warta polecenia ;)

Bardzo dobra książka z wampirami w roli głównej - wampiry są naprawdę złe. Anita, główna bohaterka, wzbudziła moje mieszane uczucia, podoba mi się jej poczucie humoru, ale jako egzekutorka i zabójczyni nie przekonała mnie zbytnio. Jest w powieści mnóstwo innych postaci, które bardziej mnie zainteresowały, choćby Edward i Jean-Cloude. Akcja toczy się wartko i jest wątek kryminalny.Z pewnością sięgnę po następny tom, bo tam historia będzie się rozwijać.

Nie lubię Anity. Ale lubię autorkę.