Iwan Groźny

Podczas lektury kolejnej biografii Iwana Groźnego nieuchronnie przychodzi do głowy myśl - czy wnosi ona coś nowego do mojego życia i czy pod jakimś względem jest lepsza od innych. W swojej książce Andrzej Andrusiewicz spróbował przedstawić postać Iwana Groźnego na swój sposób, nie opowiadając się za żadną ze stron konfliktu "Iwan krwiożercza bestia/Iwan genialny polityk" i to jest zaletą tego opracowania.

Najbardziej podobały mi się dwa ostatnie, podsumowujące rozdziały, szczególnie w "Sądzie historii", bo można dowiedzieć się z niego wielu ciekawych informacji, których nie znajdziemy w innych, czytanych przeze mnie biografiach, np. o wykorzystywaniu i kreowaniu wizerunku Iwana Groźnego w literaturze i filmie. Super, że wspomniano o filmie Siergieja Michajłowicza Eisensteina, gdyż nie jest to zbyt popularne dzieło, a warto poświęcić chwilę, żeby się z nim zapoznać.

Znajdziemy tu też dość kontrowersyjne informacje np. o zakopaniu żywcem "pięknej Wasilisy", kolejnej żony Iwana, rzekomo za zdradę, a sam Iwan miał "osobiście sypać ziemię do grobu" - nigdzie indziej nie spotkałam się z podobnymi informacjami, a właśnie umieszczanie w książkach tych raczej niepotwierdzonych "faktów" uznaję za wyszukiwanie pikantnych kąsków - tyle bajek o Iwanie powstało, że ciężko mi uwierzyć w każdą taką informację. Ale kto wie, może faktycznie została żywcem pochowana, żaden żywy świadek owego makabrycznego pogrzebu chyba się już nie znajdzie.

Po raz pierwszy też spotka...