Idealna rodzina

Ta książka od wielu miesięcy leżała na moim prywatnym stosie hańby. Zmobilizowała mnie premiera drugiego tomu. Niestety, po pierwszym wiem, że "Pozostałej rodziny" nie przeczytam. Dlaczego? Dlatego:

Ta scena trwa znacznie dłużej i jest równie wstrząsająca jak ten urywek. Opisy były typowymi zapychaczami stron - długie, nudne, bez wartości, bez znaczenia. Nawet jeśli w finale nastąpił zryw tempa, to ja byłam już do tego stopnia zirytowana, że nie zrobiło to na mnie wrażenia. Chciałam już skończyć. Skończyłam. Teraz chcę zapomnieć. Rozczarowanie odczuwam większe, gdyż inna powieść autorki bardzo mi się podobała.

Współpraca: Wydawnictwo Czwarta Strona Kryminału, Czwarta Strona

„Idealna rodzina” to moje trzecie już spotkanie z twórczością Lisy Jewell. I podobnie jak w dwóch poprzednich książkach: „Niewidzialna dziewczyna” oraz „Noc, w której zniknęła” autorka wprowadza klimat niepewności, niepokoju i napięcia. I podobnie jak poprzednie książki nie znajdziecie tutaj za dużo morderstw, krwi i zaskakujących zwrotów akcji. Thrillery psychologiczne Lisy Jewell należą zdecydowanie do thrillerów z klimatem niż z drastycznymi scenami zabójstw.

Tym razem poznajemy Libby Jones i jej adopcyjną rodzinę. Dziewczyna od początku wiedziała, że jej prawdziwi rodzice nie żyją, a po ukończeniu 25 lat dostanie tajemniczy list z zarządu powierniczego. W kopercie była informacja, że dziedziczy po biologicznych rodzicach dom. Postanawia ona poznać historię swojej rodziny i po tym co udało się jej dowiedzieć, to fakt, że rodzice i rodzeństwo popełniło niby samobójstwo. Od tej pory już wie, że nic nie będzie takie samo jak do tej pory.

Dwadzieścia pięć lat temu nie tylko w rodzina Libby została odnaleziona martwa, ale w tym samym czasie, czwórka innych dzieci mieszkających przy tej samej ulicy znika w tajemniczych okolicznościach. Co łączy te dwie sprawy? Co jeszcze odkryła główna bohaterka? Przekonajcie się sami.

Książka wciąga od pierwszej strony i tak jak wspomniałam na początku akcja jej biegnie leniwie i bez zwrotów akcji...

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Lisy Jewell i teraz rozumiem już dlaczego wszyscy czekali na tę powieść. W tym thrillerze było dokładnie to, co najbardziej cenię - spójna fabuła, ciekawa intryga, umiejętnie stopniowane napięcie... styl autorki sprawia, że ciężko się oderwać od lektury, przewracanie kolejnych kartek jest bardzo przyjemną koniecznością. Wszystko byłoby idealnie, gdyby nie zakończenie, w którym czegoś mi zabrakło.

Opis sugeruje, że będzie to historia Libby, a raczej jej przeszłości, którą wraz z nią będziemy odkrywać. Jednak już na pierwszych stronach czeka nas przyjemna niespodzianka - druga perspektywa. Lucy, kobieta żyjąca we Francji na skraju ubóstwa wraz z córką i synem oraz psem. Co może mieć wspólnego z młodą Angielką, która w dniu dwudziestych piątych urodzin dziedziczy ogromny dom? Dom, którego pełnoprawnym właścicielem powinien być Henry - tak, jego perspektywę też możemy poznać.

Narracja to siła tej powieści. Jest dostosowana do wieku i doświadczeń każdej z trzech postaci. Aktualne wydarzenia są relacjonowane w formie trzecioosobowej, a historię domu w Chelsea opowiada nam Henry w pierwszej osobie. Dzięki temu ta książka żyje - zabieg wydaje się prosty, ale jego wykonanie jest zwyczajnie genialne. Jeżeli dołożymy do tego krótkie rozdziały i fakt, że są ułożone w stałej kolejności (Libby, Lucy, Henry), to mamy strukturę, która dla mnie jest gwarancją doskonałej lektury.

I rzeczywiście strony uciekają sam...

Ta historia mogłaby wydarzyć się naprawdę. Mogłaby zakraść się niczym tlenek czadu bezszelestnie, bezwonnie, bez śladu do każdego kąta domu i zabrać w ciszy wszystkich jej mieszkańców. Bezszelestnie giną dzieci, a dorośli w myśl rytualnego samobójstwa grzecznie kładą się na podłodze, by wydać ostatnie tchnienie. Historia, jaką przedstawia Lisa Jewell przypomina mi nieco wątek innej książki, w której to bohaterka dowiaduje się o tajemniczym zapisie w testamencie, gdzie przed zwykłym człowiekiem wyłania się świat dostatku i przepychu. Świat ten jest jednak pełen sekretów, których odkrycie może uwolnić ciążące na ostatniej woli niebezpieczeństwo. Libby nie bez obaw otwiera drzwi do domu, który skrył w swoich ścianach mroczne, rodzinne brudy i który osaczy kobietę niczym cichy zabójca. Co stało się przed laty w zapisanym w testamencie domu? Dlaczego musieli zginąć ludzie i dlaczego oprócz nich zaginęło kilkoro okolicznych mieszkańców?
Kim było cudem ocalałe niemowlę?

Wartka akcja, wciągająca tajemnica, zgrabna fabuła i umiejętnie dozowane emocje - kilkoma słowami mogę podsumować książkę "Idealna rodzina", której fabuła - choć wydaje mi się kalką mieszanki dwóch innych, czytanych przeze mnie wcześniej książek - porywa bez reszty. Jedyny zarzut to może zbyt wyidealizowane zakończenie, a jednak na tle całej książki godne przełknięcia.

Libby wychowywała się w rodzinie adopcyjnej, do której trafiła jako niemowlę. Przekonana, że jej biologiczni rodzice zginęli w wypadku samochodowym, snuła wizje o swojej idealnej rodzinie i żyła w błogiej nieświadomości prawdy.
Kiedy po swoich 25 urodzinach dostaje list z informacją, że odziedziczyła warty miliony dom, jej życie staje na głowie. Libby rozpoczyna podróż w przeszłość, by dotrzeć do swoich prawdziwych korzeni.

Autorka prowadzi równolegle narrację z dwóch innych perspektyw. Henrego, którego sielskie życie w bogatej rodzinie legło w gruzach po tym, jak pojawili się w nim tajemniczy artyści oraz Sary, bezdomnej matki dwójki dzieci, dla której każdy dzień jest walką o przetrwanie.
Czy losy tej trójki mają szansę się w jakikolwiek sposób połączyć?

Książka trzyma w napięciu od pierwszych stron. Mnie podczas czytania nie opuszczało dziwne poczucie niepokoju. Akcja sączy się z kolejnych stron, nie ma niespodziewanych zwrotów, a mimo to historię czyta się na wdechu.

Psychologiczne podłoże całej książki jest bardzo ciekawe i powoduje, że umysł czytelnika przez cały czas pracuje na pełnych obrotach. Nawet poczas przerwy w czytaniu moje myśli krążyły wokół fabuły.
To było naprawdę dobre!

Trzy ciała ubrane na czarno i gaworzące niemowlę w łóżeczku.
Co wydarzyło się w wielkim domu przed laty??Dociec tego próbuje Libby,która w dwudzieste piąte urodziny otrzymuje w spadku właśnie tajemniczy dom.
Gęsta atmosfera towarzyszy czytelnikowi od pierwszych stron powieści,do tego narracja w trzeciej osobie i możliwość poznania historii z punktu widzenia innych osób.
"Idealna rodzina" to trzymający w napięciu thriller,skrzący się tajemnicami od pierwszej strony.Polecam!!

W dniu swoich 25 urodzin Libby Jones otrzymuje list. W końcu dowiaduje się, kim są jej biologiczni rodzice, a na dodatek dziedziczy ich ogromną posiadłość. Krok po kroku poznaje historię domu, w którym przed laty znaleziono 3 martwe ciała i niemowlę kwilące radośnie w kołysce.

Niepokojąca, zaskakująca, nieodkładalna… Czy “Idealna rodzina” spełniła te kryteria? Sięgnęłam po ten tytuł zaintrygowana opisem, licząc na obezwładniające emocje. Fabuła toczy się przede wszystkim wokół pewnej zamożnej rodziny, w której domu mają miejsce wydarzenia prowadzące do ich upadku. Całość rozgrywa się w dwóch liniach czasowych i z perspektywy kilku bohaterów. Nie wprowadza to jednak zamętu, treść jest uporządkowana i spójna. Mnie w tym wszystkim najbardziej ciekawiło to, co doprowadziło do tajemniczych śmierci, ale w powieści pojawiają się też inne wątki. Choć intryga, w którą wplątała mnie autorka, była naprawdę interesująca, za mało mi było wrażeń. Było jakoś tak płasko, nie czułam dreszczyku emocji, czy przyjemnego napięcia. Czy było zaskakująco? Czy zakończenie zmiotło mnie z fotela? I tak i nie. Zaskoczył mnie kierunek, w którym potoczyła się akcja z przeszłości. Mimo to większość następujących po sobie wydarzeń dała się wydedukować. Po takim opisie z tyłu książki spodziewałam się czegoś więcej. Przyznam jednak, że “Idealną rodzinę” czytało się dobrze, styl autorki jest bardzo przyjemny w odbiorze. Choć ta powieść nie skradła całkowicie mojego serca, uważam, że warto jej się...

Idealna rodzina? Każdy wie, że taka w rzeczywistości nie istnieje. Czy ma szansę zaistnieć na kartach powieści? Na pewno nie w thrillerze. Obraz rodziny wyłaniający się tu z każdą kolejną stroną przytłacza kłamstwem, obłudą, moralnym upadkiem i totalną degrengoladą.

Śledziłam tę historię z zapartym tchem, zbierając w całość fragmenty podsuwane czytelnikowi przez troje narratorów. Przyglądałam się zaskakującej sytuacji bieżącej, od momentu otrzymania przez Libby spadku w postaci domu w ekskluzywnej dzielnicy Londynu, jak i wracałam do mrocznej przeszłości, w której doszło do samobójczej śmierci trojga dorosłych i zaginięcia czwórki nastolatków. Największą niewiadomą stanowi odnalezione wówczas żywe niemowlę. Czy Libby uda się dotrzeć do prawdy o tragedii sprzed lat?

Ta zawiła i mroczna intryga obnażająca ludzkie słabości i rządze, pokazuje jak niebezpieczne są wszelkiego rodzaju skrajności i jakie mogą być ich następstwa. Odkrywa do czego zdolni są ludzie działający w poczuciu bezkarności, za zamkniętymi drzwiami.

Prócz nieszablonowej fabuły, obfitującej w zaskakujące zwroty akcji, powieść wzbudza wiele emocji. Niejednokrotnie porusza do głębi, ale wywołuje również przerażenie i zniesmaczenie. To jedna z tych historii, od których ciężko się oderwać i zostaje w pamięci długo po przeczytaniu.